Բնական գազի սակագնի թանկացումն արդեն շղթայական ռեակցիա է առաջացրել եւ օրակարգում տաքսի ծառայությունների սակագնի թանկացման հարցն է: Այս ոլորտում տիրող իրավիճակի մասին NEWS.am-ի հարցերին պատասխանում է «Տաքսի սերվիս» կազմակերպության ղեկավար Վահան Սահակյանը:
Պրն Սահակյան, տեղեկություններ կան, որ մի շարք վայրերում արդեն ավելացել է մեկ կմ-ի դիմաց տաքսի ծառայությունների ուղեվարձը:
Լրատվամիջոցներում տեղեկություն կար, որ Վանաձորում նվազագույն վարձավճարը 500-ից դարձրել են 600 դրամ, իսկ մեկ կմ-ի դիմաց 100 դրամը` 120 դարմ: Ինչ արած, շուկան ազատ է , եւ յուրաքանչյուրն ազատ է իր ծառայության գինը սահմանել: Տաքսի ծառայության սակագները ձեւավորվում են շուկայական մեխանիզմի միջոցով, պետության կողմից չեն կարգավորվում:
Բոլոր վարորդները, այդ թվում, տաքսու վարորդները, բողոքում են թանկացումներից` պահեստամասերի, քսուքների, վերանորգման գների:
Ահա մեկ օրինակ: Վերջին տարիներին որպես տաքսի են օգտագործում արտասահմանյան արտադրության թանկարժեք մեքենաները: Հասկանալի է, որ նրանց պահեստամասերն ավելի թանկ են, քան՝ ժիգուլիներինը:
Վառելանյութերի, յուղերի գներն էլ տարեց տարի անշեղորեն աճում են: Վերջերս թանկացավ շարժիչային յուղը` 10% ակցիզային հարկի ներդրումից հետո: Սկզբունքորեն, թանկարժեք «ֆիրմային» մեքենաների տերերի համար այդ թանկացումն էական չէ: Սակայն շարժիչային յուղերի ավելի էժան տեսակները, որոնք օգտագործում են բոլոր վարորդները, այդ թվում, տաքսիստները, գործնականում թանկացել են կրկնակի:
Ինչպիսի՞ն է պահեստամասերի հետ կապված իրավիճակը: Մեր առեւտրականներն այտիվորեն զբաղվում են դրանց ներկրմամբ:
Պահեստամասերը նույնպես թանկանում են եւ կա խնդիր` կապված «էժան» մասերի որակի հետ: Արտասահմանյան ավտոընկերությունների պաշտոնական մատակարարներն առաջարկում են «ֆիրմային» պահեստամասեր, սակայն դրանք ոչ բոլորի գրպանին են հարմար:
Մեր վարորդները, ինչպես եւ վարորդների մեծ մասը, «սովորական» խանութներից ձեռք են բերում համեմատաբար էժան պահեստամասեր, մեծ մասամբ` թուրքական արտադրության: Թուրքիան ամենահեշտ ճանապարհն է «էժան» եւ անորակ պահեստամասերի ներկրման համար:
Եւ այդ անորակ պահետամասերն էլ օգտագործո՞ւմ են մեր մեքենաների համար:
Սկզբնական տեսքով` ոչ: Մեր հնարամիտները դրանք հասցնում են պահանջվող որակի: Ասեմ, որ թուրք արտադրողները չեն ապահովում անգամ այն որակի մեկ հինգերորդը, որին հասնում են մեր վարպետները:
Ստացվում է, որ ամեն ինչ թանկացել է, իսկ սակագինը մնացել նույն մակարդակին:
Այո, սակագինը երկար տարիներ անփոփոխ է մնացել, եւ տաքսու վորորդների համար գնալով ավելի դժվար է աշխատել դրա շրջանակում: Հիմա, ինչպես ասում են, «դանակը ոսկորին է հասել»: Սա այս ոլորտում տարիներ շարունակ իրականավող սխալ քաղաքականության հետեւանք է: Ասենք, երբ «որոշում են» տաքսի ծառայությունների ինքնարժեքը` հաշվի առնելով միայն նրա վազքը:
Ընդ որում, անտեսվում է այն փաստը, որ մինչեւ օրվա կեսը վարորդը կարող է քշել հենց այնպես կամ անցկացնել ուղեւոր գտնելու համար:
Ձեր կարծիքով, որքա՞ն կարող է բարձրանալ սակագինը:
Կարծում եմ` օպտիմալ մեծությունը մեկ կմ-ի դիմաց 120 դրամ է: Բայց սա իմ սուբյեկտիվ կարծիքն է: Թե ինչպես կզարգանան իրադարձությունները, առայժմ պարզ չէ: Ւդեալականը պետք է լինի կմ-ի դիմաց 150 դրամ` պրոֆեսիոնալ վարորդներ ունենալու համար: Այդ ժամանակ վարորդը, ոչ թե սովորական վարորդը, այլ հենց տաքսիստը, կստանա նորմալ աշխատավարձ, իսկ ուղեւորն էլ գոհ կլինի սպասարակումից:
Կարելի՞ է հուսալ, որ շուկան ինքը կկարգավորի սակագինը:
Միանգամյան հնարավոր է, սակայն կա այդ խնդիրն օպտիմալ լուծելու տարբերակ: Ես պատրաստվում են դիմել քաղաքապետարան` քաղաքի համար միասնական սակագին սահմանելու առաջարկով, որը ձեռնտու կլինի թե տաքսիսիտների, թե ուղեւորների համար: Այդ ժամանակ չի լինի գների մրցակցություն, եւ վարորդները շեշտը կդնեն սպասարկման որակի բարձրացման վրա:
Իսկ եթե քաղաքապետարանը ցածր սակագին ընդունի՞:
Այդ ժամանակ տաքսիստները կպայքարեն արդար սակագների համար:
Զրուցեց Ալբերտ Խաչատրյանը