NEWS.am-ը զգալի կրճատումներով ներկայացնում է ԱՄՆ-ում հայ մտավորականության հայտնի ներկայացուցիչ, լրագրող Էդմոնդ Ազադյանի հոդվածը, որը հրապարակվել է «The Armenian Mirror-Spectator»-ում:
Խորհրդային կայսրության անկումից երկու տասնամյակ անց գլոբալ քաղաքական վերախմբավորումները շարունակվում են: Մասնակից են փոքր երկրները, ինչպես օրինակ Հայաստանը, որոնք փորձում են որոշել իրենց քաղաքականությունն ու առաջ տանելի իրենց ազգային շահերը՝ ժամանակի մեծ մասը լողալով հոսանքին հակառակ:
Թեեւ ոմանց համար Հայաստանի քննադատությունը հետաքրքիր ժամանակ անցկացնելու եղանակ է, Հայաստանի կառավարությունը տարածաշրջանում իրավիճակի սթափ գնահատականի կարիք ունի, որպեսզի կարողանա իր քաղաքականությունը կողմնորոշել իրական ազգային շահերին համապատասխան: Տեղական լրատվամիջոցները նույնպես չեն համագործակցում այդ միջավայրի հետ, քանի որ ֆինանսավորվում են կամ արեւմտյան գործակալությունների, կամ Ռուսաստանի կողմից՝ գրեթե թող չթողնելով ինքնուրույն մտածելակերպի եւ քաղաքականության ճիշտ վերլուծության համար:
Կովկասը, որտեղ գտնվում է Հայաստանը, գլոբալ քաղաքական վերակառուցումների հիմնական կետ է դարձել: Ռուսաստանին զսպելու ԱՄՆ-ի բացահայտ քաղաքականությունն իր հերթին անդրադառնում է Եվրոպայի եւ հատկապես Կովկասի վրա: ՆԱՏՕ-ի դատարկ խոսքերը, թե իբր մտադիր չէ սպառնալ Ռուսաստանին, արդեն կորցրել են իրենց կշիռը:
Հայաստանն էլ հայտնվել է Ռուսաստանի գերությունում: Անցյալ տարվա սեպտեմբերին Եվրոպական միության հետ բանակցություններից հրաժարվելուց հետո նա թակում է Եվրասիական միության դռները, որտեղ հրամանատարը Ղազախստանի նախագահն է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւի դրդումներով: Ստիպելով Հայաստանին հրաժարվել Եվրոպական միությունից՝ Մոսկվան թույլ է տալիս, որպեսզի նա տանջվի անորոշությունից Եվրասիական միության դարպասների մոտ: Նոր վիրավորանքներ հասցնելով՝ Մոսկվան զինում է Ադրբեջանին վտանգավոր արագությամբ:
Հայաստանն անդառնալիության կետում է: Նա չի կարող թաքնվել ՆԱՏՕ-ում, հաշվի առնելով վրացական նախադեպը, երբ երկրի վրա հարձակվեցին ու պարտության մատնեցին: Նա կարող է միայն ավելի բարձր բողոքել Մոսկվային, որն ունի իր սեփական առաջնայնությունները, որպեսզի Բաքվին պատին սեղմած պահի: Տնտեսական հարաբերություններն ԱՄՆ-ի ու Ֆրանսիայի հետ կարող են հնարավորություն տալ մեղմել իրավիճակը եւ օգտագործել միջավայրն Իրանի հետ քաղաքական հնարքների համար՝ երկիր, որը փորձում է ամեն կերպ իր ծառայությունները մատուցել Հայաստանին՝ ելնելով Ադրբեջանի հետ իր կոնֆլիկտից: Մյուս հնարավորությունները սահմանափակ են, եւ Հայաստանը մնում է քաղաքական թակարդում:
