Օգոստոսի 1-ից էլեկտրաէներգիայի սակագինը բարձրանալու է: Բացի մի շարք հետեւանքներից, անխուսափելիորեն աճելու է մայրաքաղաքի էլեկտրատրանսպորտի ուղեվարձի ինքնարժեքը: Սակագնում էլեկտրաէներգիայի մասնաբաժնի մասին NEWS.am-ի թղթակցի հարցին տրոլեյբուսային պարկի տնօրենն աներեւակայելի թիվ ներկայացրեց: Նրա խոսքով, ձեռնարկության ընդհանուր եկամուտի մինչեւ 90%-ը վճարում են էլեկտրաէներգիայի համար: Այդ պատճառով, տրոլեյբուսի ուղեվարձը նախկին մակարդակին պահելու համար ստիպված կլինեն ավելացնել պետական դոտացիաները:
Փակուղում հայտնված Երեւանի քաղաքապետարանը փնտրում եւ երբեմն աբսուրդային լուծումներ է գտնում հասարակական տրանսպորտի խնդիրը լուծելու համար: Իբր, վատ չէր լինի, եթե տրանսպորտի մի մասը «թանկ» լիներ, այդ դեպքում հարմարավետությունն ապահովված կլիներ: Իսկ ահա 100 դրամ սակագնի դեպքում ամեն ինչ նույնը կմնա: Այսինքն՝ սարսափելի անհարմար:
Այս ամենն ինչ-որ չափով հիշեցնում է ամերիկյան հարավային նահանգներում նախկինում տիրող իրավիճակը: Օրինակ՝ Ալաբամա նահանգի Մոնթգոմերի քաղաքում սեւամորթ քաղաքացիները չպետք է ավտոբուսում առաջին չորս շարքերում տեղ զբաղեցնեին, քանի որ դրանք նախատեսված էին «միայն սպիտակների համար», ինչի մասին վկայում էր մուտքի մոտ փակցված գրությունը: Մի քիչ փոխակերպված տարբերակով, բայց, փաստորեն, նման տարբերակում է առաջարկում Երեւանի քաղաքապետարանը. քաղաքացիներին տարբերակել՝ նրանց վճարունակությունից ելնելով: Բայց բոլորի համար պարզ է, որ դրան շուտով հետեւելու է սակագների զանգվածային բարձրացումը:
Տարիներ առաջ շահագործումից հանեցին տրամվայը՝ ամենաէժան տրանսպորտային միջոցը, որը բավական լավ արագությամբ էր երթեւեկում: Ի դեպ, Սպառողների ասոցիացիան միշտ կողմ է արտահայտվել էլեկտրատրանսպորտին: Փաստարկները հետեւյալն էին. այն հիմնված է տեղական էներգակրի վրա, բնապահպանական տեսանկյունից «մաքուր» տրանսպորտ է: Սակայն որոշումներ կայացնող պաշտոնյաների «տրամաբանությունն» այլ է:
Մայրաքաղաքային հասարակական տրանսպորտի ոլորտում չարիքի արմատը քաղաքային տնտեսությունը մի քանի տասնյակ կազմակերպությունների միջեւ մասնատելու մեջ է: Յուրաքանչյուր «գծատեր», բնականաբար, անսահման ախորժակ ունի: Սակայն սեփական եկամուտը մեծացնելը փոքր-ինչ դժվար է, քանի որ միեւնույն սակագնի պարագայում քաղաքային երթուղիների շահագործումից ընդհանուր եկամուտը կայուն առավելագույն մեծություն ունի: Կարելի է նվազեցնել ինքնարժեքի մակարդակը, սակայն Երեւանի քաղաքային տրանսպորտի ոլորտում նման ֆեոդալական կարգերի պարագայում այդ անիրական է:
Տրանսպորտային կազմակերպությունների ղեկավարների խոսքով, անցած տարիներին ինքնարժեքի աճը նվազեցրել է իրենց եկամուտը: Այդ պատճառով էլ իրենք «դժգոհ են»: Հասկանալի է, որ եթե մի քանի տասնյակ «գծատերերի» փոխարեն միայն մեկ սեփականատեր լիներ (ֆիզիկական կամ իրավանաբական անձ), ապա նրան կբավարարեր ներկա եկամուտը:
