Հայաստանի անշարժ գույքի կադաստրի պետական կոմիտեի տվյալների համաձայն, առաջին կիսամյակում մայրաքաղաք Երեւանում բնակարանների առքուվաճառքի գործարքների թիվը տարեկան կտրվածքով ավելացել է 23.3%-ով: Հասկանալի է, որ շուկայի հետճգնաժամային պայմաններում սա կտրուկ առաջընթաց է:

Սակայն այս գործընթացին միանշանակ գնահատական տալը բավական դժվար է: Եթե քաղաքացիները բարելավում են իրենց բնակարանային պայմանները, ապա այս գործընթացը կարելի է միայն ողջունել: Իսկ պայմանների գիտակցական վատթարացման (գնային տարբերության շնորհիվ դրամական միջոցներ ձեռք բերելու նպատակով) կամ ընտանիքով արտագաղթելու դեպքում բոլորովին այլ իրավիճակ է ստեղծվում:

Հետաքրքիր է անցյալ տարվա առաջին կիսամյակի հաշվարկների բազան: Այն ժամանակ բնակարանների առքուվաճառքի թիվը տարվա կտրվածքով զգալիորեն կրճատվել էր (5.1%-ով), սակայն գներն աճել էին (6.8%-ով):

Այս հակասությունը, եթե հավատանք պաշտոնական տվյալներին, կարելի է բացատրել հետեւյալ կերպ. դրամով արտահայտված գների վրա, ամենայն հավանականությամբ, ազդել է Հայաստանում դոլարի դիրքերի ամրապնդումը (4.3%-ով): Գաղտնիք չէ, որ Հայաստանում բնակարանների առքուվաճառքի գործարքների մեծ մասն իրականացվում է միջազգային այդ արժույթով, իսկ փաստաթղթերում նշվում է գումարի դրամային համարժեքը:

Հաշվետու կիսամյակում բնակարանների առքուվաճառքի գործարքների թիվը մայրաքաղաքում ավելացել է շուրջ մեկ քառորդով, սակայն Երեւանում բնակարանների շուկայական միջին գինն ավելացել է «ընդամենը» 1.3%-ով: Իսկ Հայաստանում դոլարի գինը նույն ժամանակահատվածում գրեթե նույնն է մնացել (ընդամենը 0.1%-ի անկում է գրանցվել): Այնպես որ՝ բնակարանների գնի վրա այդ արժույթի ազդեցությունը դրամի համարժեքով կարելի է զրոյական համարել:

Պաշտոնական տվյալներից դատելով՝ Երեւանում մեկ տարվա ընթացքում բնակարանների շուկայական գնի նվազագույն աճ է նկատվել էլիտար կենտրոնում (0.5%), առավելագույն աճ՝ ծայրամասային Նուբարաշենում (4.2%): Մայրաքաղաքի այս երկու շրջանների միջեւ բնակարանների շուկայական միջին գնի մեջ հարաբերակցությունը կազմում է շուրջ 2.8 անգամ: Հաշվետու ժամանակահատվածում քաղաքում 1 քառ. մետրի գինը կազմել է 273.500 դրամ: