NEWS.am-ը զգալի կրճատումներով ներկայացնում է տեսաբան Պատրիկ Ռեյդի՝ «Index on Censorship» կայքում հրապարակված հոդվածը:
Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւը սեպտեմբերի 5-ին ելույթ ունեցավ Ուելսի Նյուփորթում կայացած ՆԱՏՕ-ի գագաթաժողովին: Այդ տպավորություն չթողած ինքնակալի տպավորություն չթողած ելույթ էր: Ինչպես այդ հաճախ նա անում է՝ խոսեց փողերից, որ Ադրբեջանը վատնում է արտերկրում, տնտեսական արագ զարգացման, Արեւելքի եւ Արեւմուտքի միջեւ որպես կամուրջ ծառայելու եւ Ադրբեջանի ու Հայաստանի միջեւ շարունակվող հակամարտության մասին:
Սահմանին փոխհրաձգություններից մի քանի շաբաթ անց եւ հենց ՆԱՏՕ-ում ելույթից առաջ Ալիեւը հանդիպեց Թուրքիայի նորընտիր նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի հետ (ավելի վաղ՝ վարչապետ): Հանդիպումից հետո ադրբեջանական առաջնորդն իր «Twitter»-ում գրել էր, որ «Թուրքիան միշտ բաց քաղաքականություն է վարել ղարաբաղյան հակամարտության շուրջ հայ-ադրբեջանական հակամարտության հարցում, միշտ եղել է Ադրբեջանի կողքին, հանդես է եկել հանուն ճշմարտության, արդարության եւ միջազգային իրավունքի»: «Թուրքիան եւ Ադրբեջանը համագործակցված են աշխատում, որպեսզի ցրեն աշխարհում «հայոց ցեղասպանության» մասին առասպելը»,- հավելել է նա:
Այդ հետաքրքիր էր, քանի որ Էրդողանը, կարծես, հանդիպումից հետո կայացած ճեպազրույցում չհիշատակեց Հայոց ցեղասպանության հարցի քննարկման մասին: Իրականում տպավորություն ստեղծվեց, որ Թուրքիայի նախագահը փորձում է մեղմացնել թուրքական պետության կողմից մեղմացնել 1915 թվականին տեղի ունեցած իրադարձությունների կտրուկ ժխտումը: Այդ դեպքում, ինչո՞ւ Ալիեւն այս ամիս բացեց Ցեղասպանության թեման: Հնարավոր է՝ նա նյարդայնանում է այն հանգամանքից, որ Թուրքիան՝ ղարաբաղյան հակամարտության հարցում նրա գլխավոր դաշնակիցը, մեղմացնում է Հայաստանի հանդեպ իր դիրքորոշումը: Այս տարի Թուրքիայի եւ Հայաստանի միջեւ հարաբերությունների լարվածության թուլացումը շարունակվեց, երբ Հայաստանի ԱԳ նախարար Էդվարդ Նալբանդյանն օգոստոսի վերջին ներկա գտնվեց նախագահ Էրդողանի երդմնակալության արարողությանը:
Հայաստանի եւ Թուրքիայի հարաբերությունների ցանկացած բարելավում կթուլացնի տարածքային վեճում Ադրբեջանի փաստարկները, ավելի ճիշտ՝ կթուլացնի միջազգային հանրության առջեւ սեփական փաստարկներն ուժով առաջ տանելու հնարավորությունը: Այդ պատճառով Ադրբեջանը որոշեց փորձ անել՝ վերածնել իր նպատակների առաջխաղացման հարցը: Միաժամանակ, այդ երկրում շարունակվում են մարդու իրավունքների խախտումները. անցյալ շաբաթ հաղորդվեց այն մասին, որ Խաղաղության եւ ժողովրդավարության ինստիտուտի տնօրեն Լեյլա Յունուսը բանտային ծեծից հետո վատ վիճակում է:
Չնայած այս ամենին՝ Ադրբեջանը այսուհետ եւս փորձելու է հարգանք գնել: Հաջորդ տարվա հունիսին Բաքուն առաջին «Եվրոպական խաղեր»-ն է անցկացնելու: Այդ ինչ-որ իրական բան չէ, սակայն հետխորհրդային Ադրբեջանը ստեղծված է այդ ճակատամասերից. ժամանակակից, հարուստ, առաջընթացի եւ «ժողովրդավարության» ճակատամասերից: Ճակատամասերից, որոնք թաքցնում են ներքին այլանդակությունը:
