NEWS.am-ը զգալի կրճատումներով ընթերցողի ուշադրությանն է ներկայացնում Հայկարամ Նահապետյանի՝ վաշինգտոնյան «The Christian Post»-ում հրապարակված հոդվածը:
Վերջերս «Իսլամական պետության» զինյալների կողմից Մերձավոր Արեւելքում հուշարձանների ոչնչացումը ցնցեց միջազգային հանրությանը: Ահաբեկչական խմբավորման կողմից այդ պղծումը սարսափելի գործողություն է, բայց ի՞նչ է անում միջազգային հանրությունը, երբ դա անում է ճանաչված կառավարությունը:
Միանման մտահոգիչ է Ադրբեջանի մահմեդական կառավարության կողմից հայերի հանդեպ բարձր մակարդակով արտահայտվող ատելությունը: Ադրբեջանում հայկական հուշարձանների եւ հայկական քրիստոնեական ժառանգության կանոնավոր ոչնչացումը գագաթնակետին հասավ 2005 թվականի դեկտեմբերին, երբ Նախիջեւանում Ջուղայի հայկական միջնադարյան գերեզմանատունն ամբողջությամբ ավերվեց: Դրանից հետո Բաքուն հայկական գերեզմանատունը զինվորական հրաձգարանի վերածեց՝ այդպիսով սահմանափակելով այդ տարածք մուտքը:
ԱՄՆ-ի՝ իրար փոխարինած դեսպաններ Մեթյու Բրազյան եւ Ռիչարդ Մորնինգսթարը գերեզմանատուն այցելելու անհաջող փորձեր կատարեցին: Ադրբեջանի կառավարությունը հրաժարվեց թույլատրել նրանց այցը: Եվրախորհրդարանի նման փորձը նույնպես հաջողությամբ չպսակվեց: Ամեն դեպքում, Պրահայի Կառլովի համալսարանից գիտնական Սլավոմիր Գորակը 2009 թվականին կարողացավ այցելել հայկական գերեզմանատուն եւ ոչ մի հուշարձան այնտեղ չգտավ:
Ջուղայի գերեզմանատան ոչնչացումը նման է ԻԼԻՊ-ի կամ թալիբների կողմից հուշարձանների ոչնչացմանը: Նրանք բոլորն էլ ծայրահեղ անհանդուրժողական եւ ատելության վերաբերմունք ունեն այլ ժողովուրդների եւ կրոնների մշակութային ժառանգության հանդեպ: Ամեն դեպքում, այս երկուսի միջեւ տարբերություն կա. դա հանցագործների միջազգային կարգավիճակն է: Եթե ԻԼԻՊ-ը կամ «Թալիբան»-ը մեկուսացված ծայրահեղական խմբավորումներ են, ապա Ադրբեջանը ճանաչված պետություն է եւ միջազգային հանրության լիիրավ անդամ, որը, ինչպես պետք է ակնկալել, պետք է հետեւի միջազգային իրավունքի եւ քաղաքակիրթ աշխարհի բոլոր նորմերին: Բայց այդ պետությունը դա չի անում:
Բացի այդ, եթե ԻԼԻՊ-ն ու թալիբները չեն էլ փորձում թաքցնել իրենց գործողությունները, Ադրբեջանը շարունակում է հերքել Ջուղայում իրականացրած հանցագործությունը եւ ամբողջությամբ փակել է այդ տարածք մուտքը:
Բաքվի վանդալիզմը բխում է Հայաստանի եւ Լեռնային Ղարաբաղի հանդեպ նրա թշնամական վերաբերմունքից: Սակայն ոչինչ չի կարող արդարացնել նման վերաբերմունքը: «Քաղաքական կամ կրոնական որեւէ արդարացում չկա մարդկության մշակութային ժառանգության ոչնչացման համար»,- ասված է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի հայտարարության մեջ: Միաժամանակ, ի տարբերություն Ադրբեջանի, Հայաստանն ու Լեռնային Ղարաբաղը պահպանել են ոչ հայկական ժառանգությունը, այդ թվում՝ մզկիթներն ու մահմեդական գերեզմանները:
Աչքերը փակելու, կիսատ քայլեր անելու կամ մեղավորների դեմ ոչինչ չձեռնարկելու դեպքում վտանգավոր տպավորություն է ստեղծվում, որ մուրճերն ու բուլդոզերներն օգտակար գործիք են՝ քաղաքական նպատակներին հասնելու եւ պատմությունը վերաշարադրելու համար:
