Հայաստանի մայրաքաղաք Երեւանում արդեն մի քանի օր է՝ շարունակվում են էլեկտրաէներգիայի սակագնի բարձրացման դեմ բողոքի ցույցերը, որոնց ուշադիր հետեւում է Մոսկվան։ Ցուցարարները արգելափակել են Բաղրամյան պողոտան, որտեղ տեղակայված են նախագահի նստավայրը, խորհրդարանն ու Սահմանադրական դատարանի շենքը։ Հունիսի 23-ի վաղ առավոտյան Ոստիկանությունը ուժով ցրել էր ցույցը, որից հետո այն նոր թափ էր հավաքել եւ ծավալվել նաեւ Հայաստանի մյուս քաղաքներում։ Այս մասին գերմանական Frankfurter Allgemeine Zeitung պարբերականում գրում է հոդվածագիր Ռայնհարդ Ֆեզերը՝ անդրադառնալով Հայաստանում ընթացող ցույցերին Մոսկվայի արձագանքին։
Հինգշաբթի ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը հայտարարել էր, որ սակագնի բարձրացման որոշումը չի կասեցվի, սակայն սոցիալական արտոնություններ կտրվեն որոշ մարդկանց։ Սակայն այդ որոշումը ցուցարարներին չբավարարեց, շարունակում է հեղինակը։
Հայաստանում տեղի ունեցող իրադարձություններին Մոսկվան շատ ուշադիր է հետեւում։ Այն ժամանակ, երբ ՌԴ բարձրաստիճան ղեկավարները հայտարարում են, թե իրենք հույս ունեն, որ Հայաստանի իշխանությունները խաղաղ լուծում կգտնեն, ՌԴ խորհրդարանում որոշ քաղաքական գործիչներ ուզում են անպայման ցույցի մեջ «արտաքին գործոն» տեսնել, ինչպես օրինակ հայտարարել էր ՌԴ Պետդումայի ԱՊՀ հարցերով հանձնաժողովի նախագահ Լեոնիդ Սլուցկին, որը կարծում է, թե Երեւանում ցույցի դուրս եկած մարդիկ իշխանափոխություն են ուզում։ Իսկ ՌԴ Դաշնության խորհրդի միջազգային հարցերով հանձնաժողովի ղեկավար Կոնստանտին Կոսաչովը հայտարարել էր, որ դա «գունավոր հեղափոխությունների սցենար է»։ Ռուսական պետական լրատվամիջոցները իրենց հերթին սկսեցին խոսել հայկական «մայդանի» մասին։ Իսկ այդ նույն ժամանակ ցուցարարները ոչ մի հակառուսական կարգախոս չեն վանկարկում, շարունակում է հոդվածագիրը։ Նման կարգախոսների համար հայ հասարակության մեջ լուրջ բազա չկա։ Հայաստանը սերտ կապեր ունի Ռուսաստանի հետ եւ նույնքան տուժում է ռուսական տնտեսական ճգնաժամից, որքան ռուսները։ Հայաստանում շատ ընտանիքներ ֆինանսապես ապահովվում են Ռուսաստանում աշխատող իրենց հարազատների շնորհիվ։
Ի վերջո չմոռանանք, որ Հայաստանում վերջին մի քանի տարիներին կաշառակերության եւ աղքատության դեմ բազմաթիվ այլ, իհարկե ավելի փոքր ցույցեր են եղել, որոնք մեկը մյուսի հետ կապ չեն ունեցել։ Ցույցը կազմակերպող «Ոչ թալանին» շարժումը ապացուցել է իր ապաքաղաքական էությունը, իսկ փողոց դուրս եկած մարդիկ չեն ցանկանում իրենց շարքերում ընդդիմադիր քաղաքական գործիչներ տեսնել, եզրափակում է հեղինակը։
