Չեմպիոնների լիգայի որակավորման առաջին փուլի «Փյունիկ» - «Ֆոլգորե» հանդիպման նախախաղային մամուլի ասուլիսին «Փյունիկ» ակումբը ArmFootball.com կայքին չհավատարմագրեց առաջիկա հանդիպումը լուսաբանելու համար՝ պատճառաբանելով որ «Փյունիկ» ֆուտբոլային ակումբը չի ցանկանում աշխատել ArmFootball.com կայքի հետ:
Իրականում, եթե լրջորեն նայենք, մեծ բան չի եղել, եւ աղմուկ բարձրացնել երեւի չարժե: Սակայն այս քայլը եւս մեկ անգամ հաստատում է հայկական ֆուտբոլում տիրող ճնշումը լրագրողների հանդեպ: ArmFootball.com կայքը Հայաստանի ամենաանաչառ եւ առողջ քննադատություն ներկայացնող մարզական կայքերից է: Վերջին ամիսներին մի քանի անգամ կայքը հրապարակեց հոդվածներ հայկական ֆուտբոլի արդիական խնդիրների մասին, ինչով էլ ընկավ սեւ ցուցակ: Կարծում եմ` «Փյունիկ» - «Ֆոլգորե» խաղի մամուլի ասուլիսը բաց թողնելը մեծ կորուստ չէ կայքի համար: Այլ հարց է, որ արվում է ամեն բան, որպեսզի «Փյունիկի» գլխավոր մարզիչ Սարգիս Հովսեփանին բարդ հարցեր չտրվեն: Օրեր առաջ, երբ «Փյունիկը» պարտվեց վրացական «Ցխինվալի» թիմին, լրագրողների հարցերին Հովսեփյանը պատասխանեց, թե նրանք միայն բացասականն են տեսնում: Իրականում պարտության մեջ լավը տեսնելը մի քիչ դժվար է: Ցավալի է, բայց հայ լրագրողներից սպասում են միայն այն հարցերը, որոնք իրենց դուր կգան, կամ կգովաբանեն:
Նույն պատկերը ազգային հավաքականի նախախաղային ասուլիսի ժամանակ էր: Այդքան քննարկվող հարցին, թե ինչու Արթուր Եդիգարյանը, ով հիանալի մարզավիճակում է, չհրավիրվեց, չստանալով հստակ պատասխան, մարզական լրագրողները խնդրեցին Սարգիս Հովսեփյանին իրենց նույնպես բացատրել, որպեսզի հասկանան, թե ինչն է իրականում պատճառը: Ի պատասխան Հայաստանի հավաքականի գլխավոր մարզչի ժամանակավոր պաշտոնակատարը բավական բարկացած տոնով ասաց, որ լրագրողները ընդամենը լրագրող են եւ պրոֆեսիոնալ չեն: Ինքն է մարզիչը եւ գիտի` ինչ պետք է անել: Նման կերպ լրագրողների հետ երեւի իրեն թույլ է տվել խոսել միայն երկու անգամ Չեմպիոնների լիգա հաղթած Ժոզե Մոուրինյոն: Իսկ երբ հետխաղյա ասուլիսին այն լրագրողները, ովքեր փորձում են հարցնել, կամ գուցե քննադատել որեւէ ֆուտբոլիստի խաղը, միանգամից հայտնվում են դավաճանի կարգավիճակում:
Ես միշտ սիրում եմ հետեւել ռուսական ու եվրոպական մարզական լրատվամիջոցների աշխատանքին: Ռուսաստանի հավաքականի վերջին պարտությունից հետո բոլոր կայքերը քննադատում էին Ֆաբիո Կապելոյին: «Սպարտակի» սեփականատեր Լեոնիդ Ֆեդունը՝ Ռուսաստանի ամենահարուստ մադկանցից մեկը, չդիմանալով քննադատությունների ճնշմանը, թողեց թիմի ղեկը:
Երբեք չեմ մոռանա, թե ինչպես Դանիա – Հայաստան (4:0) խաղից հետո դանիացիների գլխավոր մարզիչ Մորտեն Օլսենը մոտ քառասուն րոպե լրագրողների հետ զրույցում պատասխանում էր բոլոր հարցերին, փորձում բացատրել եւ հասկանալ պարտության պատճառները:
Իսկ մեզ մոտ օրեր առաջ աշխատանքից հեռացվեց Հանրային հեռուստաընկերության մեկնաբան Մենուա Մեհրաբյանը: Պատահական չէ, որ դա եղավ հաջորդ օրը այն բանից հետո, երբ հարցազրույցում փորձել էր վերլուծել հավաքականին վերաբերող որոշ խնդիրներ:
Առանձին թեմա է մարզական լրագրողների հավատարմագրման ընթացքը: Վերջին երեք տարիներին ներկա եմ եղել հավաքականի գրեթե բոլոր արտագնա խաղերին: Դրսում տեսել եմ մի բան. արվում է ամեն ինչ, որպեսզի լրագրողի աշխատանքը հեշտանա, որպեսզի նա կարողանա լուսաբանել այնպես, ինչպես ուզում է: Արտագնա խաղերին ես աշխատում եմ թեʹ որպես գրող թղթակից, թեʹ որպես տեսանկարահանող: Ժամանակն առաջ է գնում՝ ամեն բան զարգանում է: Այսօր լրագրողը եւ գրում է, եւ տեսագրում, եւ մոնտաժում, իսկ մեզ մոտ եթե լրագրող ես, տեսագրելը փաստորեն արգելվում է: Ամեն անգամ ինքս այդ խնդրի առաջ կանգնում եմ:
Ամենացավալին այն է, որ Հայաստանի Բարձրագույն խմբի խաղերը դիտելու գնում են ամենաշատը 200-300 երկրպագուներ եւ մի քանի լրագրող: Տեսարանը ավելի ուրախ չէ եվրագավաթների խաղերին: Այդ դեպքում արդյոք կայքերին արգելելը, լրագրողներին հալածելը բերելու է հայկական ֆուտբոլի զարգացման: Թե՞ նպատակն այն է, որ մարզական լրագրողը ասուլիս գնալուց առաջ հարցերը նախապես ուղարկի, որ թույլ տաք աշխատել: Այսպե՞ս եք տեսնում հայկական ֆուտբոլի զարգացումը…
Վերա Մարտիրոսյան/ Vera&Football