Հռոմի պապը հենց այնպես չի այցելելու աշխարհի առաջին քրիստոնյա երկիր: Նա կայցելի մի երկիր, որն արդեն ավելի քան 20 տարի ներգրավված է Լեռնային Ղարաբաղի համար անվերջանալի պատերազմում: 30 հազար զոհ, ավելի քան մեկ միլիոն փախստական. այսպիսին են այս պատերազմի ողբերգական հետեւանքները: Այս մասին իտալացի լրագրող Սիմոնե Ջոպելարոն գրել է հայկական զինված ուժերի հոգեւոր առաջնորդ, եպիսկոպոս Վրթանես Աբրահամյանի հետ հարցազրույցի առաջաբանում: Հարցազրույցը հրապարակվել է իտալական La Stampa պարբերականում:
«Հենց այստեղ՝ հակամարտության գոտուց մի քանի կիլոմետր այն կողմ, մենք խոսեցինք հայ եպիսկոպոս Վրթանես Աբրահամյանի հետ, Թալիշ գյուղում պատարագից հետո:
Ինչո՞ւ այսօր Թալիշ գյուղ եկաք:
Մեր եկեղեցին դարերով հայ ժողովրդի եւ բանակի կողքին է եղել: Իմ պարտքն է՝ զինվորների կողքին լինել: Բայց ես եկա, որպեսզի հիշեցնեմ, որ մեր կրոնն ու մեր եկեղեցին հանդես է գալիս խաղաղության օգտին, եւ մենք այստեղ ենք՝ քարոզելու համար: Այստեղ՝ Սուրբ Աստվածածին եկեղեցում, մեր ներկայությունը մի քանի նշանակություն ունի: Ուզում ենք, որպեսզի մեր հայրենակիցները զգան, որ այս դժվար օրերին իրենց կողքին ենք: Այդ պատճառով մենք կարեւոր համարեցինք պատարագ մատուցել վերջերս այստեղ զոհվածների հիշատակին: Մենք նաեւ այստեղ ենք, որպեսզի Աստծուն խնդրենք խաղաղություն վերադարձնել այս գյուղին, որպեսզի խաղաղ բնակիչները կարողանան վերադառնալ իրենց տները, այս տաճար, որը նրանց հայրերը կառուցել են XVIII դարում: Սա նաեւ խորհրդանշական վայր է, քանի որ այստեղ մենք քրիստոնեության սահմանագծում ենք: Այստեղ քրիստոնյա աշխարհն ավարտվում եւ սկսվում է իսլամական հողը:
Այստեղ քրիստոնեական՝ հայկական բանակը եւ իսլամական՝ ադրբեջանական բանակը միմյանց դիմակայում են ավելի քան երկու տասնամյակ: Ձեր կարծիքով, այս հակամարտությունում կրոնը դեր ունի՞:
Կարծում եմ, որ աշխարհն այլ ուղղությամբ է շարժվում, կրոնների միջեւ միասնության, երկխոսության եւ խաղաղության է ձգտում: Անձամբ ես տարբեր էկումենիկ հանդիպումների եմ մասնակցել, որտեղ ոչ միայն քրիստոնեական տարբեր հարանվանություններ, այլեւ հրեաներ եւ մահմեդականներ խաղաղության համար էին աղոթում: Ես հավատում եմ, որ աշխարհի եւ տարածաշրջանի ապագան ավելի շատ հակվելու է դեպի մարդկանց միավորումը, այլ ոչ նրանց տարանջատումը:
Ինչ վերաբերում է այս հակամարտությանը. կարող եմ հաստատել, որ խոսքը կրոնական պատերազմի մասին չէ: Մեր կողմից մենք հնարավոր ամեն ինչ արել ենք, որպեսզի այն այդպիսի բաղադրիչ չունենա ո՛չ հիմա, ո՛չ ապագայում: Բայց չեմ կարող երաշխավորել, որ դա կարելի է ասել նաեւ Ադրբեջանի պարագայում:
Կցանկանայի հարց ուղղել նաեւ Հռոմի պապի այցի մասին, որը Հայաստան է ժամանելու հունիսին: Ձեր կարծիքով, նրա այցը կարո՞ղ է նպաստալ տարածաշրջանում խաղաղությանը:
Իհարկե, Պապի այցը մեզ համար հսկայական նշանակություն ունի: Մենք՝ հայերս, հավատը մեր սրտերում՝ նրան մեզ մոտ ենք զգում: Վստահ ենք, որ նրա այցը մեծապես կնպաստի խաղաղությանը ոչ միայն Հայաստանում, այլեւ ամբողջ տարածաշրջանում: Հռոմի պապի ամբողջ կենսագրությունը մի մարդու կյանք է, որը մեծ հավատ ունի բարության եւ մարդկայնության հանդեպ՝ ե՛ւ Պապ դառնալուց առաջ, ե՛ւ հետո: Անցյալ տարվա ապրիլին Հայոց ցեղասպանության ճանաչումն աշխարհն ավելի լավը դարձնելուն նրա հավատարմության հերթական ապացույցն էր»: