Թալիշցի Արամ Ղավալյանը Ադրբեջանի կողմից սանձազերծված լայնածավալ պատերազմական գործողությունների ժամանակ` ապրիլի 2-ի գիշերը, իր 8 հոգանոց ընտանիքին գյուղից հրաշքով Կոտայքի մարզի Չարենցավան քաղաք հասցնելուց հետո, անմիջապես վերադարձել է Արցախ: Արամն ասում է` չի կարող գյուղից հեռու լինել, թեպետ գյուղում տիրող իրավիճակը թույլ չի տալիս այնտեղ մնալու, սակայն, արդեն երկու ամսից ավելի է ապրում է Մարտակերտի շրջանի Մաղավուզ գյուղում. այդպես գոնե կարողանում է պարբերաբար գնալ Թալիշ, մտնել իրենց տուն, քայլել ավերված, բայց հարազատ գյուղի փողոցներում:
«Մենք հավաքվել էինք, ուզում էինք որպես կամավորական գնալ կռվելու, բայց չտարան: Մաղավուզում գոնե մոտ ենք մեր գյուղին, պետք եղած ժամանակ կկարողանանք հասնել օգնության: Այս պահին գյուղի 30-40 տոկոսն ավերված է, բայց ուզում ենք ամեն ինչ անել, որ նորից վերադառնանք գյուղ, ապրենք Թալիշում»,-ասում է նա:
Արամը վստահ է, որ մի օր Թալիշը նորից կվերաբնակեցվի եւ ինքն առաջին իսկ հնարավորության դեպքում ընտանիքը կտեղափոխի Թալիշ, նրա խոսքով` « Թազա Թալիշ ստեղծելը ստից բան կլինի»:
«Պետք է թալիշցիներին ժամանակավորապես տեղափոխեն Ալաշան, այնուհետեւ Կիլիկիա, ես կտեղափոխեմ իմ ընտանիքը, բայց կարծում եմ, որ թազա Թալիշ ստեղծելը ստից բան կլինի, պետք է Թալիշը վերաբնակեցնենք: Մեր սրբություններն այնտեղ են` տուն, դպրոց, գերեզմանոց: ԱԲայց աս պահին վտանգավոր է կանանց, երեխաներին Թալիշ տեղափոխելը...»
Արամ Ղավալյանի ընտանիքը ապրիլի 2-ի գիշերը քնած են եղել, երբ արկակոծել են գյուղը` հասցրել են պատսպարվել լոգարանում եւ մնալ այնտեղ մինչեւ լուսաբաց: Լույսը բացվելուն պես Արամը մեծ դժվարությամբ է կարողացել Թալիշից դուրս գալ, սակայն, հասնելով Մատաղիս` 5 երեխաները, երկու կանայք եւ ընտանիքի հայրը ստիպված են եղել դուրս գալ մեքենայից եւ կանգնել մոտակա պատի տակ` արկակոծման տակ չհայտնվելու համար: Ընտանիքին մի կերպ Չարենցավան հասցնելուց հետո, Արամն անմիջապես վերադարձել է Արցախ` առանց սպասելու, որ ընտանիքը տեղավորվի:
Ղավալյանների ընտանիքին առաջին օրերին օգնել են հարեւանները, Չարենցավանի բարեկամները` մթերքով, հագուստով, կենցաղային իրերով:
