Ընտրական օրենսգրքի վերահսկողական մեխանիզմների շուրջ իշխանության եւ ընդդիմության միջեւ կայացած փոխհամաձայնության արդյունքում արձանագրված փոփոխությունները թեեւ ընդգրկվել են օրենսգրքում, սակայն դրանց իրագործումը շարունակում է մնալ կասկածելի: Պահանջվող 16 միլիոն եվրոյից միջազգային կառույցները խոստացել են տրամադրել 9 միլիոնը: 3 միլիոնը կառավարությունն է տրամադրելու, որն անկախ կոնսենսուսից պիտի տրամադրվեր։ Առայժմ օդում կախված է 4 միլիոնի հարցը: Ընդդիմադիրները որպես աղբյուր մատնացույց են անում իշխանավորների ուռճացված բյուջեն: Թե ինչ կարող է լինել, եթե այդ պակասը չլրացվի, NEWS.am-ի հետ զրույցում մանրամասնել է Լեւոն Զուրաբյանը:
Պարոն Զուրաբյան, թեեւ ընդդիմության պահանջները մեծ մասամբ ընդունվեցին, բայց այն իրագործելու համար պահանջվող գումարի խնդիրը դեռեւս չի լուծվում։ Կարելի՞ է ասել՝ վերահսկողական մեխանիզմների իրագործումը վտանգված է: Ո՞րն է լինելու Ձեր հաջորդ քայլը։
Ես ասացի` ինչ անելիքներ կան: Ես իմ ելույթի մեջ հստակ ասացի, որ միջազգային դոնորների կողմից ֆինանսավորման հարցը ըստ էության լուծված է, 9 միլիոնը խոստացել են, հիմա պակասում է 4-5 միլիոն եվրո գումար: Եթե այս հարցը իշխանությունները չեն լուծում` լինի նոր դոնորների միջոցով, թե պետական բյուջեի հաշվին, նշանակում է իրենք դրժում են համաձայնությունը:
Մինչեւ փոխհամաձայնությունն էլ իշխանությունները այդ գումարը չէին խոստացել: Նման իրավիճակում, ո՞ւմ ուսերին է մնում խնդրի լուծումը։ Դուք շարունակելո՞ւ եք աշխատանքները այդ պակասը լրացնելու ուղղությամբ:
Ես դրա համար էլ ասում եմ` կոնսենսուսը պատմական իրադարձություն կարելի է համարել մի դեպքում, եթե այն իրականանա... Չի կարելի քաղաքական համաձայնությունը դրժել, ինչ է թե 4-5 միլիոն եվրոյի հարց չի լուծվում, սա հեշտ լուծվող հարց է: Թող որոշեն` ինչպես են լուծում, դոնորի, թե պետբյուջեի հաշվին, բայց եթե 4-5 միլիոն եվրոյի հարց չեն լուծում այն բանից հետո, երբ միջազգային հանրությունն արդեն 9 միլիոն եվրոն խոստացել է, դա նշանակում է՝ իշխանությունները դրժում են այս համաձայնությունը: Կարող եք վստահ լինել՝ մեր համառությունը կրում է շարունակական բնույթ, մենք ամեն ինչ կանենք, որ իշխանությունը այդ հարցը լուծի:
Դուք սա ասում եք այն հույսո՞վ՝ ինչ կոնսեսնսուսի դեպքում, երբ շատերը դրան չէին հավատում, բայց դուք պնդում էիք, որ կոնսենսուսը կկայանա:
Ես իշխանության ոչ տերն եմ, ոչ հրաման տվողը, ոչ էլ նրա փոխարեն որոշում ընդունողը, ես չեմ կարող նրանց համար որեւէ երաշխիք տալ ու վստահ լինել, որ նրանք ինչ որ քայլեր կանեն: Ես ընդամենը ասում եմ՝ եթե իրենք չանեն այդ քայլը, նշանակում է՝ իրենք դրժում են այդ համաձայնությունը:
Եթե դրժում են, հետեւաբար ինչ իրավիճակ է ստեղծում, ի՞նչ հետեւանք է լինելու:
Եթե իրենք գնացին այս համաձայնությանը, չնայած դուք չէիք հավատում, որ կգնան, ավելի հակված պիտի լինեն այս համաձայնությունը իրագործել, քանի որ համաձայնության դրժումը վատ բան է: Էշ նստելը մի այիբ է, իջնելն` երկու այիբ:
