Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը ցանկանում է, որ Դոնալդ Թրամփը դառնա ԱՄՆ-ի նոր նախագահը: Հանուն դրա, Պուտինը եւ նրա կառավարությունը աննախադեպ քայլեր են ձեռնարկել, որպեսզի ազդեն մեր ընտրությունների վրա եւ օգնեն հանրապետականների թեկնածուին: Ռուսաստանը հաջողության կհասնի արդյոք իր միջամտության մեջ, հայտնի չէ: Սակայն պարզ է, որ Պուտինի կառավարությունը դրդապատճառներ եւ միջոցներ ունի, որպեսզի փորձի անել դա, գրում է The Washington post-ը:
Պուտինը Թրամփի հաղթանակը ցանկանալու ռացիոնալ պատճառներ ունի. Թրամփն այնպիսի արտաքին քաղաքականության է ձգտում, որը ձեռնտու է Ռուսաստանի նախագահին: Թրամփի ամենացնցող առաջարկներից մեկը Ղրիմը Ռուսաստանի մաս ճանաչելու հարցի քննարկումն է: Նախագահ Օբաման եւ կոնգրեսի գրեթե բոլոր անդամները (ինչպես հանրապետականներ, այնպես էլ` դեմոկրատներ) կտրականապես հերքել են այդ միտքը: Ղրիմի բռնակցումը ճանաչել են միայն Աֆրիկան, Կուբան, Նիկարագուան, Հյուսիսային Կորեան, Սիրիան եւ Վենեսուելան: Բնականաբար, Պուտինը երջանիկ կլիներ ԱՄՆ-ին տեսնել այդ ցուցակում:
Թրամփն արդեն հստակորեն արհամարհանք է հայտնել ամբողջ աշխարհում ԱՄՆ-ի դաշնակիցների հանդեպ: Անհասկացողություն դրսեւորելով ՆԱՏՕ-ի գործունեության վերաբերյալ` Թրամփը պահանջել է, որ դաշինքի այլ անդամներ մեզ վճարեն պաշտպանության համար` մեր դաշնակիցներից շատերին, հատկապես` Եվրոպայի արեւելյան մասում ստիպելով մտահոգվել, թե արդյոք ինքը կկատարի նրանց պաշտպանության իր պարտավորությունները: Թրամփը նաեւ արհամարհանք է հայտնել մեր ասիացի գործընկերների հանդեպ` նոր հնարավորություններ ստեղծելով ռուսական փառքի տարածման համար: Թրամփի` առեւտրի մեջ մեր համաձայնագրերը լուծարելու խոստումները եւս ձեռնտու են Պուտինին: Ինչը կարող է ավելի լավ լինել Ռուսաստանի նախագահի տեսանկյունից, քան ԱՄՆ-ի եւ Չինաստանի կամ Մեքսիկայի միջեւ առեւտրական պատերազմները: Թրամփի` պարտքի վճարումները դադարեցնելու սպառնալիքները կխարխլեն մեր հեղինակությունը վարկատուի մոտ, ինչը եւս լիովին բարենպաստ է Պուտինի համար:
Ընդհանուր առմամբ Թրամփը մեկուսացման քաղաքականություն եւ աշխարհում ԱՄՆ-ի առաջատարությունից հրաժարում է քարոզում: Նրան այնքան էլ չի անհանգստացնում ժողովրդավարության եւ մարդու իրավունքների առաջ մղումը: ԱՄՆ-ի` միջազգային գործերին մասնակցությունից հրաժարումը լիովին տեղավորվում է Պուտինի միջազգային հետաքրքրությունների մեջ: Եթե պարոն Թրամփը նախագահ դառնա, ամերիկյան քաղաքականության փորձագետները ԱՄՆ-ի համար անհանգիստ ժամանակաշրջան են կանխատեսում: Եթե նախագահ Թրամփը փորձի իրականացնել իր արմատական գաղափարներն իմիգրացիայի կամ մեր հարավային սահմանին պատ կառուցելու առումով, դա լուրջ վրդովմունք կառաջացնի ինչպես Կոնգրեսում, այնպես էլ երկրում: Թրամփի առաջարկների հետեւանքով ներքին հակամարտություններից պատառ-պատառ լինող Ամերիկան Պուտինին ամբողջ աշխարհում գործողությունների ավելի մեծ ազատություն է տալիս:
Եթե Թրամփի հաղթանակը ձեռնտու կլինի Պուտինին, ապա նախագահ Քլինթոնը ոչ մի կերպ չի համապատասխանում ռուսաստանյան առաջնորդի շահերին: Քլինթոնը երբեք Ղրիմը Ռուսաստանի մաս չի ճանաչի, նա ձգտում է ամրապնդել հարաբերությունները մեր գործընկերների հետ եւ ակտիվորեն հանդես է գալիս մարդու իրավունքները հարգելու օգտին:
Պուտինը եւ իր կառավարությունը ծանոթ են Քլինթոնին այն ժամանակվանից, երբ նա զբաղեցնում էր ԱՄՆ-ի պետքարտուղարի պաշտոնը: Նրանք հիշում են նրա կարծր գիծը Սիրիայում քաղաքական փոխակերպումների վերաբերյալ բանակցություններին, նրա (թեկուզ եւ անհաջող) փորձերը` հասնելու նրան, որ Ռուսաստանն աջակցի այդ հումանիտար ողբերգության մեջ ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի ամենահամեստ բանաձեւերին, նրա աջակցությունը սիրիական ընդդիմության անդամների` Մոսկվայի դաշնակից Բաշար Ասադի հակառակորդների զինմանը: Նրանք հիշում են, թե նա ինչպես էր բացահայտորեն քննադատում խախտումները 2011-ին Ռուսաստանում ընտրություններին, ինչը Պուտինն ընկալեց որպես ռուսաստանցի ցուցարարներին ուղղված «կոչ»` դուրս գալ փողոցներ եւ հանդես գալ իր դեմ:
Նրանք հիշում են Քլինթոնի վերաբերմունքը պուտինյան առաջնահերթ արտաքին քաղաքական նախագծին` Եվրասիական տնտեսական խորհրդի ստեղծմանը, որը ձեւակերպվել է որպես «տարածաշրջանը նորից խորհրդայնացնելու ձգտում»: Զարմանալի չէ, որ Պուտինը եւ իր կառավարությունը կնախընտրեն Սպիտակ տանը տեսնել Թրամփին:
Պուտինը ոչ միայն Թրամփի հաղթանակը ցանկանալու լուրջ պատճառներ ունի, նա նաեւ միջոցներ ունի մեր ընտրությունների վրա ազդեցություն գործելու:
Կրեմլի կողմից վերահսկվող ԶԼՄ-ները բացահայտորեն ցուցադրում են իրենց դրական վերաբերմունքը Թրամփին: Պետական Russia Today ալիքը, որը հեռարձակվում է Միացյալ Նահանգներում, բացահայտորեն նրան է տալիս առավելությունը: Թրամփի օգտին բազմաթիվ ռեպորտաժներից մեկում պետական լրատվական «Սպուտնիկ» գործակալությունը հայտնել է, որ հաստատում է Թրամփի այն հայտարարությունը, թե Օբաման է «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական կազմակերպության «հիմնադիրը» եւ Թվիթերում տարածել է #CrookedHillary (Ծուռ Հիլարի) հեշթեգը: Կրեմլամետ բլոգերները եռանդուն արտահայտվում էին Twitter-ում եւ Facebook-ում: Պուտինը եւս իր ներդրումն ունեցավ` Թրամփին գովելով որպես «վառ» եւ տաղանդավոր քաղաքական գործչի (չնայած` ոչ հանճարեղ, ինչպես ինքը` Թրամփը եւս հայտարարել է), որն ավելի է հակված Ռուսաստանի հետ համագործակցության, քան մյուս թեկնածուները:
Էլ ավելի հանդգնորեն Ռուսաստանը, ամենայն հավանականությամբ, ջարդել է Ազգային դեմոկրատական կոմիտեի փոստը, ինչից հետո Թրամփը ռուսաստանցի լրտեսներին կոչ է արել նոր ջարդում իրականացնել եւ հրապարակել Քլինթոնի նամակագրությունը: Ոչ ոք չի զարմանա, եթե ռուսաստանյան կառավարությունն իր աներեւակայելի կիբերհնարավորություններն օգտագործի ամերիկյան առանցքային քաղաքական գործիչների վերաբերյալ հետախուզական տեղեկություններ հավաքելու համար: Դրանում է լրտեսների աշխատանքը: Նախկինում նրանք մի բան չէին անում` չէին հրապարակում գողացված տեղեկությունները նախագահական ընտրությունների ընթացքի վրա ազդելու համար:
Ավելի ճշգրտորեն ասած` WikiLeaks-ը (բոլորովին էլ ոչ Կրեմլը) այդ տեղեկությունը հանրային տարածքում հրապարակել է Ազգային դեմոկրատական կուսակցության համագումարի նախօրեին` հստակորեն մտադիր լինելով վնաս հասցնել դեմոկրատական կուսակցությանը եւ նրանց նախագահին: Հիշեցնենք, որ WikiLeaks-ն օտարերկրյա գործակալ է, որն այժմ միջամտում է անմիջականորեն մեր ընտրությունների ընթացքին: Չէ որ մենք հազիվ թե իմանանք, թե արդյոք ռուսաստանցի լրտեսներն են այդ տեղեկությունները տվել WikiLeaks-ին, որովհետեւ WikiLeaks-ը չի խոստովանում եւ ամենայն հավանականությամբ, չգիտի էլ դա: Ռուսները միջնորդների օգտագործելու բավարար փորձ ունեն` ապահովելով շփման բացակայությունը տեղեկություն ստացողի եւ բնօրինակ աղբյուրի միջեւ: WikiLeaks-ը խոստանում է ավելի շատ էլեկտրոնային նամակներ հրապարակել` սպասումը թեժացնելով «Հոկտեմբերյան անակնկալով», հայտնում է Inosmi-ն:
