Ռուսաստանի եւ Արեւմուտքի միջեւ հարաբերությունների նոր սառցե դարաշրջանը կաթվածահար է անում ՄԱԿ աշխատանքը, գրում է Die Zeit-ի տեսաբան Մաթիաս Նասս-ը:
Հոդվածում նշվում է, որ Սիրիայում ՄԱԿ թուլությունը նրա խայտառակությունն է: Անցյալ շաբաթը կազմակերպության համար ուղղակի սարսափելի էր: Գլխավոր ասամբլեայի ամենամյա քննարկումների օրը ռմբակոծիչները գրոհեցին Հալեպի բնակիչների համար մարդասիրական բեռ տեղափոխող շարասյունը, ինչը հարված էր ՄԱԿ-ի համար:
Թերթը հիշեցնում է, որ 1945-ին ընդունված՝ ՄԱԿ կանոնակարգի ներածության մեջ խոսվում էր նոր սերունդներին պատերազմի աղետից փրկելու վճռականության մասին: Սակայն հիասթափությունը արագ վրա հասավ: Արդեն «սառը պատերազմի» տարիներին ՄԱԿ-ն անօգնական դիտում էր կողքից, մինչեւ խնդիրը լուծվեց Կորեայում, Վիետնամում, Մերձավոր Արեւելքում եւ Աֆրիկայում զենքի միջոցով:
ՄԱԿ աշխատանքն ավելի արդյունավետ դարձավ միայն 1990-ականներին: Աճեց խաղաղապահ առաքելությունների թիվը Կամբոջայում, Սոմալիում, Բալկաններում: Հաագայում սկսեց գործել միջազգային տրիբունալը, գրում է հեղինակը:
Ուկրաինայի ճգնաժամը վերջ դրեց Ռուսաստանի եւ Արեւմուտքի միջեւ գործընկերության փուլին: Խոսքը նոր «սառը պատերազմի» մասին չէ, սակայն անվստահությունը խորապես ներթափանցել է երկկողմ հարաբերություններ: Այդ պատճառով Սիրիայի հարցով Մոսկվայի եւ Վաշինգթոնի գործարքը հույս էր ներշնչում, չէ՞ որ համաձայնությունը երկու երկրների միջեւ ռազմական համագործակցություն էր նախատեսում:
Մարդասիրական շարասյան վրա հարձակումը փլուզեց բոլոր հույսերը: ԱԽ-ում Սիրիայի կոնտակտային խմբի շրջանակներում ռուսների եւ ամերիկացիների հարաբերություններն այնպես են սրվել, որ մասնակիցներն իրենք են հայտնում «բախման» մասին: Եվ նորից ՄԱԿ-ն ի վիճակի չէ գործել, գրում է Նասսը:
