Թուրքիայի հիստերիկան այն բանի պատճառով, որ ինչ-որ մեկը ճշմարտությունն է պատմել նրա մութ անցյալի մասին, արդեն գրեթե ամենամյա երեւույթ է դարձել: Այդ մասին ասված է «The New York Times» թերթի կայքում հրապարակված խմբագրական հոդվածում:
Այս անգամ Թուրքիան հետ է կանչել Բեռլինում իր դեսպանին եւ սպառնացել է, որ Բունդեսթագի ընդունած` Հայոց ցեղասպանության մասին բանաձեւը կործանարար հետեւանքներ կունենա: «Սա այն է, ինչ Թուրքիան անում է ամեն անգամ, երբ որեւէ օտարերկրյա կառավարություն համարձակվում է վիճարկել այն կասկածելի պնդումները, թե հայերը զոհվել են Առաջին համաշխարհային պատերազմի դաժան մառախուղում, ոչ թե ժողովրդին ոչնչացնելու կանխամտածված փորձի ընթացքում»,- գրում են հեղինակները:
Նրանք հիշեցնում են, որ թուրք պաշտոնյաները հայտնել են, թե Գերմանիայի որոշումը հիմնված է «ոչ օբյեկտիվ, աղավաղված եւ տարբեր սուբյեկտիվ քաղաքական դրդապատճառների վրա»:
«Ոչ, դա ցեղասպանություն է եղել` 20-րդ դարի առաջին ցեղասպանությունը: Պատմաբանները հաստատել են, որ անվիճելիորեն 1,5 մլն հայ կանխամտածված ոչնչացվել է կամ մահվան է ուղարկվել 1915-16 թվականներին Օսմանյան կայսրության քայքայվող կառավարության կողմից եւ որ նրանք եւ քրիստոնյա այլ փոքրամասնություններ կարող էին պատերազմի ընթացքում Ռուսաստանի կողմն անցնել»,- ասված է հոդվածում:
Նրանց խոսքով, հայերի համար, որոնց միլիոնները ցրված են ամբողջ աշխարհում, ընդունելը, թե սպանդը ցեղասպանություն էր, ազգային ծավալի առաքելություն է, որը հանգեցրել է ավելի քան 20 երկրի կողմից պաշտոնական ճանաչման:
Հոդվածում նշվում է, որ հայերի` պատմական հատուցում ստանալուն ուղղված գործողությունները լիովին արդարացված են, բայց որքան ավելի է աշխարհը ճանաչում փաստը, այնքան ավելի ագրեսիվորեն է բղավում Թուրքիան. «Մի քանի տարի առաջ, երբ Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայյիփ Էրդողանը դեռ վարչապետ էր հարաբերականորեն լայն մտահորիզոնով, նա, թվում էր, պատրաստ է ավելի հաշտվողական դիրքորոշում որդեգրել հայկական հարցի վերաբերյալ: Բայց դա չեղավ եւ Էրդողանը, որը գնալով ավելի ավտորիտար ղեկավար է դառնում, Անգելա Մերկելին նախապես զգուշացրել է, որ որոշումը կվնասի «Գերմանիայի հետ երկկողմ դիվանագիտական, տնտեսական, առեւտրական, քաղաքական եւ ռազմական հարաբերություններին»»:
Միաժամանակ հեղինակները կարծում են, որ սպառնալիքները կարող են ազդել, որովհետեւ Թուրքիան ՆԱՏՕ-ի կարեւորագույն դաշնակիցներից է եւ հատկապես կարեւոր է Գերմանիայի եւ Եվրոպական Միության համար, որովհետեւ նրանք փորձում են կանգնեցնել սիրիացի փախստականների հոսքը: Նրանք նաեւ հիշեցնում են, որ նախագահ Օբաման 1915-ի իրադարձությունները որպես ցեղասպանություն է ճանաչել, երբ նախագահի թեկնածու էր, բայց հետո այդպես էլ չի արել դա: «Թուրքերի հսկայական մեծամասնությունը, որը հրաժարվում է ճանաչել իրենց պատմության մութ բիծը եւ ոչ նրանք, ովքեր ձգտում են հիշել ողբերգության մասին, պատասխանատվություն է կրում այն վնասի համար, որ հասցվել է հայերի եւ ՆԱՏՕ-ի իրենց դաշնակիցների հետ Թուրքիայի հարաբերություններին: Գերմանացիները, որոնք իրենց պատմության մեջ սարսափելի ցեղասպանության են բախվել, ճիշտ են արել` անտեսելով Էրդողանի սպառնալիքները»:
