Եվրո 2016-ի երկրորդ օրը իմ Ֆրանսիայի մայրաքաղաքում գտնվելու հինգերորդ օրն է: Բնակվում եմ Փարիզի կենտրոնին շատ մոտ, Սեն Դենի մարզադաշտը մետրոյի նույն գծի վրա է: Արդեն ընտելացել եմ տեղանքին: Եթե պետք լինի կարող եմ ուղեցույց կազմել, թե ինչպես այստեղ կարելի է համեղ կամ էժան սնվել, որտեղից է պետք միրգ գնել, իսկ որտեղ են ավելի լավ հաց վաճառում։ 

Ահա եւ իմ փողոցը

Իսկ սա համեղ սնվելու վայր, որտեղ ֆուտբոլն անպակաս է

Փարիզում առաջին անգամ չեմ, այդ պատճառով քաղաքի տեսարժան վայրերին այդքան մեծ ուշադրություն չեմ դարձնում, իսկ այն ամենը, ինչ կապված է ֆուտբոլի հետ, իհարկե, ամենից հետաքրքիրն է այս պահին ինձ համար:

Ծովից ծով ինտերնետ ռոմինգում Ucom-ի հետ Մինչև սեպտեմբերի 15-ն օգտվեք շարժական ինտերնետից 39 դրամ/ՄԲ և մուտքային զանգերից 150 դրամ/րոպե սակագներով նշված ծովափնյա երկրներում: Ամբողջական ցանկը` այստեղ

Հունիսի 11-ին Փարիզում ֆուտբոլային ոչ մի խաղ տեղի չունեցավ: Շատերն ինձ գրում էին, թե ինչպես կարող եմ ներկա չլինել Անգլիա-Ռուսաստան խաղին: Իրականում խաղերն անցկացվում են տասը տարբեր քաղաքներում եւ բոլորին ներկա գտնվելը շատ բարդ է՝ հատկապես Փարիզից Մարսել հասնելը: Այդ օրը ինձ ավելի շատ հետաքրքրում էին երկրպագուները: Նրանք  ամենուր են, բայց ամենից շատ կենտրոնանում են ամենամեծ ֆան գոտում, որը գտնվում է Մարսյան այգիներում: 

Այդ իսկ պատճառով, ես նույնպես շտապեցի այնտեղ՝ դիտելու օրվա վերջին խաղը՝ Անգլիա – Ռուսաստանը, որի շուրջ ֆուտբոլային կրքերի մասին ավելի շատ էր խոսվում, քան բուն ֆուտբոլի:

Ֆան գոտին գտնվում է հենց Էյֆելյան աշտարակի հարեւանությամբ: Ամբողջ այգին եւ նրա մերձակա տարածքները փակ են: Այգուց մի քանի հարյուր մետրից սկսվում են անցակետերը:

Առաջին անցակետը ամենադաժանն էր: Այստեղ պայուսակներից հանում էին ամեն ինչ՝ ցանկացած հեղուկ, սելֆիի ձողեր, կրակայրիչներ, գրիչներ: Ես զրկվեցի իմ դեմքի քսուկից ու գրիչից: Հետո սկսեցին մանրամասն ստուգել հագուստը: Այնքան քաշեցին, որ հագուստս սկսեց իջնել, բացի այդ ես խուտուտ ունեմ… Հասկանալի է նրանց այդպիսի զգոնությունը, բայց մյուս կողմից էլ արդեն ուզում էի հետ գնալ, բայց դիմացա:

Ամբողջ ճանապարհը լցված էր սելֆիի ձողերով: Երկրորդ անցակետում կրկին ստուգեցին պայուսակը, երրորդում՝ պայուսակն ու հագուստ եւս մեկ անգամ, հետո միայն թողեցին գոտի:

Հեղուկ ներս չէին թողնում, բայց ինչպես տեսնում եք, Carlsberg գարեջրի վաճառակետերը լեցուն էին: Ինչպես կարող են անգլիացիները գարեջուր չխմել:Ամենից հետաքրքիրն այն էր, որ անգլիացի երկրպագուներից հետո ֆան գոտում ամենից շատը երեւում էին խորվաթ երկրպագուները, որոնք ամենից աղմկոտն էին: Հետո ես հիշեցի, որ հաջորդ օրը՝ արդեն այսօր, Խորվաթիան Փարիզում խաղալու է Թուրքիայի հետ: Շատ էին նաեւ իռլանդացի երկրպագուները, որոնք բոլորն արդեն հարբել էին ու չգիտեմ թե ինչ էին տոնում: Երբ անգլաիցիները խաղի վերջում չկարողացան պահել հաղթական հաշիվը, իռլանդացիները ռուսներից շատ ուրախացան: Չորրորդ ակտիվ համայնքը շվեդերն էին:

Երբ նկահարանում էի, անգլիացիներից մեկն ինձ մոտեցավ եւ հարցրեց թե որտեղից եմ: Մտքովս արագ անցավ, որ հիմա կրկին ասելու եմ՝ Արմենիա, հասկանալու են Ալբանիա: Այդպես եղավ առաջին փորձից, բայց երբ շեշտեցի Արմենիա, ասաց՝ այո այո, Քիմ Քարդաշյան, իհարկե գիտեմ Արմենիան: 

Ի դեպ, ասեմ, որ մի քանի տարի առաջ, երբ շրջագայում էի, գրեթե ոչ ոք չգիտեր, թե որտեղ է Արմենիան։ Հիմա շնորհիվ Քիմի, արդեն հանգիստ կարող ենք միայն ասել մեր երկրի անունը ու այլեւս մեզ չտանջել բացատրելու, թե ով ենք ու ուր ենք գնում:

Հազարավոր երկրպագուների մեջ տեսա մի աղջկա, ով ինձ շատ բարկացրեց: Նրա ձեռքին կար սելֆի ձող: Ինչպե՞ս էր կարողացել անցել այդ երեք անցակետը, իսկ ես զրկվեցի դեմքի քսուկից…

Իրականում շատերը վախենում են ֆան գոտիներից: Մտածում են, որ այնտեղ հավաքվում են հիմնականում գժեր, ոչ ադեկվատ մարդիկ: Երբ ֆան գոտին փակվեց, կողքի ռեստորաններից շատերը շտապեցին փակել իրենց դռները: Ավելի լավ է քիչ գումար աշխատել, քան հանդիպել հարբած անգլիացիներին: Բայց նրանց համար, ովքեր սիրում են ֆուտբոլը, գարեջուրը եւ պարզապես ուրախ ժամանց, Փարիզի ամենամեծ ֆան գոտին լավագույն վայրն է ֆուտբոլ դիտելու համար:  Այն անգամ այն բաժանված է մի քանի մասերի: Առաջին գծում, ուր ամենամեծ էկրանն է, ամենաթեժ վայրն է, հետո գալիս են երկու այլ մեծ էկրանները, այնտեղ կարելի է նստել խոտերին, իսկ վերջում անգամ սեղաններ կան, որտեղ փոքր էկրաններ են ու գարեջուր:

Փարիզում այնքան լավ եղանակ է՝ ոչ շոգ, ոչ ցուրտ, որ ամեն բան տրամադրում է գնալ մի տեղ ու ֆուտբոլ դիտել: 

Խաղի ամենազավեշտալի պահն ինձ համար վերջին րոպեները ստացվեցին: Երբ խաղավարտին մի քանի րոպե էր մնացել, անգլիացիները սկսեցին նստել իրար ուսերի, որպեսզի հենց հնչի սուլիչը՝ տոնեն հաղթանակը: Բայց, ինչպես գիտեք, այդպես չեղավ, քանի որ վերջին պահին ռուսները խփեցին պատասխան գնդակը։ Անգլիացիները քոռ ու փոշման լքեցին գոտին: Թվով սակավաթիվ ռուսները նույնպես լուռ հեռացան, նրանց ավելորդ խնդիրներ պետք չէին:

Ֆան գոտին լքելուց հետո անգլիացիները մոռացան, որ հաղթանակը բաց են թողել, կրկին սկսեցին բղավել, երգել ու ուրախանալ: 

Եվ դա է երեւի հենց պատճառը, որ հենց Անգլիան է աշխարհին նվիրել ֆուտբոլը: Նրանց պես սիրել այս մարզաձեւ, երեւի թե ոչ մի այլ ազգ չի կարող:
Խաղի ավարտից տասը րոպե հետո Էյֆելյան աշտարակը պետք է ներկվեր այն երկրի դրոշի գույներով, որի երկպագուներն ամենից ակտիվն էին քվեարկել twitter-ում: Այս դեպքում հաղթողն Իռլանդիան էր։ Իսկապես շատ գեղեցիկ տեսարան էր:

Ասեմ, որ այս անգամ ժամանակին հասա մետրո եւ տաքսիների հույսին չմնացի: Այսօր հանդիպելու են ամենաթեժ երկրպագուների մյուս զույգը: Փարիզում մրցելու են  թուրքերն ու խորվաթները: Կարծում եմ՝ թեժ է լինելու:

Նշենք, որ Եվրո 2016-ի լուսաբանման գլխավոր հովանավորն է UCOM ընկերությունը:

Վերա Մարտիրոսյան՝ Փարիզից