Հայաստանի ազգային հավաքականի եւ Երեւանի «Ալաշկերտի» դարպասապահ Արսեն Բեգլարյանը NEWS.am-i թղթակից Վերա Մարտիրոսյանի հետ զրույցում պատմեց, թե ինչի շնորհիվ նա կարող է աճել որպես ֆուտբոլիստ, ինչպես էր Բերեզովսկուն փոխարինելը եւ ինչ նախասիրություններ ունի:
Արսեն, անցյալ տարի դու դարձար ազգային հավաքականի հիմնական դարպասապահը: Կարելի՞ է ասել, որ դա քո կարիերայի լավագույն տարին էր:
Այո, այդպես էր: Դառնալ հավաքականի դարպասապահ մեծ իրադարձություն է, բացի այդ մեկնարկեց որակավորման նոր խմբային փուլը: Մենք հաջող չսկսեցինք, բայց վերջին խաղը լավատեսություն ներշնչեց: Պետք է լավ տրամադրվենք:
Ռոման Բերեզովսկին հայկական ֆուտբոլի լեգենդն է: Գաղտնիք չէ, որ երկրպագուները չէին ցանկանում, որ նա հեռանար: Դժվար չէ՞ր փոխարինել նման ֆուտբոլիստի:
Գրեթե մեկ տարի առաջ էր դա: Գերբնական բան չզգացի, երեւի նրանից է, որ կարծում էի՝ մեկ օր ինչ-որ մեկը փոխարինելու է նրան: Պատասխանատվություն զգում էի ոչ թե Բերեզովսկուն փոխարինելու համար, այլ որ խաղալու եմ Հայաստանի ազգային հավաքականում: Իմ մեկնարկում շատերն ինձ օգնեցին:
Ինչպե՞ս ես վերաբերվում քննադատությանը: Դու շատ լավ խաղացիր Դանիայի հետ, բայց ունեցել ես ոչ այդքան լավ խաղեր: Քեզ հիմնականում մեղադրում են վստահություն չունենալու մեջ:
Ընդունում եմ իմ թույլ կողմերը: Ռումինիայի հետ խաղում սխալ թույլ տվեցի, կային նաեւ այլ սխալներ: Բայց վստահությունը գալիս է փորձի հետ: Ինձ դժվար է Հայաստանի առաջնությունից հետո խաղալ Հայաստանի հավաքականում: Հենրիխ Մխիթարյանին այդ հարցում ավելի հեշտ է: Եթե խաղայի բարձրակարգ թիմում, ոչ ստաբիլ խաղը ինձ չէին ների: Եթե կարողանայի փոխել առաջնութունը, ապա կարող էի դառալ ավելի բարձրակարգ ֆուտբոլիստ:
Երբ եկար Հայաստան, մամուլում հաճախ էին գրում, որ տեղափոխվելու ես տարբեր ակումբեր՝ Ռուսաստանի, հետո եվրոպական ակումբեր: Ո՞վ է հիմա զբաղվում քո գործերով:
Այժմ չունեմ գործակալ:
Չե՞ս կարծում, որ առանց գործակալ դժվար կլինի լավ թիմ գտնել: Սկաուտները Հայաստան հազվադեպ են գալիս:
Կարծում եմ՝ իմ հնարավորությունը հավաքականում լավ հանդես գալն է: Եթե չեմ սխալվում, Յուրա Մովսիսյանը նույնպես «Կրասնոդարի» ղեկավարների ուշադրությունը գրավեց Հայաստանի հավաքականում խաղալիս:
Հայաստանի առաջնությունում հանդես են գալիս վեց թիմեր: Հավաքականը տարեկան անցկացնում է 5-6 խաղ: Ինչպե՞ս պետք է բարձրացնես կարգդ:
Այստեղ դեր է խաղում հոգեբանական գործոնը: Պետք է միշտ կենտրոնացած լինես ու օգտագործես հմտություններդ կարեւոր խաղերում: Հայաստանի առաջնությունում դժվար է նոր բան սովորել, սակայն օրինակ մեր թիմում կան շատ լավ ֆուտբոլստներ, ումից կարելի է սովորել:
Դու Հայաստանի հավաքականի գլխավոր դարպասապահն ես, բայց «Ալաշկերտում» Գեւորգ Կասպարովի հետ հերթով եք խաղում: Ինչպե՞ս ես դրան նայում:
Ես հավաքականում էլ ունեմ մրցակցություն: Թիմում ոչ բոլոր խաղերին եմ մասնակցում, բայց մրցակցությունը միայն օգնում է: Եթե ստաբիլ չխաղաս, կհայտնվես պահեստայինների նստարանին: Ալաշկերտում այդ հարցում լավ է: Ամեն մեկը պետք է ապացույցի խաղալու իր իրավունքը:
Մոնտենեգրոյի հետ խաղից առաջ խոսում էին, որ գուցե դու չես պաշտպանելու դարպասն այդ խաղում:
Ես նման բան չեմ լսել: Կարծում եմ՝ դա ենթադրությունների թեմա չէ: Համենայնդեպս, ինձ նման բան չեն ասել:
Նախորդ տարի հավաքականը ունեցավ ընկերական հանդիպումներ ԱՄՆ-ում, դու լավ հանդիպում անցկացրիր Դանիայի հետ, եղավ Մոնտենեգրոյի հետ դիտարժան խաղը: Ո՞րն էր քեզ համար ամենից հիշվողը:
Չեմ ցանկանա ինչ-ոչ մեկն առանձնացնել, բայց եթե պետք է ընտրեմ, առաջինը կնշեի Բելառուսի հետ խաղը՝ իմ դեբյուտը: Դա հուզիչ պահ էր: Իսկ Մոնտենեգրոյի հետ վերջին խաղը կարծում եմ ոչ միայն կմնա հայ երկրպագուների հիշողության մեջ, այլ նաեւ կդառնա հայկական ֆուտբոլի պատմության էջերից մեկը:
Ի՞նչ տվեց հավաքականի գլխավոր մարզիչի փոփոխությունը թիմին:
Մենք վաստակեցինք երեք միավոր: Արթուր Պետրոսյանի հետ ես մինչ այդ էլ էի ծանոթ, երբ նա աշխատում էր Շալանդի հետ: Ես դեռ այն ժամանակ էի ուրախ նրա նշանակմանը, քանի որ գիտեի նրան, որպես Հայաստանի հավաքականի պատմության լավագույն ռմբարկուներից մեկի: Նա մեծ աշխատանք կատարեց այս կարճ ժամանակում: Նա ավելի շատ մեզ հետ հոգեբանորեն աշխատեց: Ինձ համար դա ավելի կարեւոր է, քան տակտիկական աշխատանքը: Մենք պարտվում էինք, բայց չընկճվեցինք: Նա մեզ չէր կշտամբում, չէր գոռում մեր վրա, պարզապես նա իր աշխատանքն էր անում:
Իսկ մարզիչներ կայի՞ն, որ գոռում էին:
Ամեն տեսակի մարզիչ կա, եւ ամեն մեկն ունի իր ոճը: Կա մարզիչ որը կառուցում է իր աշխատանքը խարիզմայի վրա, ինտելեկտի, էմոցիաների: Մարզիչն էլ է մարդ եւ կարող է իրեն չզսպել եւ դժգոհել ֆուտբոլիստից: Հիմնականում դա լինում է խաղից հետո: Այդ իսկ պատճառով Արթուրի վերաբերմունքը շատ ընկերական էր մեր հանդեպ: Նա չէր քննադատում, նա ոգեշնչում էր:
Իսկ ինչպե՞ս էր քեզ աշխատել Աբրահամ Խաշմանյանի հետ:
Խաշմանյանը թիմը դարձրեց չեմպիոն, նրա ղեկավարությամբ մենք լավ էինք հանդես գալիս: Այս մրցաշրջան ամեն բան չի որ ստացվում էր, բայց մենք առաջատարից շատ հետ չենք:
Կա՞ ինչ-որ արարք քո կարիերայում, որի համար զղջում ես:
Հնարավոր է ինչ-որ տեղ պետք էր ավելի համբերատար լինեի, բայց ճակատագրական սխալներ կարծում եմ՝ չեմ արել: Ինձ համար ճակատագրական եղավ Հայաստան գալու որոշումը, եւ դա ճիշտ որոշում էր:
Ինչպիսի՞ նախասիրություններ ունես ֆուտբոլում:
Մանկուց սիրում եմ «Մանչեսթեր Յունայթեդը»:
Կլասիկոյի ժամանակ, ո՞ր թիմին ես ավելի շատ համակրում:
Երբ Բեքհեմը խաղում էր Մադրիդում, ես «Ռեալին» էի երկրպագում: Նա իմ սիրած ֆուտբոլիստն է: Հիմա ավելի շատ ցանկանում եմ դիտել դիտարժան խաղ:
Ֆուտբոլի պատմության լավագույն ֆուտբոլիստը:
Լիոնել Մեսսին:
Իսկ քո դիրքում:
Երեւի Բուֆոնը, բայց ես սիրում եմ Վան դեր Սարին:
Քո մասին քիչ բան է հայտնի, քիչ հարցազրույցներ ես տալիս: Փորձենք տեսնել ինչպիսին ես կյանքում:. ինտրովերտ ես, թե էքստրավերտ:
Ինտրովերտ:
Ֆատալի՞ստ ես, թե՞ հավատում ես, որ մարդն իր ճակատագրի դարբինն է:
Չեմ կարծում, որ ամեն բան սահմանված է արդեն, բայց չեմ էլ կարծում, որ միայն մարդուց է կախված իր ճակատագիրը:
Մարզիկները հաճախ կրթված չեն լինում: Գիրք կարդալ սիրո՞ւմ ես:
Չէի ասիր թե գրքամոլ եմ, պահեր կա որ կարդում եմ, պահերը կան, որ ընդհանրապես չեմ կարդում:
Ունե՞ս սիրած գիրք:
Ունեմ սիրած հեղինակներ՝ Ջեք Լոնդոն, Էրիխ Մարիա Ռեմար: Գրքերից հավանում եմ նրա «Երեք ընկերները»:
Սիրած ֆիլմը:
Սիրում եմ պատմական, արկածային ֆիլմեր, ինչպես նաեւ մանրապատումների վրա հինված:
Սիրած դերասանը:
Ջեք Ջիլենհոլը:
Սիրած եղանակը:
Չեմ սիրում ուշ աշունը, սիրում եմ ուշ գարունը:
Հայաստանում սիրած վայրը:
Անցյալ տարի Ծաղկաձորում էինք, դուրս եկավ: Հայաստանի բնությունը շատ գեղեցիկ է:
Սովորե՞լ ես հայերեն:
Կարելի է ասել՝ այո: Հավաքականում տղաների համար հաճախ թարգմանում եմ:
Վերա Մարտիրոսյան