Հայաստանում ստեղծվող նախընտրական դաշինքներն ավելի շուտ ձեւական, քան իրական գոծընթաց են. դաշինքների ձեւավորման մեխանիզմը բացահայտում է դրանց իրական նպատակը: Այս մասին NEWS.am-ի հետ զրույցում ասաց քաղտեխնոլոգ Արմեն Բադալյանը:
Նրա խոսքով՝ սովորաբար դաշինքները նույն արտաքին քաղաքական կողմնորոշմամբ (արեւմտամետ կամ ռուսամետ), նույն գաղափարախոսությամբ, մարդկային հավասար պաշարներով համարժեք ուժերի միջեւ են կազմավորվում: «Հայաստանում «Ելք» դաշինքի մեջ մտնող երեք ուժերը («Քաղաքացիական պայմանագիր», «Լուսավոր Հայաստան» եւ «Հանրապետություն») պաշարների տեսակետից գրեթե հավասար են: Բայց, օրինակ, «Համախմբում» կուսակցությունը ազդեցիկ պաշարներ ունի (տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրություններին մասնակցություն, մեդիառեսուրսներ), իսկ նրան միացած մյուս երկու կուսակցությմունները՝ «Երրորդ հանրապետություն» եւ Հայաստանի Դեմոկրատական կուսակցություն, մեկ անձի կուսակցություն են»,- նշեց Բադալյանը: Այսինքն՝ դաշինքների ձեւավորումը, նրա կարծիքով, ընդամենը ուժի ցուցադրման դեր է կատարում:
Անդրադառնալով հակառուսական գործիչ, «Ազգային ինքնորոշում» միավորման ղեկավար Պարույր Հայրիկյանի միավորմանը Օհանկյան-Օսկանյան-Դալլաքյան-Սարգսյան դաշինքին՝ Արմեն Բադալյանն ընդգծեց. «Գաղափարական տեսակետից Հայաստանի քաղաքական ուժերի շարքում իրականում չկան ո՛չ արեւմտամետներ, ո՛չ ռուսամետներ: Այս բոլոր ուժերը 2007-2013 թվականներին լռելյայն հետեւել են, թե ինչպես է հանրապետության նախագահը բանակցություններ վարում Եվրամիության հետ ասոցացման համաձայնագիր կնքելու համար: Դրա դեմ ոչ մի բողոք չի եղել: Եվ երբ նախագահը 180 աստիճանով փոխեց Հայաստանի արտաքին քաղաքական կողմնորոշումը եւ պայմանագիր կնքեց Եվրասիական տնտեսական միության հետ, Հայաստանի քաղաքական ուժերը կրկին դժգոհություն չհայտնեցին»: Քաղտեխնոլոգն այնուհետեւ հավելեց, թե սա նշանակում է, որ քաղաքական ուժերը ընդամենը ցանկանում են խորհրդարան մտնել, ոչինչ ավելին, եւ այս աշխարհաքաղաքական կենտրոնին կարեւորություն են տալիս, որի ազդեցությունը Հայաստանում մեծ է: