Աղբով լի այսպիսի ճահճային խյուսի է վերածվել տաք աղբյուրը, որը խորհրդային տարիներին մտադիր էին բարեկարգել: Ծրագրել էին այստեղ հանգստի գոտի ստեղծել եւ նույնիսկ սկսել էին պանսիոնատի շենքը կառուցել:
Այս աղբյուրը գտնվում է Սյունիքի մարզում՝ Սիսիանից ոչ հեռու, Որոտանի կիրճում:
Այստեղ մերձակայքում է գտնվում նաեւ 1885 թվականին Մելիք Թանգիի կառուցած կամուրջը. վերեւում խոյանում է Որոտնաբերդը, որը ժողովուրդն անվանում է Դավիթ Բեկի ամրոց:
Կիրճի բարձունքում գեղեցկագույն Որոտնավանք վանական համալիրն է, որն, ըստ ավանդության, հիմնադրել է ինքը՝ Գրիգոր Լուսավորիչը:
Սիսիանից Որոտնավանք ամբողջ ճանապարհին ինձ ուղեկցում է այն միտքը, թե որտե՞ղ են այստեղ ապրող մարդիկ: Ճանապարհին ոչ մի մեքենա չանցավ: Այնուհետեւ մեկ ժամ սելֆի էինք անում կամրջի մոտ՝ նրա վրա կախված քարե «երգեհոնի» տակ, եւ դարձյալ ոչ մի արարած: Իսկ քիչ այն կողմ՝ ահա, այս լքված տարածքն է, աղբով լեցուն, անտիրական… Այս աղբյուրում նույնիսկ ձեռքերը լվանալը զզվելի էր:
Հայաստանում նման լքված տարածքները սակավաթիվ չեն, սակայն սա առանձնահատուկ ճնշված տրամադրություն ստեղծեց: Հավանաբար, այն պատճառով, որ այստեղ բնական ու ձեռակերտ այսպիսի գեղեցկությունների հարեւանությամբ կարող էր լինել շատ գրավիչ հանգստավայր:
Այսօր Հայաստանի տուրիզմի զարգացման մասին խոսում է չալարող ամեն մեկը: Եվ բոլորը Հայաստանը Վրաստանի հետ են համեմատում: Ես եւս որոշեցի օրիգինալությամբ չտարբերվել եւ Մելիք Թանգիի կամուրջը համեմատել Թամար թագուհու կամրջի հետ, որի մոտ զբոսաշրջիկները հերթ են կանգնում: Կամրջի տակ կարելի է լողալ, իսկ կից գտնվող ռեստորանում խաչապուրի ուտել:
«Գյուղերում մարդ չի մնացել, միայն տատիկներն ու պապիկները»,- ասում է մեզ ուղեկցող Մշակույթի նախարարության աշխատակազմի Պատմության եւ մշակույթի հուշարձանների պահպանության գործակալության տեղական բաժանմունքի աշխատակից Գագիկ Նավասարդյանը: Աշխատունակ մարդիկ այս վայրերը լքել են փող վաստակելու համար: Իսկ վաստակել կարող էին հենց այստեղ: Բայց դրա համար նախ անհրաժեշտ է աղբը մաքրել…
Վերադարձի ամբողջ ճանապարհին ես մակդիրներ էի որոնում այն Հայաստանի համար, որը հերթական անգամ ինձ համար բացահայտեցի՝ մոռացված, լքված, անտիրական, կեղտոտ…
