ԱՄՆ եւ Հարավային Աֆրիկայի գիտնականները ապացուցել են, որ ՌՆԹ կարճ նուկլեոտիդային շղթաները կարող են ինքնաբուխ միանալ իրար՝ առաջացնելով խոշոր մոլեկուլներ։  Այս ունակությունն անհրաժեշտ է համարվում նախնական խառնուրդում ֆերմենտային ակտիվությամբ միացությունների առաջացման համար, որոնք իրենց մեջ գենետիկ տեղեկություններ են  պահպանում, հաղորդում է Lenta-ն՝ հղում անելով Royal Society Open Science ամսագրին:

Համաձայն ՌՆԹ–աշխարհի հիպոթեզի՝ կենդանի բջիջների նախնիները եղել են մոլեկուլ-ֆերմենտները, որոնք ունակ են եղել իրենց կրկնօրինակելու։ Հայտնի է, որ նման միացությունները մեծ են եւ բարդ: Նրանք պետք է ձեւավորվեին ավելի փոքր մոլեկուլներից, երբ երկու նուկլեոտիդային շղթաները ծայրերով միանում են իրար։

Որպես հետազոտության օբյեկտ՝  գիտնականներն օգտագործել են բարդ Ռ18 ՌՆԹ- պոլիմերազ: Այս խոշոր մոլեկուն ունի երկու ակտիվ կենտրոն։ Դրանցից մեկն իրականացնում է պոլիմերազային ակտիվություն, այսինքն՝ սինթեզում է ՌՆԹ նուկլեոտիդներից բաղկացած մոլեկուլը, մյուսը համարվում է լիպոսային միջուկը։

Գիտնականները գնահատել են մոլեկուլների ինքնուրույն միացման ունակությունը։ Ռ18–ը շատ ցածր ակտիվություն է ցուցաբերել, սակայն ամենափոքր Ռ18-Տ4 շղթան իրեն է միացրել ամենատարբեր ՌՆԹ մոլելուլներ։ Շղթայի երկարելուն զուգահեռ՝ լիպոսային ակտիվությունը նվազում էր, եւ մոլեկուլը կարող էր միանալ միայն կոնկրետ սուբստրատների հետ։ Մասնագետների խոսքով՝ այդպես ռիբոզիմները սպեցիֆիկություն են ձեռք բերում, ինչը բնորոշ է կենդանի բջիջների ֆերմենտներին։