Հայաստանում ունենք բավականին կոշտ ֆիսկալ կանոններ, որոնք չեն բխում երկրի տնտեսական զարգացման տեսլականից։ Այս մասին դեկտեմբերի 12-ին՝ Ազգային ժողովում հրավիրված արտահերթ նիստում «ՀՀ բյուջետային համակարգի մասին» եւ «Պետական պարտքի մասին» օրենքներում փոփոխություններ կատարելու օրինագծի քննարկման ժամանակ հայտարարեց ֆինանսների նախարար Վարդան Արամյանը։
Նրա խոսքով՝ շատ դեպքերում կարելի է արհեստական խոչընդոտներ ստեղծել, ֆիսկալ քաղաքականության ճկունությունը ապահովելու համար։
«Այսօրվա գործող հարկաբյուջետային քաղաքականությունն ունի կանոններ, որ, եթե պարտք-ՀՆԱ ցուցանիշը գերազանցում է 50 տոկոսը, դու պետք է ծրագրավորես ու իրականացնես այնպիսի հարկաբյուջետային քաղաքականություն, որ քո դեֆիցիտը նախորդ 3 տարիների ՀՆԱ-ների նկատմամբ 3 տոկոսը չգերազանցի, եւ, եթե 60 տոկոս է, դու չես կարող որեւէ պարտք վերցնել, կամ բոլոր պարտքերդ դառնում են առոչինչ: Սրանք բավականին կոշտ մեխանիզմներ են, ու կյանքը ցույց է տալիս, որ երկրները մեկը մյուսի հետեւից՝ փոխանակ կանոններ դնեն դեֆիցիտի վրա, կանոններ են դնում հիմնականում ծախսային քաղաքականության վրա, ինչը նաեւ մենք իրականացրել ենք»,- նշեց նախարարը:
Խոսելով նախատեսվող փոփոխությունների մասին՝ նա նշեց, որ շեմերին իրենք որեւէ ձեւով ձեռք չեն տալիս, ավելացվում է եւս մեկ շեմ՝ 40 տոկոսը. «Կանոնը հետեւյալն է՝ եթե քո կառավարության պարտք-ՀՆԱ ցուցանիշը գերազանցում է 40 տոկոսը, դու պետք է ծրագրես եւ իրականացնես այնպիսի հարկաբյուջետային քաղաքականություն, որ քո կապիտալ ծախսերն ավելի լինեն, քան քո պակասուրդն է, այլ կերպ ասած, պարտք ես վերցնում, անպայման ծախսեր արա, որ քո պակասուրդն աճի: Եթե քո կառավարության նախորդ տարվա պարտք-ՀՆԱ ցուցանիշը գերազանցում է 50 տոկոսը, ապա այս առաջին կանոնն ավելի է կոշտացվում, պետք է սահմանվի նոր կանոն ընթացիկ ծախսերի աճի համար:
Եթե 60 տոկոսն ենք գերազանցում, ապա պետք է ավելի կոշտացնենք կանոնը, եւ իմ նախանշած երկու կանոնին ավելանում է երրորդ կոշտ մեխանիզմը, որ պետք է սահմանվի ընթացիկ ծախսեր եւ հարկային եկամուտներ հարաբերակցություն, որ քո սեփական եկամուտների այլ աղբյուրները եւս վերաուղղվեն սեփական ծախսերին, որպեսզի ուժեղացնենք տնտեսական աճի տեմպերը:
Եթե գերազանցում ենք 50-ը, ամբողջ հանրության առաջ կառավարությունը պետք է հաշվետու լինի, թե միջնաժամկետ ծախսերի ծրագրում ինքն ինչպես է վերադառնում դեպի 50 տոկոս շեմը: Եթե 60 տոկոսն է գերազանցում, այդ մեխանիզմները պետք է քննարկվեն Ազգային ժողովում այնպես, ինչպես քննարկվում է դրամավարկային քաղաքականության ծրագիրը»:
