Օրերս Երեւանի քաղաքապետարանը ներկայացրել է մայրաքաղաքի նոր հասարակական տրանսպորտային ցանցի նախագիծը: Երեւանցիները գիտեն, որ այս կարեւոր սոցիալական ոլորտի խնդիրը տասնամյակների ընթացքում չի լուծվել: Մարդիկ դժգոհում են հասարակական տրանսպորտի անհարմարավետությունից (հատկապես միկրոավտոբուսներում), գրաֆիկին չհետեւող աշխատանքից:
Հասարակական տրանսպորտի բարելավման խոստումները Երեւանի քաղաքացիները բազմիցս են լսել: Եվ ամեն անգամ դրանք չեն կատարվել: Հանուն արդարության նշենք, որ ավտոբուսների թիվը ավելացել է, իսկ միկրոավտոբուսների թիվը նվազել է:
Քաղաքապետարանի կայքում տարբեր տարիների ընթացքում տեղադրված տեղեկատվության հիման վրա կարող եք որոշել այդ փոփոխությունները: Այսպիսով, մոտավորապես յոթ (կամ ավելի) տարիների ընթացքում ավտոբուսների քանակը ավելացել է 190 միավորով, իսկ երթուղային տաքսիները նվազել՝ 715 միավորով:
Ստացվում է, որ միջինում 10 ավտոբուսը փոխարինել է 38 միկրոավտոբուսի: Բոլորն էլ գիտեն, որ պիկ ժամերին հայրենական միկրոավտոբուսը ավելի շատ ուղեւոր է տեղափոխում, քան նախատեսված է իր տեխնիկական հատկանիշներով: Բայց ավտոբուսն էլ մեր պայմաններում, զրկված չէ նման հնարավորություններից:
Քանի մարդ է քաղաքի մեկ միլիոն բնակչից օգտվում ավտոբուսներից եւ միկրոավտոբուսներից: Սկզբունքորեն, պաշտոնական տվյալների հիման վրա կարելի է որոշել առնվազն այս ցուցանիշի կարգը: Ուղեւորների քանակի վերաբերյալ վերջին հրապարակումները վերաբերում են անցյալ տարվա հունվար-սեպտեմբերին:
Այս տվյալների հիման վրա կստանանք հետեւյալը. մոտ 195 հազար երեւանցի օգտվում է մայրաքաղաքի հանրային ավտոմոբիլային տրանսպորտի ծառայություններից: Սա այն դեպքում, եթե յուրաքանչյուրը, ով օգտվում է ավտոբուսներից եւ միկրոավտոբուսներից, ամեն օր երկու ուղեւորություն է կատարում:
Սակայն, միջինում, իհարկե, կլինեն ավելի շատ ուղեւորություններ: Ավելացնենք, որ հանրային տրանսպորտի ծառայություններից օգտվում են հանրապետության մարզերից, ինչպես նաեւ օտար երկրներից ժամանած բազմաթիվ այցելուներ: Այս նկատառումով վերը նշված թիվը (195 հազար) կարող է զգալիորեն նվազել:
Վերադառնալով քաղաքապետարանի նախագծին՝ նշենք, որ դրանով ենթադրվում է, մասնավորապես, նվազեցնել երթուղիների քանակը եւ հրաժարվել միկրոավտոբուսներից, ինչը կարելի է միայն ողջունել: Եթե, իհարկե, այլընտրանքային ավտոբուսները (տրոլեյբուսների հետ միասին) կապահովեն ուղեւորների համար նորմալ երթեւեկության ժամանակացույց եւ հարմարավետություն:
Սակայն, խնդիրն այն է, որ հասարակական տրանսպորտից անպայման ուզում են շահույթ ստանալ: Եթե այդ նպատակը չլիներ, տասնյակ գիծ տերեր վաղուց հրաժարվել էին այս բիզնեսից: Նշենք, որ զարգացած երկրներում քաղաքային հասարակական տրանսպորտը սուբսիդավորվում է քաղաքի բյուջեի հաշվին: Մեզ մոտ որոշ դոտացիաներ ստանում է միայն քաղաքապետարանի ավտոբուսի պարկը: Շահույթն, իհարկե, անհրաժեշտ է բոլորին, այս ոլորտի զարգացման համար: Բայց դա պետք է ապահովվի ոչ թե ուղեւորների, այլ քաղաքային բյուջեի հաշվին:
Սմբատ Գրիգորյան