Այսօր՝ հուլիսի 7-ին Գարեգին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի օրհնությամբ հավատացյալների երկրպագության համար դուրս է բերվել Աստվածամուխ Սուրբ Գեղարդը:
Նշենք, որ Սուրբ Գեղարդը Միածնաէջ Մայր Տաճարում կմնա ժամը 11:00-ից մինչ երեկոյան ժամերգության ավարտը:
Հիշեցնենք, որ նախօրեին «Նոր Հայաստան, նոր Հայրապետ» նախաձեռնության անդամները ներխուժել էին Մայր Աթոռի Դիվանատուն եւ պահանջում էին ցույց տալ Սուրբ Գեղարդը՝ պնդելով, որ գանձատան թանկարժեք իրերն ու սուրբ մասունքները վաճառվել են:
Դիվանապետ Արշակ Սրբազանն էլ արձագանքել էր, թե այն չի վաճառվել, այլ նրա մի մասը կտրվել եւ նվիրվել է ռուս քաղաքապետի: Ավելի ուշ Մայր Աթոռի մամլո դիվանի պատասխանատու Վահրամ Քահանա Մելիքյանը հերքել էր այդ լուրը: Իսկ Տեր Ասողիկ քահանա Կարապետյանն էլ լրատվամիջոցներին էր ներկայացրել մասունքը: «Սուրբ Գեղարդը 1768 թվականից Մայր Աթոռում պահվում է որպես սրբություն։ Դրա դուրս բերումը Էջմիածնից ներկայիս Վեհափառ Հայրապետը կոնդակով արգելվել է», -ասել էր նա:
Նշենք, որ աշխարհում Սուրբ Գեղարդ կամ Լոնգինի Գեղարդ անունը կրող հինգ քրիստոնեական մասունք կա, սակայն դրանցից միայն մեկն է բնօրինակը, որը դարեր շարունակ պահվում է Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնում, մյուսները դրա պատճեններն են:
Ավանդության համաձայն` հինգ սուրբ գեղարդներից միայն մեկով է հռոմեացի լեգեոներ Լոնգինը խոցել Հիսուս Քրիստոսի կողը։ Այն պահվում է Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի թանգարանում, մյուս գեղարդները ցրված են աշխարհով մեկ։
Գեղարդը մոտավորապես 15 սմ երկարությամբ տափակ կամ եռանիստ երկաթե տեգ է, որը, փայտի ծայրին ամրացվելով, ծառայել է որպես խոցող զենք։Առաջին դարի սկզբին առաքյալ Թադեոսը գեղարդը տեղափոխել է Հայաստան։ XII դարից այն պահվել է Այրիվանքում, որն այնուհետեւ վերանվանվել է Գեղարդավանք։ Միջնադարում արշավանքների հետ կապված սպառնալիքների պատճառով գեղարդը տեղափոխվել է Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին։
Հայ եկեղեցու ավանդության համաձայն, գեղարդը 33 թվականին Հայաստան է բերել Թադեոս առաքյալը, եւ երկար ժամանակ այն պահվել է քրիստոնյա համայնքներում։ 301 թվականին, երբ Հայաստանում քրիստոնեությունը պետական կրոն է հռչակվել, Գեղարդը դարձել է Հայ եկեղեցու սեփականությունը։
Հիշատակություններ կան, ըստ որոնց, Հայաստանում կամ հարեւան երկրներում օգտվել են Սուրբ Գեղարդից՝ երկիրը եւ ժողովրդին օրհնելու, պատերազմից, աղետներից ազատելու համար։
