Հրազդանի քաղաքապետարանի մարզամշակութային ուսումնական կենտրոնը հոկտեմբերի 12-ին անվանակոչվեց քառօրյա պատերազմի ժամանակ զոհված տանկիստ Վահե Զաքարյանի անունով:
«Հիշում եմ,Վահեն թեքվեց աջ կողմը, ես ձախ… մինչեւ այն պահը, որ ինքս չտեսա, թե ոնց են սնարյադները գալիս, ոնց են կրակում, չհավատացի, որ պատերազմ է: Հետո կռվի ամենաթեժ պահին հայացքս գցեցի դեպի աջ կողմ, որտեղ Վահեն գնաց»,- ապրիլյան պատերազմի հրազդանցի հերոս Վահե Զաքարյանի ծննդյան օրը NEWS.am-ի հետ զրույցում պատմեց Վահեի ընկերը՝ Գեւորգ Անտոնյանը:
Տոնական միջոցառմանը մասնակցել են ԱԺ պատգամավոր Սասուն Միքայելյանը, Հրազդան համայնքի ղեկավարի պաշտոնակատար Լիլիթ Ստեփանյանը, հրազդանցի զոհված հերոսների ծնողները, Վահեի հարազատները, մանկության եւ մարտական ընկերները: Միջոցառման ընթացքում իրենց կատարումներով հանդես եկան կենտրոնի սաները:
Վահեն 11 տարեկանից զբաղվել է սպորտով՝ կարատեով եւ արեւելյան մարտարվեստով։ Բազում հաղթանակներ եւ մեդալներ ունի, բազմաթիվ միջազգային մրցույթների հաղթող է։ Հայաստանում մասնակցել է բազմաթիվ մրցույթների։ ՀՀ երկակի չեմպիոն է, ունի երկու սեւ գոտի։ Աշխարհի մրցույթներին մասնակցելու հրավերք էր ստացել․ մասնակցել Լ Լեհաստանում կայացած մրցմանը, իսկ Չեխիայում կայանալիք մրցմանը չի հասցրել մասնակցել։
2014 թվականին ընդունվել է Ֆիզկուլտ ինստիտուտ, սակայն 18 տարին լրանալուն պես զորակոչվել է բանակ: Վահեն տան միակ արու զավակն էր, ուներ երկու քույր, որոնք մեծացրել ու խնամել են նրան, երբ ծնողներն արտերկրում աշխատելիս են եղել:
Վահեի հայրը եւս հուզված էր, բայց հպարտ, որ նման որդի ունի. ««Ինչ կարող է ասել մի ծնող, ով հայրենիքին նվիրաբերեց մի զավակի, ով ուներ ապրելու, արարելու, իր ազգին նվիրվելու իրավունք, ով ուներ ճանապարհ, որ դեռ պետք է անցներ մեզ հետ միասին: Ուղղակի այսօր, մենք մեծ հպարտություն ենք ապրում մեր որդիների ապրածի ու արածի համար: Մեր տղաներն ինչքան մերն են, այնքանէլ՝ ձերը: Նրանք մեծացել ու դաստիարակվել են այս համայնքում: Իմ Վահեն այս դպրոցում է կրթվել, մարզվել, ունեցել է հաջողություններ: Մենք ունենք հերոսներ, մենք ունենք նաեւ կենդանի հերոսներ: Շնորհակալ ենք, որ մեր համայնքը գնահատեց մեր հերոսներին»:
Ընկերները յուրահատուկ ջերմությամբ էին խոսում Վահեի մասին: Մանկության եւ նաեւ մարտական ընկեր 21 ամյա Գեւորգ Անտոնյանը NEWS.am-ի հետ զրույցում պատմեց, որ տասը տարեկանից է ճանաչում Վահեին, հասցրել է նրա հետ նաեւ 2.5 ամիս ծառայել.
«Ինքն իր տարիքի համեմատ մեծ էր երեւում ու դրա համար միշտ իրեն եմ դիմել, երբ ինչ-որ խնդիր եմ ունեցել: Նա ավելի հասուն էր: Շատ ընկերասեր էր, խելացի, ամեն իրավիճակում միշտ սթափ էր դատում: Բախտի բերումով ծառայության անցա հենց իր զորամասում: Որ մտա զորամաս, ինքն ինձ առաջինը դիմավորեց: Մենք իրար հետ ծառայել ենք 2,5 ամիս: Երբ որ ապրիլյան դեպքերը եղան, մենք գնացինք դիրքեր: Պատերազմից առաջ իրար իրիկունն ենք տեսել: Նարյադս հանձնելուց հետո իրեն տեսա, հեռախոսս վերցրի մոտից: Միշտ իր մոտ էի թողում: Հաջող արեցի, ոնց որ միշտ, այն մտքով, որ պիտի տեսնեի առավոտյան»,-պատմեց Գեւորգը՝ շարունակելով, որ առավոտյան իրենց քնից վեր են կացրել եւ հայտնել, որ դիրքեր պիտի գնան՝ մարտական գործողությունների մասնակցելու.
«Հիշում եմ, Վահեն թեքվեց աջ կողմը, ես ձախ: Մինչեւ այն պահը, որ ինքս չտեսա, թե ոնց են սնարյադները գալիս, ոնց են կրակում, չհավատացի, որ պատերազմ է:Հետո կռվի ամենաթեժ պահին հայացքս գցեցի դեպի աջ կողմ, որտեղ որ Վահեն էր գնացել: Մի քանի հատ ծուխ նկատեցի, մտածեցինք, որ մեր տղաներն են տանկեր խոցել: Երբ երեկոյան, ամեն ինչ մի փոքր հանդարտվեց, այդ ժամանակ իմացա, որ մեր տանկերը խոցվել են: Զանգում էի, Վահեն անհասանելի էր, չկար արդեն: Այդ լուրը շատ տխրացրեց, բայց ավելի պարտավորեցրեց ու ստիպեց, որ պետք է հաղթենք ու մեծ հաշվով այդպես էլ եղավ»:
Ընկերներն ասում են, որ Վահեն չի վախեցել ու մինչեւ վերջ գնացել է:Շատ մարդիկ վախեցել են, բայց ոչ ինքը: Գեւորգի խոսքով, Վահեն այսօր էլ կա ու իրենք ամեն ինչ պիտի անեն ընկերոջ անունը բարձր պահելու համար:
Վահեի մյուս ընկերը՝ Սուրեն Սահակյանը, ընկերոջը բնութագրելիս առանձնացրեց վերջինիս մարդ տեսակը.
«Վահեն ամեն ինչում առաջատար էր: Նա լավ զավակ էր իր ընտանիքի համար: Երբեք չեմ մոռանա, թե ինչ յուրահատուկ քնքշանքով էր արտահայտվում քույրերի մասին: Ասում էր, որ երեք մայր ունի: Նա լավ ընկեր էր: Եթե ընկերություն խոստանար, ուրեմն դա մինչ մահ էր, եթե նույնիսկ դավաճանեին իրեն: Ինքը հոյակապ ծառայող էր, քաջ էր: Սպորտի մեջ առաջատար էր: Ինքը չէր սիրում իրեն գովալ, շատ համեստ էր: Եթե պարծենալու բան կար, դա Վահեն պիտի պարծենար, բայց ինքն ահավոր զուսպ էր: Վահեն ուրիշ էր»,-նշեց Սուրենը:
Նշենք, որ 18 տարին լրանալուն պես, Վահե Զաքարյանը, կիսատ թողնելով ուսումը, մեկնել է ծառայութան. 6 ամսյա ուսումնական կուրս է անցել Արմավիրում ու տեղափոխվել Արցախի Ջրականի՝ Ջաբրայիլի զորամաս, որպես տանկի նշանառու օպերատոր:
Հիշեցնենք, որ 2016թ-ի ապրիլի 2-ին՝ Քառօրյա պատերազմի հենց առաջին օրը, մարտական առաջադրանք կատարելիս զոհվեց հրազդանցի տանկիստ Վահե Զաքարյանը:
Վահե Զաքարյանը հետմահու պարգեւատրվել է Հայաստանի եւ Արցախի նախագահների կողմից «Արիության» եւ «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» մեդալներով։
