Հալեպը՝ աշխարհի հնագույն քաղաքներից մեկը, որը գտնվում է Սիրիայի հյուսիսում, հայկական մեծ համայնքի հայրենիքն էր: Սակայն այժմ երկրում մնացել է մոտ 10 հազար հայ:
Շատերը ստիպված էին հեռանալ Սիրիայից եւ ավելի հանգիստ երկրներ գնալ, գրում է news-front.info լրատվական գործակալությունը:
Միդանը գտնվում է Հալեպի արեւմուտքում, որը հիմնականում բնակեցված է ազգությամբ հայ բնակիչներով, սակայն այս շրջանը Սիրիայի քաղաքի միակ քրիստոնեական թաղամասը չէ:
Հենց արեւելյան շրջանները, որոնք հարակից են պատմական կենտրոնին, իրենց վրա են վերցրել ռազմական գործողությունների հիմնական բեռը:
Միդանը գտնվում էր երկու այլ շրջանների հարեւանությամբ, որտեղ 2016-ի գարնանը եւ ամռանը զինյալներ էին գտնվում:
Այս թաղամասը ամենից շատն էր ականներով եւ գազի բալոններով գնդակոծվում: Այս շրջանների մարդկանց տներում կարող էին մինչեւ մի քանի տասնյակ ական կամ պայթուցիկներով համալրված գազի բալոններ հայտնվեին:
Այս թաղամասում հրետանուց եւ դիպուկահար զինյալներից տուժած բնակիչների թիվն ամենամեծն էր:
Թաղամասերում սիրիական արաբական բանակի տեղաշարժման դժվարությունը պայմանավորված էր խիտ կառուցապատումներով եւ բազմաթիվ ստորգետնյա ուղիներով, այդ պատճառով մարտերը երկարատեւ էին եւ դաժան: Թվում էր՝ թաղամասը ամայի է դարձել:
Այսօր Միդանը դեռ չի վերականգնվել՝ մնալով մասամբ ավերված եւ քանդված: Տները վնասված են բեկորներից: Շատ պատշգամբներում մինչեւ օրս ապակեթելերից ծածկոցներ են կախված, որոնք բնակարանները եւ նրանց բնակիչներին պաշտպանում են հակառակորդի դիպուկահարներից:
Այնուամենայնիվ, կյանքը սկսել է վերադառնալ այստեղ: Երակատեւ պատերազմի ընթացքը կոտրվել է, խանութները փոքրիկ արհեստանոցները, գործարանները սկսել են աշխատել:
Բացվել են սրճարաններ, որտեղ ուրախությամբ եւ ժպիտով դիմավորում են այցելուներին, արեւելյան համեմունքներով առեւտրի կետեր: Նորից կարելի է առանց վախենալու քայլել գիշերային քաղաքի փողոցներով, երեխաները կարաղ են ֆուտբոլ խաղալ, թեկուզ ճամփեզրին: Խաղաղ կյանքի այնպիսի պարզ բաղադրիչներ, բայց որքան թանկ են դրանք, այն քաղաքներում, որտեղ ավերիչ ուժով պատերազմ է անցել:
Չնայած ամեն ինչին Միդան շրջանի բնակիչները դրական եւ լավատեսորեն են տրամադրված, խաղաղասիրության մթնոլորտ է զգացվում: Նրանց շատ ուժ եւ ժամանակ կպահանջվի վերականգնվելու, քաղաքը վերականգնելու համար եւ կյանքը շարունակելու համար:
Բայց ամենակարեւորը, որ այստեղ պատերազմներ այլեւս չկան, տներ չեն ավերվում, մարդիկ չեն մահանում:
