1990 թ. հունվարին Բաքվում տեղի ունեցած հայկական ջարդերի համար նախադրյալ էր 1988-ի սումգայիթյան դեպքերը, երբ Ադրբեջանը հասկացավ, որ ոչ ոք չի հարցնի իրեն պատահածի մասին եւ չի պատժի: Հունվարի 18-ին ասուլիսի ժամանակ այս մասին հայտարարեց «Սովորական ցեղասպանություն» նախագծի հեղինակ Մարինա Գրիգորյանը:
«Հայերը դժոխային գերության մեջ էին, նրանց հեռացնում էին աշխատանքից, ստորացնում, բնակարաններից դուրս հանում, հարձակվում եւ սպանում, այդ թվում հասարակական վայրերում: 1990 թվականի հունվարին մոտ 30 հազար հայ էր մնացել (նախկին 250 հազարից), հիմնականում ծերերը եւ նրանք, ովքեր չէին կարողացել հեռանալ: Մնացողները հրեշային կտտանքների եւ հետապնդումների ենթարկվեցին:
Անգամ դուրս գալով Բաքվից եւ լաստանավի վրա հայտնվելով՝ նրանք անվտանգության մեջ չէին: Լաստանավերի անձնակազմի ադրբեջանցիները գիշերները հայերին ծով էին նետում», - ասաց Գրիգորյանը:
Ըստ նրա, ջարդերի կազմակերպման վկայությունն իրավապահ մարմինների միջամտության լիակատար բացակայությունն էր: Դա տեղի էր ունենում «Ժողովրդական ճակատի»՝ իշխանության անցնելու փորձի հետ, սակայն այս հարցում իշխանություններն ու ընդդիմությունը կարծես թե համախոհներ էին:
Հունվարի 20-ին զորքերը մտան Բաքու եւ եթե Սումգայիթում Գորբաչեւովը 3 օր ուշացավ, ապա Բաքվում՝ մեկ շաբաթ:
Ադրբեջանը «հունվարյան իրադարձությունների» մասին ամբողջ աղմուկը բարձրացնում է, որպեսզի թաքցնի այն, ինչ տեղի է ունեցել զորքերի մտնելու նախորդ շաբաթվա ընթացքում: Կարեւոր է նաեւ հիշել, որ բոլոր իրադարձությունները տեղի են ունեցել Հեյդար Ալիեւի անմիջական մասնակցությամբ, ինչի մասին վկայում է քաղաքագետ Արիֆ Յունուսովը, ասաց Մարինա Գրիգորյանը:
Գրիգորյանն ընդգծեց՝ քանի դեռ Բաքուն չի ճանաչել հայերի եւ մարդկության դեմ բազմաթիվ հանցագործությունները, խաղաղության մասին խոսք չի կարող լինել, ինչքան էլ համանախագահների կողմից բազմաթիվ կոչեր լինեն: «Անհնար է մոռանալ անմեղ մարդկանց այդքան արյունը, հանցանքները, եւ խոսել խաղաղության մասին: Այն, որ Ադրբեջանը շարունակում է հակահայկական հռետորաբանությունը, խոսում է դրանք կրկնելու նրան պատրաստակամության մասին:
Այդ մասին են վկայում է ապրիլի 2016-ի իրադարձությունները, կալանավորների, մահացած օդաչուների հանդեպ վերաբերմունքը, Սաֆարովի հերոսացումը», - ասաց Մարինա Գրիգորյանը` հավելելով, որ Հայաստանը սխալ քաղաքականություն է վարում՝ լռելով այդ իրադարձությունների մասին: Ադրբեջանը օգտվում է դրանից՝ զարգացնելով Հայաստանի բացասական պատկերը:
