Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ Սենատի 150-րդ բանաձևի հետևանքները քաղաքական են, իրավական ազդեցություն բանաձևը չունի, բայց քաղաքական շատ մեծ նշանակություն ունի։ Այս մասին այսօր՝ դեկտեմբերի 13-ին, լրագրողների հետ զրույցում ասաց «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցության ղեկավար Էդմոն Մարուքյանը։
«Միացյալ Նահանգների Սենատը երեկ պատմական բանաձև է ընդունել, որն առաջին անգամ է Սենատում ընդունվում։ Հիշում եք՝ բոլոր նախկին փորձերը արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովից այն կողմ չի անցել, վիժեցվել են։ Այս առումով շատ կարևոր է, որ ԱՄՆ օրենսդիր մարմինը ամբողջությամբ ճանաչել և դատապարտել է Հայոց ցեղասպանությունը։ ԱՄՆ Կոնգրեսը բաղկացած է Ներկայացուցիչների պալատից և Սենատից, Ներկայացուցիչների պալատը ընդունել էր թիվ 256 բանաձևը, Սենատն ընդունեց 150 բանաձևը, որից հետո մնում է գործադիր իշխանությունը հետևի օրենսդիր իշխանության կամքին, որը կարծում եմ ժամանակի հարց է, բայց սա կարող է լավ խթան հանդիսանալ աշխարհի տարբեր երկրների պառլամենտներում սկսած և դեռևս չավարտված նմանատիպ բանաձևերի ընդունման գործում»,-նշեց նա։
Մարուքյանը շեշտեց՝ ԱՄՆ գործող նախագահ Դոնալդ Թրամփն այն նախագահն է, որը երբեք չի խոսել Ցեղասպանությունը ճանաչելու մասին, բայց նրա օրոք ԱՄՆ Կոնգրեսը ճանաչել է Հայոց ցեղասպանությունը․ «Ինչ վերաբերում է նախընտրական շրջանին, ես կարծում եմ՝ իմփիչմենթի գործընթացը չի հասցվի ավարտին և նախագահ Թրամփը կվերընտրվի, Սենատը նրան կպաշտպանի։ Թրամփն այն նախագահն է, որը երբեք չի խոսել Ցեղասպանությունը ճանաչելու մասին, բայց նրա օրոք ԱՄՆ Կոնգրեսը ճանաչել է Հայոց ցեղասպանությունը, սա հետաքրքիր հանգամանք է։ Իսկ մնացած թեկնածուները, որոնք խոստանում են, որ կընդունեն և կճանաչեն Ցեղասպանությունը, այդ խոսքն այլևս այդքան էլ զորեղ չէ, որքան ժամանակին էր, քանի որ այլևս կա Կոնգրեսի 2 բանաձևերը»։
Նա շեշտում է նաև՝ Թուրքիայի պահվածքը շատ կարևոր է․ «Նաև Թուրքիայի պահվածքով է պայմանավորված մեր հաջողությունները Կոնգրեսում, այսինքն՝ մեծ կռիվ է գնում, այդ կռվի մեջ մենք մեր խնդիրները առաջ ենք տանում»։
Մարուքյանը հավելեց նաև՝ սա գործընթաց է, որով հասնում ենք նրան, որ Ցեղասպանությունը դառնում է անբեկանելի, անքննարկելի փաստ։
«Նորություն չէ, որ Թուրքիան պետք է ճանաչի և գործություններ անի, ոչ թե այլ երկրների անելիքներով կարող է Թուրքիան ինչ-որ բան անել, բայց առաջադեմ երկրների կողմից ընդունումը իր ազդեցությունն է ունենում է Թուրքիայում կարծիքի ձևավորման վրա և թուրքական հասարակությունում ևս մեկ անգամ սկսում են քննարկումներ, բանավեճեր։
Կարծիք կա, և սրա մասին խոսել է նաև Հրանտ Դինքը, որ այսպիսի բանաձևերը ազդում են Թուրքիայում ազգայնականության զարգացման վրա, հակառակ էֆեկտ է ունենում Թուրքիայի ներսում, սա էլ է կարծիք, սա էլ կա։ Ես վստահ չեմ կարող ասել, որ սա վատ ազդեցություն ունի Թուրքիայի ներսում, որովհետև ամեն նման դեպքով մարդիկ վերջիվերջո իրենց հարց են տալիս՝ արդյոք մենք մեղք ունե՞նք, թե՞ չէ, պե՞տք է մեր պատմությունը քննարկենք, թե՞ ոչ»։
