Հայաստանի վրա հարձակումը եղել է եւ մնում է Թուրքիայի օրակարգում: Ռուս-թուրքական հարաբերություններին նվիրված քննարկման ժամանակ այսպիսի կարծիք հայտնեց քաղաքագետ, ԵՊՀ Արեւելագիտության ֆակուլտետի դեկան Ռուբեն Մելքոնյանը:
Քաղաքագետը պատմական էքսկուրս կատարեց՝ նշելով, որ Թուրքիան մշտապես Հայաստանն ընկալել է որպես Ռուսաստանի մաս, եւ անցյալ դարասկզբին հարձակումը պայմանավորված էր նրանով, որ Թուրքիայում զգացել էին Հայաստանի հանդեպ Ռուսաստանին որոշ անտարբերությունը: Հետագայում իրավիճակը մի քանի անգամ կրկնվել է, օրինակ՝ 90-ական թվականներին, ընդ որում՝ ոտնձգությունները կանխվում էին ամենակրիտիկական պահին:
Մելքոնյանը նշեց, որ Թուրքիան յուրովի է կառուցում արտաքին քաղաքականությունը, մինչեւ քաղաքական բանակցությունները օրակարգը արհեստականորեն հագեցնում է այլ թեմաներով, որ բանակցություններում մանեւրելու հնարավորություն ունենա: Օրինակ՝ մինչեւ մոսկովյան հանդիպումը օրակարգում Իդլիբն էր, Թուրքիան հավելեց Արցախը, տեղի ունեցավ ԱԳՆ ղեկավարի հանդիպումը ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների հետ: Թուրքիան սկսեց բարձրաձայն մտահոգություն հայտնել, հիշեցրեց, որ ԵԱՀԿ ՄԽ անդամ է, հավակնում է արցախյան հակամարտության կարգավորմանը մասնակցության:
«Ընդհանրացնելով՝ կարելի է ասել, որ ռուս-թուրքական հարաբերություններում հայկական բաղադրիչ կա, եւ բացի պատմական ուղղությունից, հիմա օրակարգում է Արցախը: Միամտություն է ենթադրել, որ Թուրքիան չի օգտագործի այս կարեւոր լծակը: Թուրքիան կոնֆլիկտածին երկիր է: Մեզ համար սա անվտանգության կարեւոր պահ է: Նրա գործողությունները ուղիղ հարաբերակցվում են Հայաստանի անվտանգության հետ: Այստեղ տեղ չպետք է ունենան պոպուլիստական կամ ամբոխավարական հայտարարությունները: Նման մոտեցումները կարող են կործանարար հետեւանքներ ունենալ»,- զգուշացրեց քաղաքագետը:
Մելքոնյանը հիշեցրեց մամուլում վերջերս հայտնված փաստաթուղթը 2 տարի առաջ Թուրքիայի կողմից հարձակման նախապատրաստության մասին, եւ Թուրքիան այն չի հերքել: «Թուրքիայի քաղաքականության մեջ մեկուկեսի պատերազմի այս հայեցակարգը մշտապես կա. 1՝ պատերազմ քրդերի դեմ, 0,5՝ հարեւանների դեմ, եւ Հայաստանն այս ցուցակում որոշակի տեղ ունի: Այս հնարավորություններն ամեն տարի քննարկվում են: Հայ հանրության շրջանում այս փաստաթուղթը մտահոգություն հարուցեց, բավականին ուշացած: Թուրքիայի մտադրությունները նորություն չեն, Հայաստանի անկախություն ձեռք բերելու պահից Թուրքիայում ամեն տարի նման հնարավորությունը քննարկվում է: Դա կարող էր լինել 1992 եւ 93 թվականներին, նաեւ հիմա կարող է իրականացվել կրտսեր եղբոր միջնորդավորվածությամբ: Արցախյան հարցում Թուրքիայի ակտիվացումը տեղի է ունենում բավականին կրիտիկական պահի»,- նշեց քաղաքագետը: