Հետխորհրդային երկրներում կազմակերպված բոլոր գունավոր հեղափոխությունները, որպես կանոն, նպատակ ունեին այդ երկրներն առանձնացնել Ռուսաստանի Դաշնությունից: Այս մասին սեպտեմբերի 2-ին «Թավշյա հեղափոխությունները հետխորհրդային տարածքում. Ծագումը եւ հետեւանքները» թեմայով Մոսկվա-Մինսկ-Երեւան-Բիշքեկ-Թբիլիսի տեսակամուրջի ժամանակ հայտարարեց ՌԴ Դաշնային ժողովի Դաշնային խորհրդի կոմիտեի նախագահի առաջին տեղակալ Վլադիմիր Զաբարովը:
Սենատորի խոսքով` իրեն այս հարցում միշտ ինչ-որ բան շփոթեցնում է: «Տեսեք, հետխորհրդային տարածքի բոլոր երկրները, չգիտես ինչու, գրում են իրենց պատմությունը եւ հիշում այն ժամանակաշրջանները, երբ այդ երկրները գտնվում էին ԽՍՀՄ սահմաններից դուրս: Մի՞թե ԽՍՀՄ պատմությունը մեր ընդհանուր պատմությունը չէ: Մի՞թե, պայմանական ասած, Հայրենական մեծ պատերազմում տարած հաղթանակը բոլորինը չէ` ԽՍՀՄ բոլոր հանրապետություններինն առանց բացառության: Մի՞թե թռիչքը դեպի տիեզերք բոլոր հանրապետությունների ձեռքբերումը չէ: Մենք պետք է հպարտանանք այդ պատմությամբ, եւ մենք սկսում ենք այլ հերոսներ փնտրել, եւ, որպես կանոն, ցավոք, այս բոլոր հեղափոխությունները կամ բացահայտ հակառուսական կողմնորոշում ունեն, իսկ ավելի հաճախ` հենց այդպիսի դանդաղ հոսացող ռուսաֆոբիա են, կամ նույնիսկ` ընդհանրապես Ռուսաստանից հեռու գնալու փորձ: Բայց չէ՞ որ Ռուսաստանը պետական ինքնիշխանություն է ապահովել ԽՍՀՄ բոլոր հանրապետությունների համար` առանց բացառության: Եվ մենք շահագրգռված ենք, որպեսզի այս հանրապետություններն անկախ մնան»,- պարզաբանել է Զաբարովը: