News
Լրահոս
News
Հինգշաբթի
Մարտ 28
Տեսնել լրահոսը


24-ամյա ավագ լեյտենանտ Հովիկ Վարդանյանը վաղ հասակում կորցրել էր ծնողներին: Հովիկին մեծացրել էր տատիկը:

«Հովիկ շատ փոքր էր, երբ ավտովթարից մահացան նրա ծնողները: Հովիկին խնամել և մեծացրել էր տատիկը, ում խորհրդով էլ ընտրել էր զինվորականի մասնագիտությունը»,- NEWS.am-ի հետ զրույցում պատմեց Հովիկ Վարդանյանի կինը՝ Նարինե Սաֆարյանը:

14 տարեկանում Հովիկը տեղափոխվել էր «Փոքր Մհեր» կրթահամալիր, ապա սովորել   Մարշալ Արմենակ Խանփերյանցի անվան ռազմաօդային ինստիտուտում:

««Փոքր Մհերում» սովորելու տարիներին գնացել էին Արևմտյան Հայաստան: Ցանկացել էին մեր եռագույնով նկարվել, սակայն այնտեղ զգուշացրել էին, որ արգելված է: Հովիկն ուսուցչին ասել էր՝ մինչև հսկիչները իրենց դիրքերը վերադառնան, մենք կհասցնենք մի քանի լուսանկար անել: Ու այդպես կարողացել էին հայկական դրոշով լուսանկարվել»,- ասաց Նարինե Սաֆարյանը:

Հովիկն աշխատել էր Եղեգնաձորի, Կապանի և Շուշիի հակաօդային պաշտպանության զորամասերում։

«Մոտ ինն ամիս բնակվում էինք Շուշիում: Ամուսինս պատերազմի հենց առաջին օրը պահանջեց, որ տեղափոխվեմ Հայաստան՝ թեպետ ես ուզում էի մնալ Շուշիում և ինչ-որ բանով օգտակար լինել ամուսնուս: Գնացի ընկերուհուս մոտ Բերձոր, և միասին եկանք այստեղ:

Այդ կրակոցների ու պայթյունների ձայնը ես լսել էի, ու շատ դժվար էր գիտակցելը, որ դու այդ ամենի մեջ թողնում ես քո սիրած մարդուն ու հեռանում…»,- նշեց Նարինե Սաֆարյանը:

Հովիկը սեպտեմբերի 23-ին մեկնել էր հերթափոխի և 28-ին պետք է վերադառնար: Պատերազմի ընթացքում Հովիկ Վարդանյանը ՏՈՌ մարտական մեքենայի հրամանատարն էր, հաշվարկի պետը:

«Երբ առաջին անգամ ԱԹՍ խփեց, շատ էր ուրախացել, ասում էր` անպայման էլի եմ խփելու ու ամեն օր ինձ ասում էր, թե քանի հատ է խփել: Ամուսինս շատ մեծ ոգևորությամբ ցանկանում էր ավելին ու ավելին սովորել ռազմական աշխարհի մասին և օգտակար լինել հայրենիքին:

Ռազմադաշտից շատ մարդկանց էր զանգահարում՝ անգամ հեռու բարեկամներին: Տպավորություն էր, որ զգում էր՝ վերջին անգամ է խոսելու»,- հիշեց Հովիկի կինը:

Հովիկը ֆուտբոլի մեծ երկրագու էր: Երբ հերթապահության էր լինում, Նարինեին խնդրում էր հետևել իր երկրպագած թիմի Մադրիդի «Ռեալի» խաղերին և իրեն ասել հաշիվը։

Երկու օրից կծնվի Հովիկի և Նարինեի առաջնեկը՝ Ադրիանան:

«Հովիկի երազանքն էր աղջիկ ունենալը: Միասին ընտրեցինք անունը՝ Ադրիանա: Միշտ ասում էր, որ ես իմ երեխայի համար պետք է ապահովեմ այնպիսի մանկություն, ինչպիսին ես չեմ ունեցել: Հիմա ես պարտավոր եմ այնպես անել, որ մեր աղջիկը երբեք չզգա հոր բացակայությունը, քանի որ իր հայրն իր կյանքը տվեց հանուն Ադրիանայի պայծառ ապագայի»,- նշեց Նարինե Սաֆարյանը:

Հովիկ Վարդանյանը նահատակվել է հոկտեմբերի 12-ին Շուշիում անօդաչու թռչող սարքի հարվածից: Հուղարկավորվել է «Եռաբլուրում»:

Տպել
Կարդացեք նաև
Ամբողջը
Անհայտ կորած եւ գերեվարված 11 զինծառայողների ընտանիքները եւս 2 ամիս կստանան 300-հազարական դրամ աջակցությունը
Կառավարությունն իր այսօրվա՝ մարտի 28-ի նիստում որոշում կայացրեց, որով…
Լեմկինի ինստիտուտը մտահոգություն է հայտնել, որ Ադրբեջանի վարչախումբը կարող է հաշվեհարդար տեսնել հայ գերիների հետ
Հաշվի առնելով այդ անձանց նկատմամբ մարդու իրավունքների լրջագույն խախտումների բարձր ռիսկայնությունը…
ՄԱԿ-ի հարկադիր և ակամա անհետացածների հարցերով աշխատանքային խմբին են ներկայացվել ութ հայ զինվորականների գործեր
Բոլոր գործերը ներկայացվել են տուժողների ընտանիքների հետ համագործակցաբար։ ՄԱԿ-ի մարդու իրավունքների խորհրդի կողմից ստեղծված հիշյալ աշխատանքային...
Ադրբեջանցիների կողմից հայերի գլխատումը նրանց ընտանիքի անդամներին հոգեկան տառապանք պատճառելու համատարած մեթոդ է. Զեկույց
Բացի այդ՝ զեկույցում անդրադարձ կա Ադրբեջանում բարձրաստիճան պաշտոնյաների կողմից հանցագործներին ուղղված գովասանքին...
Առանց Ռուսաստանի օգնության Ադրբեջանը չէր կարողանա վերադարձնել Ղարաբաղը. ադրբեջանցի քաղաքագետ
Նա մեկնաբանել է Ռուսաստանի դերը 44-օրյա պատերազմի ժամանակ...
Յունուսով. Ուկրաինան Ադրբեջանին զենք է մատակարարել Հայաստանի հետ պատերազմի ժամանակ
Ադրբեջանը, համաձայնեցնելով Թուրքիայի և Մոլդովայի հետ, Կիևին մատակարարել է նաև Բայրաքթարներ և այլ...
Ամենաշատ