Երբեւէ թռչող թռչուններից ամենամեծի գլուխն ունեցել է մոտ կես մետր երկարություն, բայց, ըստ էության, այնտեղ տեղ չկար ուղեղը տեղավորելու համար: Գլխի մեծ մասը փաստացի գրավել էր կտուցը: Այսպիսի եզրակացության են հանգել ավստրալացի հետազոտողները, որոնք ուսումնասիրել են Dromornis stirtoni-ի քարացած մնացորդները՝ թռչուն, որի հասակը հասել է մինչեւ 3 մետրի եւ կշռել է մինչեւ 600 կգ, փոխանցում է Planet- today-ը:
D. stirtoni-ն ավստրալական միխիրունգներից,- բնիկների բառն է, որը թարգմանվում է «հսկա թռչուն»,- ամենախոշորն էր եւ բնաջնջվել է գրեթե 50 հազար տարի առաջ: Նրա գլուխը նույնպես տպավորիչ էր, բայց միաժամանակ կտուցի հսկա մկանները նշանակում էին, որ նրա գանգը դարձել է բարձր եւ ընդարձակ, բայց բարակ, ինչը համեմատաբար քիչ տեղ էր թողնում ուղեղի համար:
Գիտնականները նշում են, որ նրանց առաջ ուղղված մեծ աչքերի եւ շատ ավելի մեծ կտուցի հետ միասին ուղեղի եւ նյարդերի ձեւը ենթադրում էր, որ այս թռչունների մոտ հավանաբար լավ զարգացած էր ստերեոսկոպիկ տեսողությունը կամ խորքային ընկալումը: Այս թռչունները բավականին երկար ժամանակ բնակվել են ամբողջ Ավստրալիայում գետերի եւ լճերի շուրջ անտառներում ու սնվել են գերազանցապես փափուկ տերեւներով եւ մրգերով:
Գիտնականներն իրենց հետազոտության մեջ համեմատել են դրոմորնիտիդների քարացած մնացորդները՝ սկսած նրանցից, որոնք ապրել են 24 մլն տարի առաջ, եւ ավարտած դրանց վերջին ներկայացուցիչներով՝ D. Stirtoni-ով: Մասնավորապես, նրանք ուսումնասիրել են D. Murrayi նմուշները (24 մլն տարի առաջ), D. Planei-ի եւ Ilbandornis woodburnei-ի (12 մլն տարի առաջ) եւ Dromornis stirtoni-ի (7 մլն տարի առաջ), յուրաքանչյուր թռչնի ուղեղի չափը պարզելու համար օգտագործել են նեյտրոնային համակարգչային տոմոգրաֆիա:
Գիտնականները հայտնաբերել են, որ ժամանակի ընթացքում դրոմորնիտիդների մարմնի չափերը հերթագայությամբ մեծացել են եւ փոքրացել՝ կախված կլիմայից եւ կերի հասանելիությունից: Նրանց անալիզը նաեւ ցույց է տվել, որ հսկա թռչուններն ավելի շատ նման են ժամանակակից հավերին: Ընդ որում՝ նրանց կենսաբանության մեծ մասը դեռեւս գիտնականների համար գաղտնիք է:
«Թվում է, թե այս հսկա թռչունները այն էին, ինչն առաջացրել է էվոլյուցիան, երբ ճուտիկներին գերիշխանություն էր տվել շրջակա միջավայրի ավստրալական պայմաններում»,- ասել է հետազոտության հեղինակներից մեկը՝ պրոֆեսոր Ուորթին:
Արդյունքում դրանք սկսել են չափազանց տարբերվել իրենց ցեղակիցներից, որոնք մինչեւ հիմա գոյություն ունեն Ավստրալաասիական տարածաշրջանում:
