ԱՄՆ-ից եւ Շվեդիայից եկած գիտնականները հայտնաբերել են, որ թունավոր կապտականաչ ջրիմուռների լայնածավալ ծաղկման մի քանի ալիքներ դարձել են Պերմի անհետացման՝ Երկրի պատմության մեջ բոլոր զանգվածային անհետացումներից ամենամահաբերի գործոններից մեկը: Գիտնականների հետազոտությունը հրապարակել են Nature Communications ամսագրում:
Նեբրասկայի համալսարանի եւ Շվեդիայի բնական պատմության թանգարանի հետազոտողները ուսումնասիրել են Սիդնեյի ածխի ավազանում հայտնաբերված ժայռերի նստվածքները, բրածոները եւ երկրաքիմիական կազմը, որոնք վերագրվում են 252 միլիոն տարի առաջ աղետալի անհետացման ժամանակաշրջանին: Պարզվել է, որ առաջին հրաբխային իրադարձություններից անմիջապես հետո տեղի են ունեցել ֆիտոպլանկտոնի լայնածավալ ծաղկման մի քանի ալիքներ:
Այն բանից հետո, երբ անհետացել են դետրիտեֆագները, որոնք սնվում են քայքայվող օրգանական նյութերով, ոչ ոք չի կարողացել դադարեցնել այդ ծաղկումը: Բացի այդ, զանգվածային անտառահատումները հանգեցրել են հողերից ջրամբարներ սննդարար նյութերի արտահոսքին: Սա նպաստել է միկրոջրիմուռների եւ բակտերիաների թվի հետագա աճին: Նրանցով լցվել են քաղցրահամ էկոհամակարգերը եւ դրանք վերածել թունավոր «ապուրի», որը մեղավոր է դարձել քաղցրահամ ջրերի էկոհամակարգերի երեք միլիոն տարվա վերականգնման համար:
Բացի այդ, մասնագետները հայտնաբերել են նման նստվածքներ այլ անհետացման համար, ինչը վկայում է այն մասին, որ կապտականաչ ջրիմուռների ծաղկումը բազմիցս հանգեցրել է քաղցրահամ ջրերի կենդանական աշխարհի զանգվածային ոչնչացման:
