Եթե 1990-ականներին Թուրքիայի հետ սահմանը բացվեր, Հայաստանի ՀՆԱ-ի տարեկան աճը լավագույն դեպքում կկազմեր 1%։ Այդ մասին փետրվարի 11-ին կայացած քննարկման ժամանակ հայտարարել է թուրքագետ Վարուժան Գեղամյանը։
Նա նշել է, որ սահմանի բացման եւ Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ ճանապարհների ապաշրջափակման համար ոչ մի տնտեսական հիմք չկա, իսկ Հայաստանի իշխանությունների այն թեզը, որ առանց թուրքերի հնարավոր չէ զարգանալ, կեղծ օրակարգ է։
«Ավելին, աշխարհում նկատվում է մեկուսացման միտում՝ սեփական տնտեսական շահերը պաշտպանելու նպատակով։ Ինչու՞ ոչինչ չի ասվում Կարս-Գյումրի երկաթուղու ապաշրջափակման մասին, որը տեսականորեն կարող է շահավետ լինել»,- ընդգծել է փորձագետը։
Նա պարզաբանել է, որ ելնելով Թուրքիայի հետ սահմանների բացման կողմնակիցների փաստարկներից՝ կարելի է ասել, որ Իրանը, որը դրական է տրամադրված Հայաստանի նկատմամբ, մեզ համար ավելի գրավիչ գործընկեր է։ Այդ դեպքում ինչու՞ Հայաստանի իշխանությունները չեն ձգտում Թեհրանի հետ հարաբերությունները ռազմավարական մակարդակի բարձրացնել։
«Հյուսիս-Հարավ ճանապարհը, կարծես, դուրս է եկել Հայաստանի օրակարգից։ Դրանում շատ ավելի մեծ հետաքրքրություն են ցուցաբերում Իրանը եւ այլ երկրներ, որոնք հասկանում են տարածաշրջանում Թուրքիայի ազդեցության ուժեղացման անթույլատրելիությունը», – հավելել է Գեղամյանը։
Նա հիշեցրել է, որ Թուրքիան եւ Ադրբեջանը նպատակ ունեն, որպեսզի Հայաստանը չունենա սեփական զինված ուժերը, եւ այդ ֆոնի վրա Հայաստանի իշխանությունները խոսում են պրոֆեսիոնալ բանակին անցնելու, այսինքն՝ ԶՈՒ-ի կրճատման մասին։
«Թուրքիան և Ադրբեջանը նաեւ պահանջում են փակել Հայկական ԱԷԿ-ը, որպեսզի Հայաստանին նաեւ էներգետիկ կախվածության մեջ մտցնեն։ Այսինքն՝ ապաշրջափակելու փոխարեն Հայաստանի շրջափակումն ավելի կուժեղանա, և այն կվերածվի բանանի հանրապետության։ Այդ գործընթացները հնարավոր է կանխել լայն հանրության ջանքերի միջոցով», - եզրափակեց թուրքագետը։
