ԱՄՆ ֆինանսների նախարար Ջանեթ Յելենն անցյալ հունվարին պաշտոնը ստանձնելուց ի վեր դոլարի փոխարժեքի մասով գրեթե մեկնաբանություններ չի անում, սակայն շուտով նա ստիպված կլինի անել դա, գրում է Reuters-ը։
Այս շաբաթ Բոնում նա կհանդիպի G7-ի մյուս երկների ֆինանսների նախարարների եւ կենտրոնական բանկերի ղեկավարների հետ վերջին տասնամյակների ընթացքում գլոբալ տնտեսական դժվարին միջավայրի պայմաններում, որի հիմքում, թվում է թե, ամենակարող ԱՄՆ դոլարի դերն է:
Ճապոնացի պաշտոնյաներն անհանգստություն են հայտնել իենի թուլության կապակցությամբ, իսկ այժմ եվրոգոտու պաշտոնյաները ջղակծկվում են եվրոյի գնաճային ազդեցության պատճառով, որը նույնպես 20 տարվա նվազագույնի եւ դոլարի հետ համարժեքության է մոտենում:
Ֆրանսիայի բանկի կառավարիչ Ֆրանսուա Վիլյուրա դե Գալյոն այս շաբաթ հայտարարել էր, որ Եվրոպական կենտրոնական բանկը «ուշադիր կհետեւի» փոխարժեքի փոփոխություններին՝ հավելելով. «Չափազանց թույլ եվրոն կհակասի գների կայունության մեր նպատակին»:
Յելենը պետք է գոհ լինի բարձր փոխարժեքից, որն օգնում է մեղմել ներմուծման գների ազդեցությունը գնաճի վրա, որն իր ամենաբարձր մակարդակին է հասել վերջին 40 տարվա ընթացքում եւ այժմ ամենահրատապ խնդիրն է ինչպես սպառողների, այնպես էլ բիզնեսի եւ քաղաքական գործիչների համար:
Գանձապետարանը հիմնականում հավատարիմ էր 1995 թվականին այն ժամանակվա ֆինանսների նախարար Ռոբերտ Ռուբինի կողմից սահմանված քաղաքականությանը, ով հայտարարել էր, որ ուժեղ դոլարը բխում է ԱՄՆ-ի ազգային շահերից՝ մի արտահայտություն, որը երկար տարիներ մանտրա դարձավ Ռուբինի եւ նրա իրավահաջորդների համար: Յելենը մինչ այժմ փոխարժեքների հարցը գրեթե չի բարձրացրել: Սենատում հաստատման հարցով լսումների ժամանակ նա ասել է, որ հավատում է շուկայական փոխարժեքներին, եւ որ ավելի թույլ արժույթի թիրախավորումը կոմերցիոն առավելության համար «անընդունելի է»:
Նա կրկնել է այդ արտահայտությունն այս ամիս Wall Street Journal-ի կողմից կազմակերպված վեբ-հեռարձակման ժամանակ՝ հավելելով, որ մնացած աշխարհի համեմատ ԱՄՆ-ի տոկոսադրույքների աճը նպաստել է դոլարի աճին: «Ինչ-որ իմաստով դա նրա մասն է, թե ինչպես է աշխատում ավելի խիստ դրամավարկային քաղաքականությունը»,- ասել է նա՝ մատնանշելով, որ մինչ այս պահը դոլարի ապրապնդումն իրեն ձեռնտու էր:
Եթե դա այդքան հեշտ է, ապա Յելենը եւ նրա գործընկեր G7-ի ֆինանսիստները կարող են պարզապես ենթադրել, որ տոկոսադրույքների այդ բացերը փոխելն ի վերջո կսառեցնի դոլարի ռեակտիվությունը:
Սակայն ոմանց մոտ կարող դոլարի փոխարժեքի ցանկացած պոտենցիալ բարձրացման դեմ խոսելու գայթակղություն առաջանալ, ինչը կարող է ավելի նյարդայնացնել համաշխարհային շուկաները:
Barclays-ի եւ Goldman Sachs-ի վերլուծաբանները կարծում են, որ դոլարը մոտ է առավելագույնին. Goldman-ի կարծիքով՝ դոլարը գերարժեւորված է 18 տոկոսով։
ԵԿԲ-ի` մինչ ռեցեսիան տոկոսադրույքների բարձրացման համար պատուհանը կարող է ավելի փոքր լինել, քան Դաշնային պահուստային համակարգինը, իսկ Ճապոնիայի բանկը դեռ գերթուլ դրամավարկային քաղաքականություն է վարում, որի նպատակը 10-ամյա պարտատոմսերի եկամտաբերությունը 0.25 տոկոսի մակարդակում սահմանելն է:
Standard Chartered-ի դրամավարկային ռազմավարության ղեկավար Սթիվեն Ինգլեներն նշել է, որ Ճապոնիայի դրամավարկային քաղաքականությունը համահունչ է թույլ իենին, ինչը քիչ հավանական է դարձնում, որ Տոկիոյի բողոքը դոլարի ուժեղացման դեմ կհայտնվի կոմյունիկեի մեջ Բոնում:
«Ցանկացած հիշատակում փորձ կլիներ ներդրողներին ստիպել ավելի զգուշանալ դոլարի միակողմանի գնումներից»,- ասել է Էնգլանդերը:
Վերջին անգամ, երբ աշխարհի առաջատար արդյունաբերական տնտեսությունները համակարգված գործողություններ են ձեռնարկել դոլարի անկախ ուժի դեմ պայքարելու համար, 1985 թվականի G5 Պլազա համաձայնագիրն էր:
ԱՄՆ-ում բարձր գնաճի, ԴՊՀ-ի բազեական դիրքորոշման եւ աշխարհի առաջատար կենտրոնական բանկերի տարբերվող քաղաքականության ներկայիս համադրությունը զուգահեռներ է անցկացնում 1980-ականների սկզբի եւ Պլազային նախապատրաստման հետ, նույնիսկ եթե շատերը կարծում են, որ կրկնությունը քիչ հավանական է:
Սակայն G7-ի կազմակերպիչն է սահմանում հանդիպման օրակարգը, եւ եթե ֆրանսիացի պաշտոնյաներն արդեն աղմուկ են բարձրացնում եվրոյի շուրջ, ապա կարող եք վստահ լինել, որ Գերմանիան շատ ավելի շատ է նյարդայնանում թույլ փոխարժեքի եւ դրա հետ կապված գնաճային ճնշման պատճառով:
