News
Լրահոս
News
Ուրբաթ
Մարտ 29
Տեսնել լրահոսը

Արեւելյան Եվրոպայում քաղաքական զարգացումները, իհարկե, ավելի լայն գլոբալ գործընթացների դրսեւորում են, որոնք անխուսափելի դարձան 20-րդ դարի երկրորդ կեսին Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո միջազգային քաղաքականության, համաշխարհային տնտեսության զարգացման արդյունքում։ Այս մասին այսօր՝ հուլիսի 2-ին, Երեւանում «Ռուսաստանի եւ Արեւմուտքի կոնֆլիկտն Ուկրաինայում» թեմայով քննարկման ժամանակ ասաց «Վալդայ» միջազգային բանավեճային ակումբի տնօրեն Տիմոֆեյ Բորդաչյովը։

«Ավելին, ես ելակետ եմ համարում Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը, քանի որ ավանդաբար միջազգային հարաբերություններում համընդհանուր պատերազմները միշտ էլ ամենահիմնարար բնույթի փոփոխությունների նշան եւ աղբյուր են, որոնց հետեւանքները կարող են երկար պահպանվել։ Այժմ մենք ականատես ենք միջազգային տնտեսական և քաղաքական համակարգի ճգնաժամի, որն առաջացել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո»,- ընդգծեց ռուս քաղաքագետը։

«Ընդ որում, ես Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը ելակետային եմ համարում, քանի որ ավանդաբար միջազգային հարաբերություններում համընդհանուր պատերազմները միշտ էլ ամենահիմնարար բնույթի փոփոխությունների նշան եւ աղբյուր են, որոնց հետեւանքները կարող են երկար մնալ։ Այժմ մենք ականատես ենք միջազգային տնտեսական եւ քաղաքական համակարգի ճգնաժամի, որն առաջացել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո»,- ընդգծեց ռուս քաղաքագետը։

Բորդաչյովի խոսքով՝ դա, առաջին հերթին, համաշխարհային շուկայական տնտեսության համակարգի ճգնաժամ է, գլոբալ կապիտալիզմի ճգնաժամ, որը ներկայումս, ինչպես համակարծիք են առաջատար տնտեսագետների մեծ մասը, սպառել է այն հնարավորությունները, այն ռեսուրսները եւ ի հայտ եկող խնդիրների լուծումները, որոնք դրված էին դրանում:

«Քանի որ մեր հիշողությունը կարճ է, մենք հիշում ենք միայն այն, ինչ եղել է նախորդ 30-40 տարիներին՝ տեղի ունեցող իրադարձությունները դժվարությամբ կապելով մարդկության պատմության, միջազգային քաղաքականության պատմության մեջ շատ ավելի վաղ ժամանակաշրջանի հետ։ Ուստի մեզ համար այդ ամենը բավականին աղետալի, բավականին սարսափելի է  թվում, թեեւ սկզբունքորեն դա նորություն չէ միջազգային քաղաքականության համար»,- նշեց փորձագետը։

Համաշխարհային կապիտալիզմի այս ճգնաժամը, ռուս քաղաքագետի խոսքով, զգալիորեն սրվեց, իհարկե, Չինաստանի աճի գործոնով, զարգացող մյուս երկրների աճի գործոնով, դրանց սպառման ավելացմամբ եւ, համապատասխանաբար, մարդկությանը շահագործման եւ սպառման համար  հասնող ռեսուրսների կրճատմամբ։

«Ընդ որում, այն տնտեսական մոդելը, որը ձեւավորվել է առաջադեմ արեւմտյան երկրներում 70-ականներին, հատկապես՝ անցյալ դարի 80-ականներին, իհարկե, պահանջում է սպառման նույն մակարդակը, ռեսուրսների օգտագործման նույն մակարդակը, որն առաջացել է դրա ձեւավորման ժամանակ եւ որն ուղեկցում է նրան վերջին գրեթե 50 տարվա ընթացքում։ Քանի որ նոր լուծումներ չկան, քանի որ համաշխարհային ոչ մի առաջատար տնտեսագետ այժմ ձեզ չի ասում, թե ինչպես պետք է փոխվի շուկայական տնտեսությունը՝ ռեսուրսների այս գլոբալ կրճատմանը եւ սպառման ավելացմանը հարմարվելու համար, պետությունները պետք է պայքարեն եղած ռեսուրսների համար: Եւ արեւմտյան երկրների՝ որպես գիտական, տնտեսական, ռազմատեխնոլոգիական իմաստով ամենազարգացած քաղաքականությունը, առաջին հերթին, հիմնականում պայքար է ռեսուրսների նկատմամբ վերահսկողություն պահպանելու հնարավորության համար»,- բացատրեց նա։

Տիմոֆեյ Բորդաչյովի խոսքով՝ իհարկե, այդ պայքարում Արեւմուտքը բոլորովին այլ հակառակորդներ ունի, որոնք տարբեր որակներով են գործում:

«Դրանք այն երկրներն են, որոնք ուժային ակտիվ փոխգործակցություն են վարում նրա հետ, այնպիսի պետություններ, ինչպիսին Ռուսաստանը։ Մոտ ապագայում, ըստ երեւույթին, կմիանա նաեւ Չինաստանը, այն պետությունները, որոնք ռազմական փոխգործակցություն չեն վարում, բայց, ըստ էության, նույնպես մրցակիցներ են համարվում եւ անհրաժեշտ սահմանափակումների են ենթարկվում, որպեսզի արեւմտյան երկրները կարողանան պահպանել ռեսուրսների եւ հնարավորությունների իրենց  իրենց հասանելիությունը, որը նրանց անհրաժեշտ է ներքին սոցիալ-տնտեսական կայունության պահպանման, այնտեղ առկա քաղաքական մոդելների կայունության պահպանման համար»,- ասաց քաղաքագետը։

!
Այս նյութը հասանելի է նաև   Русский
Տպել
Ամենաշատ