Իրանն ու Ռուսաստանն ընդլայնել են իրենց ռազմավարական համագործակցության մակարդակը տարբեր ոլորտներում։ Իսկ բոլորովին վերջերս տիեզերքում, երբ ռուսական հրթիռը Ղազախստանի ռուսական տիեզերակայանից ուղեծիր դուրս բերեց իրանական արբանյակը, գրում է վերլուծաբան, Մերձավոր Արեւելքի հարցերով փորձագետ Էլայջա Ջ․ Մագնյեն:
«...Ավելին, Ռուսաստանը Իրանի հետ 1000 անօդաչուների գնման պայմանագիր է կնքել այն բանից հետո, երբ Իրանը մի քանի ինքնաթիռ եւ տրենաժոր է մատակարարել, որոնց վրա ռուս սպաներ են մարզվել. նրանք հաջողությամբ օգտագործել են առաջին անօդաչուները Ուկրաինայում։ Այս քայլը աննախադեպ է համարվում Իրանից անօդաչուներ գնող գերտերության համար: Թեհրանը դա համարում է իր առաջադեմ եւ արդյունավետ ռազմական արդյունաբերության ճանաչում, որը ձեռք է բերվել չնայած Իսլամական Հանրապետության դեմ ԱՄՆ-ի 43 տարվա պատժամիջոցներին:
Վերջին տասնամյակում Ռուսաստանը մեծ ուշադրություն չի դարձրել անօդաչու թռչող սարքերի արդյունաբերությանը եւ համարժեք ներդրումներ չի կատարել։ Փոխարենը Մոսկվան կենտրոնացել է հիպերձայնային հրթիռների մշակման վրա, որոնց հաջողվել է հասնել այս տեխնոլոգիայի օպերատիվ մակարդակի՝ առաջ անցնելով ԱՄՆ-ից։ Ռազմական զարգացման հարցում Ռուսաստանի հետաքրքրությունը կենտրոնացած է միջուկային մարտագլխիկներով ռազմավարական հրթիռների վրա այն դեպքում, երբ իրականում անօդաչու սարքերն են դարձել անհրաժեշտություն յուրաքանչյուր բանակի համար։
Իրանը նաեւ մշակել է իր հեռահար եւ բարձր ճշգրտությամբ հրթիռները՝ մինչեւ 2000 կմ հեռահարության հասնելու համար, եւ դրանք հաջողությամբ օգտագործվել են Իրաքում ու Սիրիայում տարբեր թիրախների դեմ: Սակայն, ինչպես տեսնում ենք, Թեհրանը նույնպես կենտրոնացել է դրոնների արդյունաբերության ինտենսիվ զարգացման վրա։ Թեհրանը դրանք օգտագործել է Սիրիայում եւ փոխանցել իր դաշնակիցներին Լիբանանում, Սիրիայում, Իրաքում ու Եմենում, ինչպես նաեւ փորձը կիսել է Գազայի պաղեստինցիների հետ:
Իրանում լավատեղյակ աղբյուրների համաձայն՝ «Ռուսաստանի նման գերտերության կողմից անօդաչու թռչող սարքերի գնումը իրանական արդյունաբերության որակն ու զարգացումը հաստատող կարեւոր ցուցանիշ է, որը կարողացել է արտադրել ամենաառաջադեմ անօդաչու թռչող սարքերը, ինչպիսիք են Shahid 129-ները, որոնք կարող են թռչել ավելի քան 24 ժամ: Հենց դա է գրավել Ռուսաստանին, հատկապես Ուկրաինայի պատերազմում դրանց օգտագործման համար»։
