Եվրոպացի առաջնորդները դժվար թե լիարժեք համաձայնության գան ռուսների համար վիզային ռեժիմի սահմանափակումների հարցում։ Մինչ ԵՄ-ն հիմնականում միավորված էր պատերազմի սկզբում եւ միավորվեց՝ Ռուսաստանի դեմ ծանր տնտեսական պատժամիջոցներ կիրառելու համար, կա աշխարհագրական իրականություն, որը բարդացնում է ցանկացած կոնսենսուս բոլորովին տարբեր տնտեսական եւ քաղաքական առաջնահերթություններ ունեցող 27 երկրների միջեւ, հաղորդում է CNN-ը։
«ԵՄ-ի արեւմուտքում եւ հարավում գտնվող երկրներն արագ հիշեցնում են, որ Ռուսաստանը հսկայական եվրոպական տարածաշրջանի շատ մեծ մասն է: Ուստի Ռուսաստանին ուղղակի անտեսելը ոչ միայն չափազանց դժվար է, այլեւ այդքան էլ արդյունավետ չէ։ Երբ պատերազմն ավարտվի, եվրոպական տնտեսությունները կցանկանան վերականգնել կապերը Ռուսաստանի հետ։ Դա ոչ միայն օգուտ է բերում այդ երկրներին, այլեւ կարող է օգտակար լինել հետկոնֆլիկտային քարոզչական պատերազմում՝ սովորական ռուսներին եվրոպական արժեքների առավելությունների հարցում համոզելու համար։
Ռազմավարական առումով, շատ լուրջ դերակատարներ եւս համաձայն են, որ եվրոպական անվտանգության հետպատերազմյան ցանկացած պլան պետք է ներառի Ռուսաստանը, եւ շատ ավելի լավ է, եթե Մոսկվան ակտիվորեն մասնակցում եւ աշխատում է իր եվրոպացի հարեւանների հետ:
Սպեկտրի մյուս ծայրում այնպիսի երկրներ են, ինչպիսիք են Լեհաստանը, Էստոնիան, Լիտվան եւ Լատվիան:
Սրանք մրցակցող գործոններ են, որոնք դժվարացնում են Պուտինի եւ Ռուսաստանի հետ շփումը:
Արդյո՞ք ԵՄ-ն կաշխատի Պուտինի հետ, եթե իշխանության մնա պատերազմից հետո: Ի՞նչ է պետք ներառել հիպոթետիկ պայմանագրում, որպեսզի եվրոպական տարբեր առաջնորդներ համոզվեն, որ Ռուսաստանը նոր կոնֆլիկտ չի հրահրելու: Ի՞նչի ԵՄ-ն կարող է պատրաստ լինել հանուն խաղաղության: Այս ամենով հանդերձ, հարկ է հիշել, որ Ուկրաինան այժմ ԵՄ անդամակցության թեկնածու է։
Այս բոլոր մեծ հարցերն ավելի փոքր հարցերի տեղիք են տալիս, այդ թվում՝ ի՞նչ անել վիզային կոնֆլիկտի ժամանակ: Եւ որքան երկար շարունակվի պատերազմը, քանի որ Արեւմուտքի պատժամիջոցների եւ պատասխան գործողությունների հնարավորությունները գնալով սահմանափակ են դառնում, այնքան ավելի շատ այսպիսի հարցեր կծագեն:
Դաժան իրականությունն այն է, որ այս փոքր հարցերը պետք է բալանսի բերվեն նրա հետ, ինչն այս մութ ժամանակաշրջանի լավագույն երկարաժամկետ արդյունքն է: Եւ դաժան ճշմարտությունն այն է, որ մի բան անփոփոխ է մնում. Եվրոպան չի կարող պարզապես անտեսել Ռուսաստանին»:
