Ռուսաստանի հետ հակազդեցությունում Արեւմուտքի առանցքային ձեռքբերումները՝ Ուկրաինայի հետ համախմբվելը, Մոսկվային հարվածելը ջախջախիչ պատժամիջոցներով եւ միլիարդավոր զենքեր Կիեւին մատակարարելը, կարող են վտանգված լինել: Քանի որ քաղաքական գործիչները վերահաստատում են Արեւմուտքի միասնությունը, եւ փորձագետները ողջունում են Ուկրաինա ուղարկվող զենքի ազդեցությունը, տնտեսական դժվարությունները պատրաստվում են կոտրել այդ համերաշխությունը այնտեղ, որտեղ դա ամենակարեւորն է՝ Եվրամիությունում, գրում է The National Interest-ը։

«Պարադոքսալ է, որ պատերազմի աճող ծախսերը ավելի քիչ կայուն են թվում ԵՄ հարուստ ժողովրդավարությունների համար, քան աղքատ, մեկուսացված Ռուսաստանի համար: Քանի որ վերջնաժամկետը մոտենում է, եվրոպացիները սարսափում են այն դժվարություններից, որոնց նրանք պետք է բախվեն․ էներգիայի գների կտրուկ աճ, ռացիոնալացում, աղքատներին օգնության կրճատում եւ մոտալուտ տնտեսական անկում: Ուկրաինային տրամադրվող օգնության շուրջ տարաձայնությունները առաջ բերեցին Իտալիայի իշխող կոալիցիայի վերջին փլուզումը, ինչը վատ բան է կանխատեսում եվրոպական կենտրոնամետ այլ կառավարությունների համար: Անդրատլանտյան միասնությունը, որի կառուցման համար դիվանագետներն այնքան ջանասիրաբար աշխատել են, կարող է շուտով փլուզվել:

Ռուսաստանին թերագնահատելը նորություն չէ։ Քչերն էին կանխատեսում, որ Ղրիմի բռնակցումը 2014 թվականին՝ Պուտինի պատասխանը Ուկրաինային ԵՄ եւ ՆԱՏՕ մտնելու ցանկությանը, նրա ժողովրդականությունը կբարձրացնի 80 տոկոսից բարձր՝ չնայած կոշտ տնտեսական պատժամիջոցներին։ Փոխարենը, արեւմտյան վերլուծաբանները կանխատեսում էին, որ այս պատժամիջոցները կխաթարեն ռուսական տնտեսությունը, հատկապես նավթային սեկտորը, որը կենսական նշանակություն ունի Մոսկվայի բյուջեի եկամուտների համար։

Հարկ է նշել, որ ձեռնարկված միջոցառումներն իրենց խստությամբ աննախադեպ էին։ Ավելի քան 1000 մարդ եւ նրանց ունեցվածքը հայտնվել են պատժամիջոցների ներքո: Դադարեցվել է բազմաթիվ ապրանքների արտահանումը Ռուսաստան, հարյուրավոր ֆիրմաներ դադարեցրել են իրենց գործունեությունը։ Շատ կարեւոր է, որ ռուսական բանկերը դուրս մնացին SWIFT միջազգային վճարումների համակարգից, իսկ ավելի քան 600 միլիարդ դոլարի ռուսական պահուստներ սառեցվեցին:

Արտահանման վճարումների այլընտրանքային համակարգը եւ դրամական հսկայական պաշարները Մոսկվային թույլ տվեցին սպասվածից շատ ավելի լավ գոյատեւել։Կարճատեւ փլուզումից հետո ռուբլին արագ վերականգնվեց տոկոսադրույքների հմուտ օգտագործման եւ կապիտալի վերահսկողության շնորհիվ:

Մոսկվան պահանջեց գազի դիմաց վճարել ռուբլով։ Շատ հաճախորդներ դեմ էին, բայց խոշոր ներկրողներ, ինչպիսիք են Գերմանիան եւ Իտալիան, արագորեն համապատասխանեցին պահանջին: Ինչպե՞ս կարող է ավելի թույլ կողմը, երբ պատժվում է, իր պատժողներին թելադրի առեւտրի պայմանները։ Մինչ Եվրոպան ձգտում էր հարվածել Ռուսաստանին նավթից ու գազի եկամուտներից Մոսկվայի կախվածության փայտիկով, պարզվեց, որ Պուտինը բռնում էր այդ փայտի մյուս ծայրը։

Այն ամիսների ընթացքում, երբ ԵՄ առաջնորդները հայտարարում էին ռուսական նավթից եւ գազից կախվածությունը նվազեցնելու քաղաքականության մասին՝ կրճատելու Ռուսաստանի պատերազմը ֆինանսավորող եկամուտները, ԵՄ-ն պարզապես ընդգծեց իր կախվածությունը ռուսական նավթից եւ գազից, մինչդեռ գների աճը մեծացրեց Մոսկվայի եկամուտները: Ապագայում ամենավատը կարող է լինել բուն Եվրոպայի վրա ազդեցությունը: Մարտին, երբ հայտարարվեց քայլերի մասին, ԵՄ պաշտոնյաները տոնում էին անդրատլանտյան համագործակցությունը եւ ծաղրում Պուտինին եվրոն ակամա ամրապնդելու համար: Հինգ ամիս անց Պուտինը ծաղրեց Եվրոպայի աճող հուսահատությունը:

Վերջին օրերին միլիոնավոր եվրոպացի սպառողներ տեղեկացվել են ջեռուցման եւ էլեկտրաէներգիայի սակագների կտրուկ բարձրացման մասին, մինչդեռ ԵՄ-ն համաձայնել է կրճատել բնական գազի օգտագործումը 15 տոկոսով։ Բայց ԵՄ առաջնորդների հայտարարությունները չեն երաշխավորում անդամ երկրների հավատարմությունը, որոնցից շատերը հետ են կանգնում խնայողության միջոցառումներից, որոնք, ըստ վերլուծաբանների, կարեւոր են ձմեռը հաղթահարելու համար:

Հունիսին անտառային հրդեհները հասցրեցին ավելի քան 30 միլիարդ դոլարի վնաս:

Ջերմային ալիքը մեծացրեց գազի պահանջարկը՝ թե՛ բազմաթիվ օդորակիչների սնուցման, թե՛ երաշտի պատճառով կորցրած հիդրոէներգիայի փոխարինման համար։ Եվրոպայի չորացող գետերը  խաթարում են միջուկային էներգիայի արտադրությունը (սառեցնող ջրի բացակայության պատճառով) եւ անապահով են թողնում բեռնատար եւ զբոսաշրջային նավերը։

Մեկ այլ տնտեսական հարվածի ժամանակ Չինաստանում կորոնավիրուսային արգելափակումները խաթարեցին մատակարարման շղթաները: Մինչդեռ դեպի Եվրոպա անօրինական ներգաղթը կրկին աճում է՝ մոտ 80 տոկոսով ավելի, քան անցյալ տարի։

Պատերազմի բեռի մասին ամերիկյան լուսաբանումների մեծ մասն անտեսում է Եվրոպային հարվածած էներգետիկայի եւ հակամարտությունների հետ կապված ծախսերը եւ ավելի շատ կենտրոնանում է Ուկրաինային ռազմական օգնության վրա, որտեղ Միացյալ Նահանգները գերազանցում է ԵՄ-ին: Բայց եթե հաշվի առնեք Ուկրաինային տրամադրվող բոլոր տեսակի տնտեսական օգնությունները, ներառյալ անուղղակի ծախսերը, օրինակ՝ ավելի քան հինգ միլիոն պատերազմի փախստականների աջակցությանը, ապա Եվրոպայի ներդրումը շատ ավելի մեծ է: Վերջերս եվրոպացիները նաեւ իմացան, որ Ուկրաինայի հնարավոր վերակառուցման համար իրենց հաշիվը կկազմի առնվազն 1 տրիլիոն դոլար։ Ընդհանուր առմամբ, Եվրոպայում Ուկրաինայի ծանրաբեռնվածությունը կարող է մոտենալ ԵՄ ամբողջ տարեկան ՀՆԱ-ի 10 տոկոսին։ Սա կհանգեցնի լուրջ տնտեսական եւ քաղաքական ցնցումների, նույնիսկ եթե լուրջ էներգետիկ ճգնաժամ չլինի:

Փորձությունը կսկսվի այն ժամանակ, երբ սեպտեմբերին Իտալիան կքվեարկի նոր խորհրդարանի օգտին, ընտրություններ, որոնք առաջացել են նախորդ կառավարության փլուզմամբ՝ Ուկրաինայի ֆինանսավորման հետ կապված պառակտման պատճառով: Հարցումները հաղթանակ են կանխատեսում աջակողմյան կոալիցիայի համար, որի առաջնորդները «պուտինոֆիլիայի» երկար պատմություն ունեն։

Հեշտ է ծաղրել Սիլվիո Բեռլուսկոնիին կամ Մատեո Սալվինիին որպես «Պուտինի խնամակալներ», բայց դա շեղում է տնտեսական դժվարություններից, որոնք նրանց տանում են իշխանության: Կարեւոր է ուսումնասիրել Ռուսաստանի վրա պատժամիջոցների ազդեցությունը, բայց դա բավարար չէ «Պուտինի վրա ճնշում գործադրելու» կոչերն արդարացնելու համար։ Ո՞վ կկարողանա ավելի արագ ենթակառուցվածք կառուցել՝ ժողովրդավարական Արեւմուտքը եւ նրա շահույթով պայմանավորված մասնավոր ընկերությունները, թե՞ ավտորիտար Ռուսաստանն ու Չինաստանը կառավարական նախագծերի միջոցով:

Հավանաբար, Ռուսաստանի ճկունությունը պատրանքային է։ Պուտինի իշխանությունն ավելի քիչ ապահով է, իսկ ռազմական ուժը՝ ավելի թույլ, քան թվում է, ուստի, եթե Եվրոպան կարողանա պարզապես գոյատեւել դաժան ձմռանը, ապա այն կպարգեւատրվի ուկրաինական հաղթանակով: Բայ եթե ձախողվի մարտի դաշտում, Ռուսաստանը կպահի ուկրաինական տարածքի զգալի մասը՝ միեւնույն ժամանակ Եվրոպային թողնելով էներգիայի եւ ապրանքների սուր պակասի պայմաններում: Զայրացած աշխատողներն արդեն գործադուլ են հայտարարել Մեծ Բրիտանիայից եւ Նորվեգիայից մինչեւ Գերմանիա եւ Իսպանիա, եւ աճող դժվարությունները կարող են հանգեցնել սոցիալական խռովության ալիքի, որն ավելի մեծ է, քան Covid-19-ի բռնկման ժամանակ»։