Ո՞ր անհետացած եւ կենդանի արարածներն են իրականում ամենաուժեղը կծում:

Կծելու ուժը, ըստ Frontiers-ում հրապարակված ուսումնասիրության, այն ուժն է, որն առաջանում է վերին եւ ստորին ծնոտների մկանների եւ ոսկորների կողմից, երբ կենդանին կծում է:

Այսօրվա բոլոր կենդանի արարածներից աղի ջրային կոկորդիլոսը (Crocodylus porosus) ունի ամենաուժեղ կծելու ուժը, որը հայտնի է 16 460 նյուտոնով (նյուտոնները չափում են ուժի մեծությունը), համաձայն PLOS One ամսագրի։ Համեմատության համար նշենք, որ 1 նյուտոնը հավասար է մոտավորապես 0,10197162 կգ-ի։

Կան երկու հավակնորդներ, որոնք կարող են մարտահրավեր նետել եւ, հնարավոր է, նաեւ հաղթել կոկորդիլոսին, սակայն նրանց կծելու ուժը կենդանի վիճակում չի չափվել, քանի որ այս կենդանիները ջրային գիշատիչներ են: Եթե ​​հաստատվի, ապա ամենահզոր կծելու ուժը կարող է ունենալ մարդասպան կետը (Orcinus orca), որը Հոլանդական Շնաձկների Միության կողմից գնահատվել է 84 516 նյուտոն, որին հաջորդում է մեծ սպիտակ շնաձկան (Carcharodon carcharias) կծելու ուժը, որը կազմում է մոտ 18 հազար նյուտոն: Սա նկարագրվում է 2008 թվականին Journal of Zoology ամսագրում հրապարակված ուսումնասիրության մեջ, որի համար կիրառվել են համակարգչային մոդելներ:

Կծելու ուժը կարող է գնահատվել ուղղակիորեն կամ անուղղակիորեն: Այս պահին գոյություն ունեցող կենդանիները կարող են կծել՝ օգտագործելով ուժային սենսորը, ինչով գիտնականները չափել են աղի ջրային կոկորդիլոսի խայթոցը: Ապրող այն կենդանիների համար, որոնց գիտնականներն այս կերպ չեն կարողացել փորձարկել, ինչպիսիք են մահասպան կետերը եւ շնաձկները, կծելու ուժը հիմնված է նրանց մարմնի կառուցվածքի, ձեւի վրա:

Անհետացած կենդանիների դեպքում ամեն բան ավելի դժվար է։ Գանգում մնում են միայն ծնոտի ոսկորները, ինչի պատճառով էլ հետազոտողները համակարգչային սիմուլյացիաների միջոցով վերստեղծում են ծնոտի մկանները, որոնք վաղուց քայքայվել են:

Ջախջախիչ խայթոցի մեջ շատ առանձնահատկություններ կան, ներառյալ գլխի եւ ծնոտի ուժը: Ատամները նույնպես զենք են։

Այնուամենայնիվ, կա մեկ գործոն, որը գերիշխում է ըստ Ֆլորիդայի Տամպայի համալսարանի բնապահպանական հետազոտությունների ամբիոնի պրոֆեսոր Դանիել Հյուբերի:

Հյուբերը պարզել է, որ գիշատչի չափը գերիշխում է, ներառյալ գլխի լայնությունը եւ ուժը: Նշանակություն ունեն ծնոտի ներդիր մկանները, որոնք պատասխանատու են ծնոտի ոսկորների փակման համար:

«Այս ներդնող մկանների չափը եւ դիրքը կարող են էվոլյուցիոն ձեւափոխվել՝ առավելագույնի հասցնելու մկանային ուժը, որը կարող է փոխանցվել խայթոցի ուժի», - ասել է նա Live Science-ին:

Նման ուժեղ թայթոց ունեցող ոչ բոլոր կենդանիներն են մեծ։ Ոմանք նույնիսկ գիշատիչ չեն: Համաձայն 2019 թվականի ուսումնասիրության, որը հրապարակվել է Proceedings of the Royal Society B-ում, Գալապագոսի մեծ ֆինչը (Geospiza magnirostris) ունի իր չափի համար ամենաուժեղ կծելու ուժը: Հետազոտության համաձայն՝ այս թռչունը կշռում է ընդամենը 33 գրամ, սակայն նրա կտուցը կարող է կոտրել կոշտ ընկույզներն ու սերմերը՝ 70 նյուտոն ուժգնությամբ, ինչը նշանակում է, որ այն ունի իր մարմնի չափի համար ամենահզոր կծելու ուժը:

Ինչպե՞ս կարող են մարդիկ համեմատվել նրանց հետ: Ամենաուժեղ խայթոցը, որը կարող է ունենալ մեր տեսակը, մոտավորապես 1000 Նյուտոն է, ուստի մենք նույնիսկ նույն լիգայում չենք: