Գերմանիան Օսմանյան կայսրությանը զենք է տրամադրել Հայոց ցեղասպանության իրականացման համար: Այդ մասին նշված է «Համաշխարհային ցանց՝ դադարեցնել զենքի առեւտուրը» (Global Net – Stop the Arms Trade) նախագծի նոր զեկույցում, փոխանցում է DW–ն։
Նախագծի հեղինակների խոսքով՝ պրուսական սպաները նաեւ դրել են կոտորածի «գաղափարական հիմքերը»: Զեկույցում նշվում է, որ թուրքական զորքերը Հայոց ցեղասպանության իրականացման համար հիմնականում օգտագործել են գերմանական Mauser զենքը եւ այլ զինատեսակներ, իսկ գերմանացի սպաներն ակտիվ աջակցություն են ցուցաբերել սպանությունների իրականացման համար:
«Համաշխարհային ցանց՝ դադարեցնել զենքի առեւտուր»–ը բազմալեզու համաշխարհային ցանց է՝ կազմված ավելի քան 100 կազմակերպություններից, ինչպես նաեւ կա տվյալների բազա ակտիվիստների, լրագրողների եւ զենքի արտահանմամբ հետաքրքրված այլ մարդկանց համար։
Թուրքական բանակն օգտագործել է նաեւ Krupp ընկերության արտադրած հարյուրավոր հրանոթներ։ Առաջին անգամ մանրամասն ներկայացված են նյութեր՝ Krupp եւ Mauser ընկերությունների կողմից ցուցաբերված աջակցության մասին։
Զեկույցի հեղինակ Վոլֆգանգ Լանդգրեբերը նշել է, որ դեռեւս հարցական է, թե քանի գերմանական սպաներ են մասնակցել սպանություններում։
«Առաջին ձեռքից» բազմաթիվ փաստեր վերցված են մայոր Գրաֆ Էբերհարդ Վոլֆսկելյայի նամակից, որը 1915 թվականի հոկտեմբերին գտնվել է Թուրքիայի հարավ–արեւելյան Ուրֆա քաղաքում, որտեղ ապրել է մեծաթիվ հայ բնակչություն։ «Նրանք (հայերը) զբաղեցնում էին եկեղեցուց հարավ ընկած տները։ Երբ մեր հրետանին սկսել է հարվածել տներին եւ սպանել բազմաթիվ մարդկանց, մյուսները փորձել են փախչել եկեղեցի, բայց… նրանք պետք է եկեղեցի հասնեին եկեղացու բակով։ Մեր հետեւակը հասել էր բակի մոտ եւ կրակել է մարդկանց վրա, որոնք փախչում էին եկեղեցու բակ։ Ընդհանուր առմամբ, հետեւակը, որը ես օգտագործել եմ հարձակման ժամանակ… արդարացրել է իրեն եւ արագ էր շարժվում»,–գրել է նա կնոջն ուղղված նամակում։
Զեկույցի մեկ այլ առանցքային դերակատար է գեներալ–մայոր Կոլմար Ֆրեյհեր ֆոն դեր Գոլցը։ «Նա ոչ հրապարակայնորեն, սակայն ընկերների եւ բարեկամների շրջանում իրեն որպես հայատյաց է դրսեւորել։ Ոմանք լսել են, ինչպես է նա հայերին «ճարպոտ առեւտրականներ» անվանել։ Նա համոզել է սուլթանին Հայկական հարցին հավիտյանս վերջ դնելու հարցում»,–գրում է Լանդգրեբերը։
1883 թվականին նա հրապարակել է «Զինված ժողովուրդ» գիրքը, որտեղ խոսում է այն մասին, որը հետագայում դարձել է Հիտլերի դիրքորոշումը։ Մասնավորապես, խոսքը թշնամուն ոչ միայն պարզապես հաղթելու եւ հանձնվել ստիպելու, այլեւ ամբողջապես ոչնչացնելու մասին է։ Այս դիրքորոշումը դարձել է գաղափարական հիմք, որը նրանք փոխանցել են օսմաններին, որոնք այն կիրառել են հայկական հարցում։
Լանդգրեբերն ընդգծել է, որ նոր հետազոտությունը չի ազատում Օսմանյան կայսրությանն իր մեղքից, այլ պարզապես լրացնում է պատմության բաց մնացած կետերը: