Տիկին Զիտայի տնակի հատակը թեք է: Դա զգացվում է սենյակում տեղաշարժվելիս:
«Թեքը դժբախտության կեսն է: Ավելի վատթարն այն է, որ տունը խոնավ է: Նայիր պահարանի անկյունը»,- մեկնաբանեց ժամանակավոր տնակի տիրուհին՝ ցույց տալով առնետների այցելությունների հետքերը:
Ընտանիքը ժամանակավոր տնակում է բնակվում երեք տասնյակ տարի, այստեղ մի քանի սերունդ է մեծացել: Հիմա էլ ընտանիքում փոքր երեխաներ կան: Մարդիկ հենց այսպես էլ ապրում են՝ խոնավության, ցրտի, նեղվածքի պայմաններում: Հետեւանքն էլ հոդերի հիվանդություններն են, բրոնխիտը, ասթման:
Գործնականում անհնար է տնակը տաքացնել: Հենց որ էներգիայի աղբյուրը մարում է, ջերմությունն ակնթարթորեն բարակ պատերով չքանում է: «Ազգականներս պատուհանները փոխեցին: Հինը մեզ տվեցին վառելու համար»,- տիկին Զիտան ցույց է տալիս պատի մոտ դարսված շրջանակները: Փողը ոչ միայն ջեռուցմանը չի բավականացնում, այլ նաեւ դեղորայքին: Սնունդը պատրաստում են բալոնով գազի վրա: Ամբողջ տնակն այն չափերն ունի, որ անձնական տարածքի մասին խոսելն ավելորդ է: Հարմարվետության միակ փոքր խորհրդանիշը սեփական զուգարանն է, որտեղ մի կերպ կկարողանաս շրջվել: Փոխարենը՝ գոնե փողոցում չէ, ինչպես շատ այլ տնակների դեպքում: Սակայն լողանալու համար, միեւնույն է, պետք է կա՛մ, բաղնիք գնալ, կա՛մ ծանոթների մոտ:
Չնայած պետությունը ձեւականորեն իր պարտքը կատարել է բազմաբնակարան շենքերում իրենց բնակարանները կորցրած գյումրեցիների առաջ, իրականում տասնյակ եւ նույնիսկ հարյուրավոր ընտանիքներ շարունակում են ապաստանել ժամանակավոր տնակներում: Այն ընտանիքները, որոնք ինչ-ինչ պատճառներով դուրս են մնացել բնակարանով ապահովելու ծրագրից, ինչպես նաեւ 30 տարում աճած ընտանիքները, որոնք ուղղակիորեն չեն տեղավորվում մեկսենյականոց բնակարաններում: Այս պատճառով Գյումրիում դեռեւս ժամանակավոր տնակների ամբողջական թաղամասեր կան:
«Թող կառավարության անդամները գան, այստեղ ապրեն: Նրանք, ախր, կես ժամ էլ չեն դիմանա,- զայրանում է տիկին Զիտան: - Որտեղ ասես գրել ենք: Ոչ մի արդյունք չկա, միայն թղթերն են վերադարսում»:
Տիկին Զիտան ծնունդով Գյումրիից չէ, Թբիլիսիից է վաղուց եկել: «Մամուլից շատերն են գալիս, նկարահանում, գրում: Բայց ի՞նչ կարող են անել նրանք : Օգուտ չկա»,- հոգոց է հանում կինը:
Դեռահաս Գուրգենը հրաժարվում է խցիկի առջեւ պատմել ժամանակավոր տնակում կյանքի եւ ուսման մասին: Սակայն ապագայի ծրագրերի մասին հաճույքով է պատմում: «Դպրոցը կավարտեմ, ավիացիոն ինստիտուտ կընդունվեմ: Անպայման օդաչու եմ դառնալու»,- ասում է Գուրգենը: