Ռուսաստանի պատիժների իրականացման դաշնային ծառայության Սարատովի վարչությունը վերստին հաստատել է վերականգնողական կենտրոնի հեղինակությունը, որտեղ նախկին «օրենքով գողերը» երկրորդ անգամ են ծնվում: Բեսո Կվինիխիձեից հետո, ՈՒԳ-7-ում պատիժ կրողներից այսօր, ինչպես երբեւէ իր նվիրական նպատակին ավելի է մոտեցել Սերգեյ Ասատրյանը, որը քրեական միջավայրում առավել հայտնի է Օսետրինա Կրտսեր անունով, փոխանցում է «Փրայմ Կրայմը»:
«Սերգեյն իր անվան համար փոփոխական հաջողությամբ պայքարում է 2013 թվականից, երբ նրան, նրա հորը՝ Էդիկին, Գուրամին եւ Ռոմա-Քուրդին Մոսկվայում ծեծեցին «Կարդավա-Մզարուելա» մինգրելյան կլանից նրանց հակառակորդները: Նրանցից մեկին՝ Գոգի Պիտերսկուն դրանից կարճ ժամանակ առաջ Սերգեյի եւ Գուրամի ներկայությամբ իրենց մարդիկ ծեծել էին ոտքերով, որոնցից մեկը՝ Արտեմ Սարատովսկին հետագայում թագադրվել էր»,- նշում է գործակալությունը:
Ասատրյանների վարկածով՝ իսկական գողերն առնչվել են միայն Ռոմայի հետ, իսկ նրանք, որոնք ծեծել են իրենց եւ Գուրամին, կոնկրետ՝ Գոգի Պիտերսկին, Նիկա Գագրինսկին, Զվիադ Թբիլիսկին եւ Կոբա Կրասնոդարսկին գողեր չեն:
Արդյունքում՝ 3,5 տարում, ինչ Սերգեյը ճաղերի հետեւում է, նրա հոր ընկերները, ներառյալ Շիշկանը եւ Օլեժկա Աշգաբադսկին, երեք անգամ նրան գողական լիազորություններով են օժտել, իսկ նրա հակառակորդները նույնքան անգամ այն հետ են կանչել: Վերջին անգամ Օսետրինա Կրտսերի տիտղոսի վրա վետո է դրվել անցյալ տարվա հունվարին:
Կիրովի հատուկ ռեժիմի «Սեւ փայտփորիկ» գաղութից Ասատրյանի Բալաշով գալու պահին այնտեղ էր գտնվում նաեւ «օրենքով գող» Օլեգ Սուխաչը: Հենց նրա կարծիքից էր կախված Օսետրինայի հետագա ճակատագիրը: Հանգամանքների բերումով 2008 թվականին նրանց հարցը միաժամանակ էր որոշվել, եւ այդ ժամանակից ի վեր նրանք ընկերական հարաբերություններ ունեն:
Գործակալությունը նշում է, թե ակնհայտ է, որ Սերգեյի համար սա նախապես պատրաստված հնարավորություն էր:
«Ասատրյանների նախաձեռնություն չէր կարող հաջողություն ունենալ առանց ուժային հատվածի նրանց հովանավորների գործուն մասնակցության: Եվ, դատելով ամեն ինչից, այդ հաջողակ քրեական-ուժային տանդեմը շուտ չի փլուզվի»,- նշում է «ՓԿ»-ն:
Սկզբում Սուխաչը, որը հիանալի գիտեր, թե ում հետ Օսետրինան կոնֆլիկտ ունի, հրաժարվել էր ողջունել նրան որպես գողի: Նրանց խոսակցությունից հետո հաջորդ օրը Սուխաչը հանդիպել էր Շաքրոյին այն ակնկալիքով, որ նա կպարզաբանի իրավիճակը: Սակայն Շաքրոն, որն այժմ աշխարհի հետ շփվում է քարտուղարի միջոցով, հրաժարվել էր՝ խնդրելով այդ հարցով իրեն չանհանգստացնել:
Ի վերջո, մեկ օր անց Սուխաչը, որը դեռ 15 տարի պետք է ազատազրկված մնա, որքան էլ փորձում էր հեռու մնալ, Սերգեյի բավականին անհամոզիչ փաստարկների ճնշման ներքո եւ ամենայն հավանականության, վարչակազմի ճնշման տակ, հանձնվել է եւ սկզբում նրան ողջունել որպես գողի, բանավոր, իսկ հետո հավանություն տվել այդ մասին տեղեկացնել ամբողջ բանտին:
Հաջորդ օրն այն բանից հետո, երբ Ասատարյանը ձեռք էր բերել «անձնագիր», Սուխաչին, որպեսզի չփոխի իր որոշումը եւ չխանգարի, սկզբում մեկուսացրել էին եւ երրորդ օրն ուղարկել Կրասնոյարսկ հետեւյալ սկզբունքով՝ «Սուխաչն արել է իր գործը, Սուխաչը կարող է գնալ»:
«Մինչ Շաքրոն որոշում է, թե ում կողմից լինի, նա աստիճանաբար կորցնում է իշխանությունը: Եթե Վոսկրեսը, որը մինչեւ հիմա լռություն էր պահպանում, այդպես էլ չներքաշվի եւ Սերգեյին հաջողվի հետագայում էլ այդքան համոզիչ մնալ գողի կերպարում, նրա ենթակայության տակ կհայտնվի Վոլգա-Դոնի ավազանի եւ ՌԴ ամբողջ Հարավի գլխավոր բանտը: Այնուհետ, Դաթո-Կուվալդիի բացակայաության ժամանակ, Սարատովի, ինչպես եւ Ռոստովի մարզը եւ Դոնբասը կարող են Ասատրյանների ազդեցության գոտու վերածվել»,- նշում է «Փրայմ Կրայմը»: