Հանրային խորհրդի անդամ Արշակ Սադոյանը կոչով դիմել է ՀՀ վարչապետին, Կառավարության անդամներին, ԱԺ պատգամավորներին:
Ստորեւ ներկայացնում ենք նրա դիմումը:
«Ելքի ճանապարհներ դեռ կան
Հարգելի Վարչապետ, հարգելի Կառավարության անդամներ, իշխանության ներկայացուցիչներ.
Հանրային խորհրդում վերջերս կազմակերպված քննարկումններն էլ հստակ ցույց տվեցին, որ այս արտակարգ, իսկապես շատ ծանր իրավիճակում հույսը չի կարելի միայն դնել մարդկանց ինքնագիտակցան, պատասխանատվության ներքին զգացման վրա: Անհրաժեշ է շատ ավելի պարտադրող քայլերի դիմել:
Այսօր իշխանական կառույցները ուղղակի պարտավոր են մի կողմ թողնելով համոզելու, համակրանք շահելու փորձերը` նորից վերադառնալ շատ ավելի խիստ կանոններին: Պայմաններ ստեղծեն, որ հնարավորինս նվազեցվի անմիջական շփման անհրաժեշտությունը, վարակի առկայությունը ժամանակին ախտորոշվի եւ վարակվածներն էլ, անկախ նրանից, հեշտ են տանում հիվանդությունը թե ոչ մեկուսացվեն առողջներից:
Կոլեկտիվ իմունիտետի անհիմն պնդումները պետք է մի կողմ թողնվեն: Ասիմտոմ, քիչ ծանր հիվանդին ուղղարկել տուն, դա կոպիտ սխալ էր, դա նշանակում է լռելյան համաձայնվել, որ տնեցիներն էլ, հաճախ բարեկամներն էլ, հարեւաններն էլ վարակվեն: Դիմակ կրելով, ձեռնոցներ հագնելով էլ այժմ հարավոր չի լինի կասեցնել համավարակի տարածումը:
Բոլոր դեպքերում վարակակիրները, վարակ տարածողները պետք է մեկուսացվեն՝ թեկուզ դժվարին, թեկուզ ծանր պայմաններով: Այդ ինչ օրի ենք արդեն հասել, որ մարդիկ հերթ են կանգնում հոսպիտալացման համար: Զբաղեցրեք համերգասրահները, մարզահրապարակներում վրաններ դրեք: Մի կողմ դնելով հպարտությունը օգնություն խնդրեք բարեկամ երկրներից: Խնդրեք մահճակալներ, դեղեր սարքավորումներ եւ նրանք սիրով Ձեզ կտան, որ վարակի մի օջախ էլ գոնե սկսի ընդամենը ծխալ:
Շարունակել այս ճանապարհով գնալ, դա նշանակում է հիվանդացնել ողջ բնակչությանը՝ մահերի համապատասխան քանակով: Մարդկային կապիտալն է ամենաարժեքավորը: Տնտեսական, եւ բոլոր այլ հարցերը ամբողջությամբ պետք է դրանից ստորադասվեն: Չի կարելի ողջ ժողովրդին տանել դժողքի միջով եւ փորձել միայն մի մասին փրկել:
Ի վերջո իշխանությունն է ուղղորդողը: Նա է պատասխանատւ եւ ստեղծված իրավիճակի, եւ կորուստների համար: Եւ շատ ցավալի կլինի, որ այս հրաշք հեղափոխությունը տխուր վախճան ունենա:
Ելքի ճանապարհներ այսօր էլ դեռ կան: Պետք է միայն վճռական քայլեր ձեռնարկել: Պետք է մտցնել պարետային ժամ: Երկու, երեք շաբաթով նորից պետք է արգելել հասարական տրանսպարտի, սրճարանների, ռեստորանների, խաղատների, հանգստի կազմակերման այլ վայրերի, որոշ առեւտրի կետերի աշխատանքը, հավաքները, զանգվածային միջոցատումները: Նորից է պետք տեղաշարժման ավելի խիստ կանոններ է սահմանել: Հստակ մշակված ուղեցույցներով պարտադրել, որ հեռավար գործունեության կազմակերպման հնարավորություն ունեցող բոլոր կազմակերպությունները, բանկերը, գրասենյակները, հիմնարկերը՝ այդ թվում պետական եւ տեղական իշխանության բոլոր մարմինները հիմնականում անցնեն տանից կատարվող աշխատանքներին: Հնարավոր բոլոր նպաստավոր պայմանները պետք է ստեղծել, որ կրճատվի կանխիկ դրամաշրջառությունը, մարդիկ հիմնականում կարողանան օգտվել էլեկտրոնային փոստի ծառայությունից:
Սակայն այդ բոլորից բացի եւ ամենակարեւորը՝ ստեղծված այս ծանր պայմաններում, հպարտությունը մի կողմ դնելով օգնություն է պետք խնդրել եւ անպայման, բավարար չափով այն մեզ կտրամադրվի:
Հարգելի իշխանության ներկայացուցիչներ.
Որպես Հանրային խորհրդի՝ Համազգային խնդիրների ուսումնասիրման աշխատանքային խմբի անդամներ մենք օրեր առաջ արդեն Ձեզ էինք ուղղարկել այս ուղղվածությամբ մշակված մեր առաջարկությունների փաթեթը (հիշեցման համար այն նորից եմ կցում այս դիմումին):
Այսօր չի կարելի հուսալքվել: Ամեն ինչ դեռ այդքան էլ անհույս չէ, ելքի ճանապարհներ դեռ կան: Իրոք կարելի է խուսափել սպասվող այդ դժողքից: Դուք պարտավոր եք, եւ այս անգամ գոնե հույս ունեմ, որ ավելի վճռական կլինեք, կընդունեք Ձեր սխալները, ավելի ուշադիր կլինեք, հաշվի կառնեք այլոց կարծիքները նույնպես:
Մենք բոլորս էլ մեր մեղքի բաժինը ունենք: Եւ անկախ ամեն ինչից, նորից եմ հայտնում մեր խմբի պատրաստակամությունը, համատեղելով ջանքերը Ձեզ հետ, հնարավորինս աջակցել, որ այս ճգնաժամը ինչքան կարելի է շուտ հաղթահարվի: