Հայաստանում վերջին երկու տարիների ընթացքում շատ ակտիվորեն տարածվում էր այն կարծիքը, որ Հայաստանի ներկայիս իշխանության անձեռնմխելիության երաշխավորը Ռուսաստանն է, եւ ռուսամետ ընտրազանգվածում նման կարծիքը դժգոհություն է առաջացնում։ Այս առումով Ռուսաստանը նույնպես կորուստներ ունի հասարակական կարծիքում, եւ նա պետք է մտածի, թե ինչպես շտկի այս իրավիճակը։ Այս մասին հունվարի 26-ին տեսակամուրջի ժամանակ հայտարարեց քաղաքական տեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանը։
«Իրական այլընտրանքային կարծիքի եւ կոնկրետ քայլերի բացակայությունը ոմանց հնարավորություն է տալիս պնդելու, որ Ռուսաստանն, ըստ երեւույթին, կայունության եւ անվտանգության այն երաշխավորը չէ տարածաշրջանում եւ կոնկրետ Հայաստանի, Արցախի համար, ինչպես կարծում էին 30 տարի։
Ընտրական բազան եւ քաղաքական ռեսուրսը, որն այժմ ունի Հայաստանի իշխող կուսակցությունը, միշտ չէ, որ լոյալ է եղել Ռուսաստանի նկատմամբ։ Իսկ Հայաստանի ընտրազանգվածի կամ բնակչության այն հատվածը, որը ռուսամետ է, ավելի շատ հույսը կապել է ընդդիմության հետ»,- ընդգծեց նա։
Հակոբյանը կարծում է, որ որոշակի պայմաններում Ռուսաստանին կարող են դուրս մղել տարածաշրջանից։
«Հայաստանում կան քաղաքական ուժեր, որոնք ընդդիմադիր չեն եւ պնդում են Թուրքիայի հետ շատ սերտ հարաբերությունների մասին։ Բայց սա դեռ տեսական հարց է։ Հայաստանի իշխանությունները Լաչինի միջանցքի բացման եւ այլ հարցերի համար դիմում են Արեւմուտքին։ Հայաստանում կան ուժեր, որոնք դեմ չեն Ռուսաստանին այլընտրանք ստեղծելուն՝ ի դեմս Արեւմուտքի»,- հավելեց նա։
Նրա գնահատմամբ՝ տնտեսական առաջընթացը մեծ ազդեցություն չունի հայ-ռուսական հարաբերությունների այլ ոլորտների արդյունքների վրա։
«Նկատի ունեմ այն միտումները, որոնք արձանագրվել են վերջին 2-3 տարիներին, հատկապես 2020 թվականի պատերազմից հետո։
Կոնկրետ տնտեսական արդյունքները չի հաջողվում վերածվել աշխարհաքաղաքական դիվիդենդների։ Խոսքը փափուկ ուժի բացակայության մասին է։ Այս ոլորտում Ռուսաստանը ինչպես նախկինում էր պարտվում, այնպես էլ հիմա շարունակում է պարտվել իր հակառակորդին, եւ այժմ Հայաստանում, առավել քան երբեւէ, զգացվում է այս հատվածում Ռուսաստանի պարտությունը։
Վերջին ամիսների սոցիոլոգիական հարցումները ցույց են տալիս, որ Ռուսաստանի վարկանիշը բավականին իջել է։ Վերջին հարցման համաձայն՝ Ռուսաստանը վերջին 30 տարում առաջին անգամ դարձել է Ֆրանսիայից հետո երկրորդ երկիրը հայերի համար բարեկամ պետությունների ցանկում։ Նման արդյունքների համար հիմքեր կան:
Ամբողջ խնդիրն այն է, որ 2020-ի պատերազմից հետո հայ հասարակության մեջ արմատավորվել է այն կարծիքը, որ Ռուսաստանի ռազմավարական դաշնակից Հայաստանը պարտվել է Թուրքիայի ռազմավարական դաշնակից Ադրբեջանին։ 30 տարի հայ հասարակության մեջ սերմանվել է այն միտքը, որ Ռուսաստանը Հայաստանի եւ անուղղակիորեն Արցախի Հանրապետության անվտանգության անվերապահ երաշխավորն է։
Հայաստանում, հավանաբար, այս հարցում չափազանց մեծ ակնկալիքներ են ձեւավորվել եւ այն, ինչ տեղի ունեցավ 2020-ի պատերազմի ժամանակ եւ դրանից հետո, հանգեցրեց նրան, որ Հայաստանում Ռուսաստանի որոշակի զուսպ մոտեցումը թույլ է տալիս տարբեր քաղաքական ուժերին, հասարակական շարժումներին յուրովի մեկնաբանել այս դիրքորոշումը»,- նշեց փորձագետը։