Ադրբեջանի քաղաքականությունն ուղղված է ավելի շատ գերիներ ստանալուն։ Այս մասին ՀԱՀ-ում տեղի ունեցած քննարկման ժամանակ հայտարարեց փաստաբան, Միջազգային եւ համեմատական իրավունքի կենտրոնի նախագահ Սիրանուշ Սահակյանը՝ ընդգծելով, որ Բաքուն այդ հարցն օգտագործում է քաղաքական նպատակներով։
Փաստաբանը թվարկեց բանտարկյալների, այդ թվում՝ քաղաքացիական անձանց դիտավորյալ գերեվարման որոշ դեպքեր՝ սկսած 2020 թվականի նոյեմբերի 10-ից մինչև 2023 թվականի սեպտեմբերի 19-20-ի ագրեսիան։
Սահակյանը տեղեկացրեց, որ մինչ օրս Ադրբեջանը վերադարձրել է 210 մարդու։ Պաշտոնական տվյալներով՝ գերության մեջ է մնում 23 քաղաքացի, որոնց մուտք ունի ԿԽՄԿ-ն։ 2020 թվականից ի վեր գերության մեջ է մնում 5 մարդ, այդ թվում՝ երկու տարեց տղամարդ։ «Նրանց տարիքը և Արցախյան առաջին պատերազմին մասնակցելը պատճառներ են, որոնց համար ադրբեջանցիներն առանձնակի դաժանությամբ են վերաբերվում»,- նշել է Սահակյանը։ Եվս 3 խաղաղ բնակիչ, սա Վիգեն Էուկչյանն է Լիբանանից, նրա քաղաքացիությունը Բաքվում օգտագործվում է «ապացուցելու» համար, որ Հայաստանը գրավել է վարձկանների։ Մյուս 2 երիտասարդները գերեվարվել են 2020 թվականի նոյեմբերի 11-ին։
Մնացած դեպքերը կապված են 2023 թվականի հետ. «Վագիֆ Խաչատրյանի դեպքին բոլորը ծանոթ են, տղամարդը գերեվարվել է ԿԽՄԿ-ի ներկայությամբ։ Մեկ այլ տարեց տղամարդ մոլորվել և գերվել է։ 8-ը Արցախի նախկին ղեկավարներն են»,- թվարկեց Սահակյանը։
Նրա խոսքով, կա նաև հարկադիր անհետացման 80 դեպք։ Սրանք դեպքեր են, երբ զինվորները ողջ-առանց լուրջ վնասվածքների հայտնվել են ադրբեջանական հսկողության տակ և անհետացել առանց հետքի։ «Ճնշող մեծամասնությունում տեսագրություններ կան, մյուս դեպքերում՝ ականատեսների վկայություններ, ուստի գերության փաստը կասկածից վեր է»,- ընդգծեց փաստաբանը։
Սահակյանը նշել է թեմայի նրբությունը, երբ Հայաստանի իշխանությունները ստիպված են եղել հանձնել ակնհայտ հանցագործներին՝ Ադրբեջանից գերիներին փրկելու համար։ «Այս տեսանկյունից, իհարկե, Շուշիում անչափահասին մարդասպանին տեղափոխելը և ազատ արձակելը մահացածի իրավունքների խախտում է, որում ներգրավված են նաև ՀՀ իշխանությունները, թեև բոլորս էլ հասկանում ենք, թե ինչ է կատարվում»,- նշել է Սահակյանը։
