Պաշտոնական վիճակագրության համաձայն՝ ընթացիկ տարվա հունվար-օգոստոսին ավելի քան 11.900 իրավախախտում է գրանցվել, ինչը 6.8%-ով գերազանցել է անցյալ տարվա նույն ժամանակահատվածի ցուցանիշը: Եթե համեմատության հիմք ընդունենք, ասենք, 2009թ. հունվար-օգոստոսը, ապա արձանագրված հանցագործությունների աճի տեմպը կհասնի արդեն 26.7%-ի:
Այսինքն՝ այս տարիների ընթացքում իրավախախտումների թիվն աճել է մեկ քառորդով: Հարկավոր է հաշվի առնել մեկ ոչ պակաս կարեւոր մանրուք. հանցագործությունների մի մասը չի արձանագրվում: Օրինակ՝ երթուղայինում քաղաքացու դրամապանակն են գողացել, իսկ նա, բնականաբար, հայտարարությամբ չի դիմում իրավապահ մարմիններին: Առավել եւս, եթե գումարն այնքան էլ մեծ չէ:
Հանուն արդարության նշենք, որ մենք հանցագործությունների մասով ռեկորդակիր չենք: Օրինակ՝ դրանց առավել ծանր տեսակի՝ սպանության առումով մեզ մոտ տարածաշրջանում ամենացածր մակարդակն է (բնակչության թվի հարաբերակցությամբ): Բայց, իհարկե, այդ «ուրախալի» վիճակագրությունը դժվար թե գոհացնի սպանությունների հարազատների մտերիմներին եւ հարազատներին: Հավելենք, որ ընթացիկ տարվա հունվար-օգոստոսին արձանագրվել է սպանության 35 դեպք՝ անցյալ տարվա նույն ժամանակահատվածի 29 դեպքի համեմատ:
Հափշտակության (հատկապես՝ անձնական գույքի) դինամիկան բացահայտորեն հուսադրող չէ: Վերջին հինգ տարիներին անձնական գույքի արձանագրված հափշտակությունների թիվն ավելացել է մեկ քառորդով (ավելի կոնկրետ՝ 25.1%-ով): Միաժամանակ, բնակարանային գողությունների թիվը գրեթե կրկնապատկվել է (83% աճ)՝ կազմելով 1.067 դեպք:
Այստեղ հարց է առաջացնում հետաքրքիր մեկ մանրուք: Եթե գողության բոլոր կամ գոնե դեպքերի մի մասը բացահայտվում է, եւ հանցագործներն արժանի պատիժ են կրում՝ ազատազրկման տեսքով, ինչո՞ւ է դինամիկան առաջընթաց ապրում: Կա՛մ զբաղվածության այդ «ոլորտում» նոր կադրեր են հայտնվում, կա՛մ հները մնում են ազատության մեջ:
Բայց նաեւ դրական հանգամանք կա: Ավտոմեքենայի գողության նվազման որոշակի միտում է նկատվում: Ամեն դեպքում՝ պաշտոնական տվյալներով, տրանսպորտային միջոցների գողության արձանագրված դեպքերի գագաթնակետը հունվար-օգոստոսի կտրվածքով եղել է 2011 թվականին. 50 դեպք: Հաշվետու ժամանակահատվածում այդ ցուցանիշը նվազել է մինչեւ 35 դեպքի:
