Գոյություն չունեն որոշակի ժամկետներ, թե երբ Հայաստանն ու Թուրքիան կբացեն իրենց սահմանը եւ դիվանագիտական հարաբերություններ կհաստատեն, սակայն երկու հանրությունների միջեւ կապերի ամրապնդմանն ուղղված ջանքերը պետք է շարունակվեն: Նման եզրակացության են հանգել Ստամբուլում կայացած հայ-թուրքական հարաբերություններին նվիրված «կլորի սեղանի» մասնակիցները:
Խոսելով տվյալ հարցի վերաբերյալ Թուրքիայի արտաքին քաղաքական մոտեցումների մասին՝ Սաբանջը համալսարանին կից քաղաքական հետազոտությունների Ստամբուլի կենտրոնի փորձագետ Ջուստ Լագենդիկը հայտարարել է, թե Թուրքիան չէր կարող արդյունքների հասնել՝ չնայած իր բարի մտադրություններին: «Թուրքիայի կառավարությունը լավ մտադրություններ ուներ, բայց որոշումները չէին կարող իրականացվել»,- ասել է նա:
«Արձանագրությունների ստորագրումը նշանակություն ուներ ինչպես Թուրքիայի, այնպես էլ Հայաստանի համար: Սակայն ստորագրումից մեկ շաբաթ անց վարչապետ Էրդողանը կարգավորումը կապեց ղարաբաղյան հարցի հետ, այսինքն վերադարձավ թուրքական հին արտաքին քաղաքականությանը»,- հավելել է Լագենդիկը:
Թուրք փորձագետը, ինչպես եւ Սիրիայում Հայաստանի նախկին դեսպան Դավիթ Հովհաննիսյանը համակարծիք էին, որ չի կարելի հրաժարվել արձանագրություններից, քանի որ դրանք որոշակի առաջընթաց են՝ ձեռք բերված պաշտոնական երկխոսության արդյունքում:
ՀՅԴ անդամ Գեղամ Մանուկյանն իր հերթին նշել է, որ եթե Թուրքիան եւ Հայաստանը ստորագրեն նոր, դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման եւ սահմանների բացման պարզ արձանագրություն, այն ավելի հաջողված կլինի:
«Today’s Zaman»-ի հետ զրույցում Մանուկյանը հայտնել է, որ արձանագրություններում միայն 2 դրույթ պետք է արտացոլվի, դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատում եւ սահմանների բացում: Մյուս հարցերը, նրա կարծիքով, կարելի է լուծել ավելի ուշ, հնարավոր է, այլ համաձայնագրերի միջոցով:
Միեւնույն ժամանակ, Երեւանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանը նկատել է, թե Միացյալ Նահանգները չափից դուրս մեծ ուշադրություն են դարձնում հայ-թուրքական հարաբերություններին եւ բաց է թողել մի շարք կարեւոր իրադարձություններ հայ-ադրբեջանական ճակատում:
