Հայաստանի Գիտությունների ազգային ակադեմիայի նախագահը չի կարող 2014թ. ընթացքում արված գիտական որեւէ նվաճում առանձնացնել, քանի որ այդ նվաճումները շատ են։ Իհարկե նրանցից ոչ մեկին Նոբելյան մրցանակի չեն առաջադրել, սակայն բոլորն էլ կարող են պիտանի լինել Հայաստանի գյուղատնտեսության եւ արդյունաբերության համար, եթե իհարկե պետությունը պատվիրի դրանք։ Եվ դա այսօր արդիական խնդիր է։ Այս մասին ապրիլի 3-ին ՀՀ ԳԱԱ ամենամյա ժողովի ժամանակ լրագրողներին հայտնեց ՀՀ ԳԱԱ նախագահ Ռադիկ Մարտիրոսյանը։
Մասնավորապես նախագահը նշել է Մոլեկուլյար կենսաբանության ինստիտուտում մշակած իմունոմոդուլատորը, որը կարելի է իբրեւ պատվաստանյութ օգտագործել դաբաղի դեմ։ Պատվաստանյութն արդեն ստացել է գյուղատնտեսության նախարարության արտոնագիրը երկրի գյուղատնտեսական տարբեր ոլորտներում օգտագործելու համար։ Մշակվել են նաեւ պարարտանյութերի նոր տեսակներ, դեղամիջոցներ, ստեղծվել է արագ ազդող ջերմային սքաներ եւ այլն։
«Այդ մշակումների կիրառման համար պիտի ձեւակերպվի պետական պատվեր»,- ասել է նա՝ նշելով, որ դա լուրջ խնդիր է, սակայն տարբեր գերատեսչությունների հետ այս ուղղությամբ տարվում են բանակցություններ։
Բարձրագույն որակավորման հանձնաժողովի ղեկավար Լիլիթ Արզումանյանի կարծիքով՝ պահանաջարկ չվայելող գիտական նորարարությունների խնդիրը Հայաստանի ցածր զարգացած տնտեսության մեջ է։ «Գիտության եւ տնտեսության կապը պետք է շատ ամուր լինի, որն այսօր ցավոք չկա»,- հայտարարեց նա լրագրողներին։
Այս խնդիրը իր ելույթում առանձնացրեց նաեւ ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս քարտուղար Հրանտ Մաթեւոսյանը՝ հիշեցնելով, որ Հայաստանում կա գիտության ֆինանսավորման 3 տեսակ՝ բազային, թեմատիկ եւ թիրախային։ Առաջին երկուսը ֆինանսավորվում են ներքեւից վերեւ սխեմայով, այսինքն՝ հետազոտողները իրենց գիտական աշխատանքի ֆինանսավորմա հայց են ներկայացնում։ Իսկ երրորդ տեսակը գործում է վերեւից ներքեւ սկզբունքով, այսինքն՝ պետությունը պետք է պատվեր իջեցնի։
«Սակայն ամենաանհեթեթ իրավիճակն այն է, որ Հայաստանում նույնիսկ այս սխեման է իրականացվում ներքեւից վերեւ»,- նշեց նա։
