Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի հետ մեկտեղ մենք արդեն մտել ենք նոր փուլ եւ գործ ունենք ակտիվ գործընթացի հետ: Այս մասին NEWS.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց Քաղաքական և միջազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի փորձագետ Ռուբեն Մեհրաբյանը՝ անդրադառնալով Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին կազմակերպված միջոցառումներին, մի շարք երկրների կողմից դրանց անդրադարձին, ԵԽ-ի, Ավստրիայի եւ Գերմանիայի բանաձեւերի ընդունմանը:
Նա նշեց, որ երկրների նման վերաբերմունքը ոչ միայն բարոյական խնդիրներ է հետապնդում, այլեւ ազգային անվտանգության հարց է Հայաստանի համար: Ռուբեն Մեհրաբյանն ասաց, որ մենք գործ ունենք մի գործընթացի հետ, որը սկիզբ է առել մինչեւ ապրիլի 24-ը, շարունակվել ապրիլի 24-ին եւ այժմ, կունենա նաեւ հետագա շարունակություն, բայց ամեն դեպքում ծանրակշիռ առիթը ապրիլի 24-ն է՝ ցեղասպանության 100-րդ տարելիցը:
«Այս առթիվ քաղաքակիրթ աշխարհի նման անդրադարձը, գնահատականների տարափը եւ գործողությունները ունեն պատճառներ, որոնք ի հայտ եկան միաժամանակ, մենք գործ ունեցանք ռեզոնանսի էֆեկտի հետ: Պատճառները պայմանավորված են նաեւ հայ համայնքների ակտիվությամբ, բայց ոչ միայն, եւ առաջնահերթը դրանք չեն: Պատճառներ կան կապված արեւմուտք-Թուրքիա, Արեւմուտք -Ռուսաստան, Ռուսաստան -Թուրքիա հարաբերությունների հետ: Օրինակ՝ Արեւմուտքի դեպքում խնդիրն այն է, որ Թուրքիան արեւմտյան ընկերակցության քաղաքական ստրատեգիային ոչ թե համընթաց, այլ հակառակ քայլեր է կատարում՝ դառնալով Արեւմուտքի համար գլխացավանք: Ռուաստան-Արեւմուտք խնդիրները բախվում են Հայաստանում, որտեղ, որպես հետխորհրդային երկիր, հայտնի է, թե Ռուսաստանը ինչ նպատակներ է հետապնդում այստեղ, իր հերթին արեւմուտքն էլ ցանկանում Հայաստանի պատկերացումներին համընթաց քայլեր կատարելու: Իսկ Ռուսաստան-Թուրքիայի հարաբերություններից խնդիրներից է այն, որ արեւմուտքը Ռուսաստանի նկատմամբ կիրառում է պատժամիջոցներ՝ կապված Ուկրաինայում ագրեսիայի հետ, իսկ Թուրքիան բացեիբաց հայտարարում է, որ օգտվելու է «բացված հնարավորություններից», դա դաշնակցի պահվածք չէ, դա ցինիզմ է: Թուրքիայում էական փոփոխոթյուններ են լինելու, սա այլեւս Քեմալ Աթաթուրքի Թուրքիան չէ, գործ ունենք իսլամիզացվող, ապաեվրոպականցվող Թուրքիայի հետ, որն այսօր սատարում է իսլամական պետության տեռորիստներին: Այս իրողությունները հանրագումարում բերեց այն էֆեկետի, ինչ ունենք, սրանք ոչ բոլոր գործոններն են, կան այլ հարակից գործոններ, անուղղակի, միջնորդ գործոններ: Այս ամենին էլ գումարվում է Թուրքիայի ոչ ադեկվատ հոխորտանքը այն երկրների եւ առաջնորդների հասցեին. ովքեր օգտագործում են հայոց ցեղասպանության տերմինը»,-ասաց Ռուբեն Մեհրաբյանը:
Նա նշեց, որ Ցեղասպանության 100-ամյակի առթիվ մի շարք երկրների նման անդրադարձը թե բարոյական, թե քաղաքական հարթություններ ունի, դրանք փոխադարձ հաղորդակցվում են: Փորձագետը պատմական գործընթաց գնահատեց այն, որ Գերմանիայում ու Ավստրիայում սկսել են վերաիմաստավորել այդ պետությունների նախորդների դերը առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ:
