Վաշինգթոնի «Քարնեգի» հիմնադրամում կայացել է քննարկում, նվիրված հայ-թուրքական արձանագրությունների ստորագրման մեկամյակին: Քննարկումներին մասնակցել են Ռուսաստանի եւ Եվրասիայի ծրագրի ավագ վերլուծաբան Թոմաս դե Վաալը, «Քարնեգի» հիմնադրամի փորձագետ Հենրի Բարքին, Կոլումբիայի համալսարանի փորձագետ Դեվիդ Ֆիլիպսը եւ այլք:
Խոսելով հայ-թուրքական գործընթացի մասին, Հենրի Բարքին նշել է, որ արձանագրությունները մահացած չեն եւ կա երկու պատճառ, որ Թուրքիան ստորագրել է այդ արձանագրությունները: Առաջինն այն է, որ դրանով Թուրքիան խուսափեց, որպեսզի ԱՄՆ նախագահը կատարի իր նախընտրական խոստումը եւ ապրիլի 24-ի իր ուղերձում արտասանի «ցեղասպանություն» բառը եւ երկրորդ. Անկարան համաշխարհային տերություն դառնալու հավակնություններ ունի: Նա արդեն տարածաշրջանային խոշոր խաղացող է ու հիմա էլ ցանկանում է իր դերը մեծացնել նաեւ գլոբալ մասշտաբով:
Փորձագետի գնահատմամբ, քաղաքական տեսանկյունից Հայաստանը կարեւոր խնդիր չէ Անկարայի համար, սակայն վերջինս ձգտում է լավացնել իր հարաբերությունները Երեւանի հետ, որպեսզի ձերբազատվի «ցեղասպանի» պիտակից, ինչը խանգարում է նրան միջազգային հանրության կողմից դրական վերաբերմունքի արժանանալ:
Նա նաեւ հիշեցրել է, որ արձանագրություններում հիշատակում չկա ղարաբաղյան խնդրի վերաբերյալ: Հենրի Բարքին ընդգծել է, որ Ադրբեջանի կողմից շատ արագ ու կտրուկ արձագանքը ստիպեց Էրդողանին Ղարաբաղի խնդրի լուծումը որպես նախապայման ներկայացնել հայերին, հավելելով, որ չի բացառվում, որ դա թուրքերը նախօրոք էին մտածել:
Դեվիդ Ֆիլիպսն իր հերթին հայտարարել է, որ հայ-թուրքական հարաբերությունները առաջ չեն ընթանա առանց ԱՄՆ-ի ակտիվ դերակատարության: Հարցին, թե, արդյոք, հայ-թուրքական եւ ԼՂ խնդիրները փոխկապակցվա՞ծ են, Ֆիլիպսը պատասխանել է, որ փաստացի, փաստաթղթերում դրանք կապված չեն, սակայն դրանց միջեւ կա մետաֆիզիկական կապ, որը չի կարելի անտեսել:
Թոմաս դե Վաալն էլ նշել է, որ Թուրքիայի կառավարությունը ցանկանում է, որ այդ խնդիրները կապվեն միմյանց, սակայն վստահություն է հայտնել, որ Սերժ Սարգսյանը երբեք զիջման չի գնա Ղարաբաղի հարցում:
