Հայաստանի ազգային վիճակագրական ծառայությունը (ԱՎԾ) հրապարակել է տնային կենդանիների համընդհանուր հաշվառման տվյալները` 2012թ. հունվարի 1-ի դրությամբ: Ստացված արդյունքները, անկասկած, լավատեսություն կներշնչեն անասնաբուծության պայծառ ապագայի նկատմամբ:
Այսպիսով, խոշոր եղջրավոր անասունների գլխաքանակը մեկ տարվա ընթացքում ավելացել է 27,9 հազարով (կամ 4,9%-ով), այդ թվում` կովերինը` 10,8 հազարով (4,0%): Տվյալ խմբում կովերի տեսակարար կշիռը կազմել է 47,3%, 1991 թ-ին այդ ցուցանիշը կազմում էր 39,2%:
«Այծեր եւ ոչխարներ» խմբում նույնպես աճ է արձանագրվել. նրանց քանակն ավելացել է 57,7 հազարով (10,8%-ով): Սակայն պետք է նշել, որ ոչխարներն այս խմբում մոտ 20 անգամ ավելի շատ են, քան այծերը: Բայց ահա խոզերին վերաբերող թվերն այնքան էլ մխիթարական չեն. գլխաքանակաը կրճատվել է 6,7 հազարով (5,8%-ով):
Եթե հաշվի չառնվի խոզերի թվի հետ կապված անմխիթար վիճակը, ընդհանուր առմամբ անասնաբուծության ոլորտում տարվա ընթացքում ակնհայտ դրական տեղաշարժ է նկատվում: Սակայն սա միակ պլյուսն է վերջին տարիներին անասնապահության պատմության մեջ` շուկայական հարաբերությունների անցնելուց հետո: Տնային կենդանիների թվաքանակը կտրուկ նվազել էր, հատկապես ոչխարների ու այծերի թիվը, դրական տեղաշարժ էր նկատվում միայն կովերի մասով:
Գրաֆիկից պարզ է դառնում, թե ինչպիսի աղետալի անկում է եղել հատկապես խոզերի եւ ոչխարների թվաքանակի առումով: Նշենք, որ անգամ այն հեռավոր տարիներին հանրապետությունը չէր կարողանում ամբողջությամբ ապահովել մսամթերքի պահանջարկը: Այնպես որ, տեղական արտադրության մսեղենի ռեսուրսների հետ կապված իրավիճակը քսան տարվա ընթացքում ավելի է վատացել:
Նշենք, որ նախկինում շնչին ընկնող մսի միջին սպառման մակարդակը տարեկան կազմում էր 40 կգ, հիմա գրեթե կրկնակի պակաս է:
Ներկայումս, սակայն, խնդիրը պայմանվորված է ոչ թե մսամթերքի դեֆիցիտով, այլ բնակչության անվճարունակությամբ, այստեղից էլ գալիս է մսամեթերքի` այլ երկրների համեմատ, ցածր գինը: Այս գործոնն էլ, իր հերթին, որոշակի առումով սահմանափակում է այդ ապրանքների ներմուծումը:
Որպես ամփոփում նշենք, որ գյուղմթերքի շուկաներում ֆիքսվում է մսի ապրանքյաին ռեսուրսների միայն մի մասը: Հաճախ միսը «կենդանի վիճակով» գնորդներին է հրամցվում մայրաքաղաքամերձ ճանապարհների եզրերին:
Ալբերտ Խաչատրյան